داستان مردمی که به نام «دین» آدم می کشند/ ترسناک‌ترین روزهای غزه از زبان یکی از ساکنان

غزه در حال تجربه تراژیک ترین روزهای خود است. بخش کوچکی از این تراژدی توسط اهالی غزه در حال انتقال و بازتاب است. رامی ابوجاموس یکی از این افراد است که روایتش از روزهای دهشتناک غزه بازتاب زیادی داشته است. ابوجاموس که چند روز پیش، خود به شهادت رسید، با ذکر خاطراتش باعث حیرت جهانیان شده است. الجزیره قطر در گزارشی به خلاصه خاطرات او از روزهای ترسناک غزه اشاره می کند.

داستان یک جنایت

رامی ابوجاموس، روزنامه‌نگار، در دفتر خاطرات خود که برای «اوریان 21» (Orient XXI) نوشته ، روایتی تأثیرگذار و عمیق از فاجعه نوار غزه ارائه می ‌دهد.

ابوجاموس و خانواده‌اش پس از آنکه در اکتبر 2023 به دلیل تهدید ارتش اسرائیل مجبور به ترک خانه خود در شهر غزه شدند، به اجبار بین رفح، دیر البلح و نصیرات جابجا می شدند و رنج صدها هزار آواره را در این "منطقه پرتراکم"  تجربه کرده و تجسم بخشیدند.

شهادت ابوجاموس جنبه غم‌انگیز طرح آوارگی اجباری و کشتار جمعی  فلسطینیان را برجسته می‌ کند. از نظر او، عملیات اسرائیل که «ارابه‌های گیدئون» نام گرفته، هدف اعلام نشده ‌ای را پنهان نمی ‌کند، بلکه آشکارا به دنبال «هل دادن همه غزه‌ای ‌ها به سمت دریا » است. اسرائیلی ها علنا می گویند که می خواهند همه را به قتل برسانند.

داستان درنده ای که به نام دین می کشد

ابوجاموس می گوید: ما با درنده ای روبرو هستیم که ما را تکه تکه می ‌کند، می ‌کشد و سلاخی می ‌کند، اما تنها نیست. پشت این درنده، ببرها، پلنگ‌ ها و تمساح‌ هایی هستند که از آن حمایت می ‌کنند.

ابوجاموس نام رمز عملیات جدید اسرائیل (ارابه های گیدئون) را جالب می ‌داند و می ‌گوید: مثل همیشه، یک مفهوم مذهبی وجود دارد، اما به تاریخ نیز اشاره دارد. در سال ۱۹۴۸، شبه ‌نظامیان یهودی به روستای استراتژیک فلسطینی «بیسان»، که ساکنان آن به سمت اردن آواره شده بودند، حمله کردند. آنها این عملیات را«عملیات گیدئون» نامیدند. تصادفی نیست که ارتش اسرائیل این نام را برای عملیات آوارگی جدید نیز انتخاب کرده اند.

او با اشاره به اینکه ۹۰ درصد خانه‌ های رفح ویران شده ‌اند، تأکید می ‌کند که هدف اسرائیل، آواره کردن ۲.۳ میلیون نفر و اخراج آنان به کشورهای خارجی است. ابوجاموس آنچه را که در غزه اتفاق می ‌افتد، «نکبت جدید» توصیف می‌ کند که هدف آن تکمیل آن چیزی است در سال ۱۹۴۸ با هدف اشغال تمام فلسطین توسط اسرائیل آغاز شد.

صحنه حتی تاریک ‌تر هم می ‌شود زیرا ابوجاموس به استفاده اسرائیل از منابع مذهبی برای توجیه تخریب و کشتار اشاره می‌ کند. استفاده بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، از اصطلاح «عمالقه» در آغاز جنگ، اشاره‌ ای به یک عبارت کتاب مقدس دارد که خواستار نابودی کامل مردم شهری است که مورد هجوم یهودیان قرار گرفته اند. در این عبارت آمده است که مردان، زنان، کودکان، نوزادان و کودکان متولد نشده، و دام‌ها، اسب‌ها و خانه‌ها را نابود کنید.

ابوجاموس این را «بدترین تروریسم دولتی ممکن» توصیف می ‌کند. او همچنین از طرح اسرائیل برای تقسیم غزه به پنج بخش پرده بر می دارد. ابوجاموس معتقد است این طرح آوارگان را نابود کرده و به جنوب می راند و هدفش نابود کردن همه فلسطینی ها به تدریج است.

ابوجاموس خاطرنشان می ‌کند که بین 400 تا 600 هزار نفر در شمال غزه گرفتار گرسنگی هستند. وضع آنقدر خراب است که برخی «علف هرز را در خیابان کنده و می ‌خورند و آب گل آلود را برای نوشیدن می ‌جوشانند.»

ما مرگ را زندگی می کنیم

در بحبوحه این ناامیدی، ابوجاموس بر مقاومت ساکنان غزه و بی ‌تفاوتی آنها نسبت به زندگی و مرگ تأکید می ‌کند. طبق نظر ابوجاموس، با وجود آگاهی مردم از قدرت ارتش اسرائیل و توانایی آن در ارتکاب قتل عام کسانی که از دستورات آنها سرپیچی می‌ کنند، بسیاری تصمیم به ماندن گرفته ‌اند.

ابوجاموس با تأسف اضافه می‌ کند: «برای آنها مرگ و زندگی یکی است. آنها آنقدر خسته شده‌اند که نمی ‌توانند دوباره حرکت کنند.»

او می ‌افزاید که منطقۀ به اصطلاح «بشردوستانه» در المواسی «تقریباً روزانه بمباران می ‌شود... آنها (صهیونیست ها) چادرهای آوارگان را هدف قرار می ‌دهند. تمام خانواده ‌ها کشته می ‌شوند.»

ابو جاموس لحظات پیش از شهادت خود را با عبارتی که خلاصه‌ ای از «تراژدی وجودی» حاکم بر غزه است، به پایان می ‌رساند: «ما زنده ‌ایم، نفس می ‌کشیم، اما مرگ را زندگی می ‌کنیم. ما سرزمین خود را ترک نخواهیم کرد.

او می گوید: جهان، با وجود اکراهش از به زبان آوردن کلمه «نسل‌کشی»، «فهمیده است که ما در حال زندگی در یک نسل‌ کشی  بزرگ هستیم.»

منبع: خبر فوری