در حواشی ثبت نام‌های ریاست جمهوری

به گزارش نامه، کار به همین سادگی است و به هیچ چیز دیگری نیاز نیست اما ادامه کار به همین سادگی نیست و همیشه هم به همین صورت بوده؛ ثبت نامی آسان که چند هزار نفر را به طمع رسیدن به میز ریاست جمهوری روانه وزارت کشور می کند و نتیجه ای بسیار سخت و تنگ که از میان این چند هزار نفر فقط نام چند نفر معدود به تایید شورای نگبهان و ملاک و معیارهای این شورا می رسد و در تشخیص صلاحیت نامزدها نمره قبولی می گیرند.

این رویه‌ای بوده که تا پیش از این جریان داشته و شاید به دلیل این رویه هست که در نظر بعضی نامزدهای ثبت نامی به دو دسته تقسیم بندی می شود؛ نامزدهای کاذب و نامزدهای واقعی. نامزدهای کاذب آن نامزدهایی هستند که شورای دارایی شان برای ثبت نام فقط همان چند کپی شناسنامه و عکس است و البته از رجل سیاسی و مذهبی یا مدیر و مدبر بودن چیزی در چنته ندارند. این دسته به طور معمول در روزهای اول ثبت نام پشت در وزارت کشور صف می کشند و باز معمول روال سابق این بوده که دسته دوم صبر می کنند تا در روزهای بعد و با کمی خلوت شدن ستاد انتخابات به وزارت کشور بروند. به این دلیل است که بیشتر نگاه ها به روزهای آخر ثبت نام است تا انتظار دیدن چهره های اصلی یا همین دسته دومی ها برآورده شود. حالا اگر خودتان را از دسته اولی ها می دانید از صبح سه شنبه به وزارت کشور بروید ولی اگر از دسته دومی ها می دانید خیلی عجله نکنید و صبر کنید تا دو سه روز بعد و با خلوت شدن وزارت کشور و یک ژست سیاسی پا به ستاد انتخابات بگذارید.

دسته اولی و دسته دومی به یک نحوی قالب کلی دوره های قبل بوده که به نحوی تداعی کننده همان اصطلاح عوام و خواص گذشته است ولی از ظواهر امر در این دوره برمی آید که یک دسته دیگر بین این دو پیدا شده که می شود نام آن را دسته حاشیه ای گذاشت. این دسته نه مثل آن اولی ها از عوام است که تنها قوت قلبشان همان کپی شناسنامه و چند قطعه عکس باشد و نه چندان به طور کامل مثل این دسته دومی باشد که علاوه بر تکیه بر ملاک های رجل سیاسی و مذهبی و مدیر و مدبر بودن، با یک اطمینان خاطری پا به وزارت کشور بگذارند به خصوص این که انواع و اقسام نظرسنجی های در روزهای اخیر چندان امتیازی برای پیروزی در انتخابات به آنها نداده است. اگر به فهرست بلندبالای نامزدهای جدی انتخابات نگاهی بیاندازیم که قریب به 40 فرد می رسد، تشخیص این دسته خیلی سخت نیست و می توانیم جدای چند نام که نظرسنجی ها روی خوش به آنها نشان داده، اسامی زیادی را پیدا کنیم که در این دسته قرار می گیرند که البته معلوم است نمی توان به صراحت گفت هر چند که از حال و روز وضعیت انتخاباتی معلوم است.

این که دسته حاشیه ای به چه دلیل و انگیزه ای عزم ثبت نام و به احتمالی ورود به کارزار انتخاباتی دارند، جای بحث و نظر است. یک دلیل عمده در تصور پیروزی در انتخابات است که گریبان بخشی از افراد این دسته را گرفته هر چند که این تصور را با عباراتی نظیر احساس وظیفه، تکلیف یا خدمت امثال این ها بیان می کنند. این انگیزه و تصور هم در اردوی اصول گرا و هم اصلاح طلب و هم به اصطلاح مستقلون دیده می شود. یک دسته دیگر هم دچار این تصور نیستند و می دانند شانسی برای پیروزی ندارند اما می آیند و وارد کارزار می شوند تا حداقل از این رهگذار اسم خود را در فهرست سیاسیون به ثبت رسانده باشند. یک دسته دیگر هم می آیند تا جدا از نام نویسی در فهرست سیاسیون، راه را برای نامزد دیگری باز و هموار کرده باشند.

این تاکتیکی است که بیشتر در اردوی اصلاح طلب دیده می شود اما در اردوی اصول گرا وضع فرق می کند. دو ائتلاف اصلی این اردو از اول بر این مبنا تشکیل شد تا بیایند و بعد به نفع یکی کنار بروند که بر آن اجماع خواهد شد، حالا کنار بروند یا نه خدا عالم است. از ظواهر امر پیدا است که در هر دو ائتلاف حرف و حدیث به نحو مشابهی به راه افتاده تا آنجا که اصل قاعده تاکتیکی به حاشیه رفته است. به هر حال، این دوره یازدهم هم افراد حاشیه ای دارد و هم اتفاقات حاشیه ای و هم نقل و قول های حاشیه ای و فقط مراقب باشید که اگر قصد ثبت نام دارید و به وزارت کشور رفتید خودتان را اسیر این همه حواشی نکنید.

سید رحیم لاری