عضو شورای نگهبان به ظریف: برجام افتخار دارد که سکه جایزه گرفتید!
رسا: عضو فقهای شورای نگهبان با بیان اینکه برجام جای افتخار و اعطای جایزه ندارد، تصرح کرد: اگر کسی چنین قراردادی را امضا کند، جای افتخار دارد؟! که برخی پشت تریبون با افتخار بگویند ما چنین قراردادی را امضا کردیم! و به کسانی که متصدّی آن بودند، جایزه و سکّه بدهند! حدّاقل می‌گفتید ما چاره‌ای نداشتیم و مجبور به پذیرش آن شدیم.
آیت‌الله مدرسی یزدی عضو فقهای شورای نگهبان پیرامون برخی مسائل روز، اسنپ بک و مظلومیت مردم غزه سخنان مهمی ایراد کرد.
عضو فقهای شورای نگهبان در بخشی از سخنان خود تصرح کرد: فعلاً نمی‌گویم که این قرارداد درست بود یا غلط، ولی واقعاً اگر کسی چنین قراردادی را امضا کند، جای افتخار دارد؟! که برخی پشت تریبون با افتخار بگویند: ما چنین قراردادی را امضا کردیم! و به کسانی که متصدّی آن بودند، جایزه و سکّه بدهند!
حدّاقل می‌گفتید: ما چاره‌ای نداشتیم و مجبور به پذیرش آن شدیم. دیگر افتخار، گردن‌کشی، گردن‌فرازی و جایزه ندارد. چرا مردم را صادقانه در جریان امور نگذاشتید و با غشّ با مردم برخورد کردید؟! من به بقیّه مسائل فعلاً کاری ندارم. حدّاقل این است که این قرارداد، افتخار ندارد.
متن کامل این سخنان آیت الله مدرسی یزدی بدین شرح است:
شش کار ظالمانه غرب در جریان اسنپ‌بک
قضیّه اسنپ‌بکی که امروزه درست کرده‌اند نیز واقعاً امر عجیبی است. من روی کار اینها نسبت به اسنپ‌بک تأمّل مختصری کردم. ببینید اینها شش کار ظالمانه انجام داده‌اند و بعد هم طلبکار هستند!
۱) اوّلین کار ظالمانه آنها این بود که آمدند قراردادی را به نام «برجام» به دولت ایران تحمیل کردند. انعقاد این قرارداد در شرایط عادی نبود، بلکه دولت به‌واسطه تحریم‌ها، تهدید‌ها و فشارها، درست یا نادرست ـ فعلاً در مقام ارزیابی از این جهت نیستم ـ با اینها قراردادی را امضا کرد. پس امضای این قرارداد قطعاً تحت فشار و تهدید بود و قراردادی که با فشار و تهدید منعقد شود، ارزش حقوقی ندارد.
۲) پس از آنکه این قرارداد تحمیلی امضا شد، یک طرف که جمهوری اسلامی باشد، به قرارداد خود کاملاً پایبند بود و به آن عمل کرد، ولی طرف دیگر تقریباً به هیچ‌کدام از مفاد آن عمل نکرد. این در‌حالی است که در بند ۲۸ این قرارداد تحمیلی تصریح شده است: گروه ۵+۱ و ایران متعهّد هستند که این برجام را با حسن نیّت و در فضای سازنده بر مبنای احترام متقابل اجرا نمایند و از هر‌گونه اقدام مغایر با نص، روح و هدف این برجام که اجرای موفّقیّت‌آمیز آن را مختل سازد، خودداری کنند. مقامات ارشد دولتی در گروه ۵+۱ و ایران تمام تلاش خود را برای اجرای موفّقیّت‌آمیز این برجام، از‌جمله در بیانات عمومی خود، به کار خواهند بست.
۳) این نامرد‌ها با استفاده از یکی از بند‌های این قرارداد تحمیلی که به‌طور مضاعف ظالمانه در آن گنجانده بودند، به سازمان ملل شکایت کردند.
۴) فرایند پیش‌بینی‌شده در این قرارداد را رعایت نکردند؛ زیرا در همین قرارداد تحمیلی، در بند‌های ۳۶ و ۳۷ سازوکاری برای ارسال به شورای امنیّت در نظر گرفته شده است که اگر دولتی بخواهد از آن استفاده کند ـ به تعبیر من سوء‌استفاده کند ـ فرایند خاصّی خواهد داشت؛ از‌جمله اینکه باید ادّعای طرف‌ها به کمیسیون مشترک ارجاع داده و ظرف ۱۵ روز بررسی شود، امّا آنها این فرایند را انجام ندادند.
۵) پس از شکایت، خودشان حکم صادر کرده و طرفِ ملتزم به تعهّد را محکوم کردند.
۶) در‌نهایت هم خودشان می‌خواهند حکم را به گمان باطل خود به مرحله اجرا بکشانند.
ببینید چه فرایند عادلانه‌ای! اوّل قرارداد را به ایران تحمیل کنند، بعد بندی را که به‌طور ویژه به نفع خودشان است، در این قرارداد به‌نحو مضاعف تحمیل کنند، سپس طرف قرارداد به آن عمل کند و آنها عمل نکنند، بعد خودشان شکایت کنند و حتّی فرایند شکایت را که خودشان نوشته‌اند، رعایت نکنند، آنگاه خودشان بررسی کنند، خودشان حکم صادر کنند و خودشان هم با توهّمات خود به اجرای آن بنشینند! چنین فرایندی را چه‌کسی در دنیا می‌پذیرد؟! کدام عاقلی چنین اعمالی را حقوقی می‌داند؟! در برابر این همه ظلم و ستم بی‌مهار چه باید کرد؟! واقعاً این مسئله امر عجیبی است.
سخنی هم درباره حقیقت برجام
من در اینجا فعلاً نمی‌خواهم درباره برجام داوری داشته باشم، بلکه تنها یک کلمه می‌خواهم بگویم. اگر بخواهم این قرارداد را به چیزی تشبیه کنم، لباب آن چنین است که می‌گوید: اگر شما بخواهید از یک جادۀ عمومی که همه می‌توانند از آن استفاده کنند، عبور کنید، منِ قلدر سر جاده و سر گردنه در‌صورتی به شما اجازۀ عبور می‌دهم که این محدودیّت‌ها را داشته باشید؛ مثلاً حدّاقلِّ بار را داشته باشید، حدّاقلِّ مَرکب را داشته باشید و... و من هم باید بتوانم دائم بر شما نظارت کنم!
بعد هم در این قرارداد تحمیلی یک بند (بند ۳۶) بگنجانند که هر‌وقت ما خواستیم ـ البتّه با یک مهلت ۱۵ روزه ـ می‌توانیم قرارداد را کلّاً باطل کنیم و از بین ببریم! خلاصه‌اش این است که شما می‌توانید از این جاده که عمومی است و همه مُجازند بروند، با این محدودیّت‌ها بروید و هر‌وقت ما ۵+۱ بخواهیم می‌توانیم شما را از این حقِّ مضیَّق نیز محروم کنیم!
برجام جای افتخار و اعطای جایزه ندارد!
فعلاً نمی‌گویم که این قرارداد درست بود یا غلط، ولی واقعاً اگر کسی چنین قراردادی را امضا کند، جای افتخار دارد؟! که برخی پشت تریبون با افتخار بگویند: ما چنین قراردادی را امضا کردیم! و به کسانی که متصدّی آن بودند، جایزه و سکّه بدهند!
حدّاقل می‌گفتید: ما چاره‌ای نداشتیم و مجبور به پذیرش آن شدیم. دیگر افتخار، گردن‌کشی، گردن‌فرازی و جایزه ندارد. چرا مردم را صادقانه در جریان امور نگذاشتید و با غشّ با مردم برخورد کردید؟! من به بقیّه مسائل فعلاً کاری ندارم. حدّاقل این است که این قرارداد، افتخار ندارد.
ایستادگی و مقاومت، تنها راه چاره
اکنون دشمن از این اختیاری که خودش در این قرارداد تحمیل کرده بود ـ آن‌هم برخلاف خود همین قرارداد که باید به کمیسیون مشترک ارجاع بدهد ـ سوء‌استفاده کرد؛ یعنی دشمن هر تیری که در کمان داشت، ضدّ این ملّت به کار گرفت. ولی بدانید همان‌گونه که دشمن تمام نیروهایش را برای مهار و به گمان باطل خود، فروپاشی نظام جمهوری اسلامی به کار گرفته، ما نیز باید تمام قدرت خود را به کار بگیریم و در مقابل آنها بایستیم؛ و به حول و قوّۀ الهی، این ملّت با رهبری‌های مقام معظّم رهبری و با انسجام و اتّحاد، پوزۀ دشمنان را به خاک خواهد مالید. البتّه بدانید انجام هر کار بزرگی در دنیا هزینه دارد. اِن‌شاءاللّه با برنامه‌ریزی مدیران، دولت، ارتش، سپاه و... و حضور مسئولانه مردم کمترین هزینه را خواهیم داد، ولی به‌هر‌حال ما در این امتحان الهی، به حول و قوّه الهی و با توکّل بر خدا پیروز خواهیم شد، اِن‌شاءاللّه.
دیدگاه تان را بنویسید