پیش بینی ای که احمدی نژاد نادیده گرفت!

به گزارش نامه نیوز ماجرا به آغاز سال 90 باز می گردد؛ یعنی در فصل باران های بهاری و پیش از آنکه نشانه های بحران امروز اینقدر آشکار شود که توسط عموم قابل لمس باشد، ولی چه سود که نه تنها به هیچ انگاشته شد، بلکه رئیس جمهور وقت از آن تعبیر دشمنی داشت! هر چه نگرانی از تداوم تحریم های ظالمانه، اوضاع نامطلوب کشورهای همسایه و منطقه، مشکلات اقتصادی و... نگرانی های جدی مردم و مسئولان از آینده کشور به شمار می آیند، مدتی است که خشکسالی و بحران آب، توانسته افق به مراتب نگران کننده تری از آینده کشورمان ترسیم کند، ولی چون هنوز کاملا ملموس نشده، کمتر هم درک شده و واکنش در خوری داشته است. بدین ترتیب جامعه به دو فاز جدا تقسیم شده و پیرو آن، واکنش مسئولان به بحران رخ داده را نیز می توان در دو دسته جداگانه گذارد ؛ از یک سو برخی هم وطنانمان مدتی است با بحران آب شدیدا دست به گریبان شده و برخی همچون گذشته ، همچنان در مصرف آب دریغ نمی ورزند و از سوی دیگر، در حالی که بخش هایی از دولت از تصویب مبالغ ویژه برای مهار بحران سخن به میان آورده و آبرسانی با تانکر به نقاط بحرانی تر را در دستور کار قرار داده اند، هنوز تحرک خاصی در این باره در دیگر بخش های دولت، امثال قوه مقننه، رسانه ملی و... به چشم نمی خورد! این بی توجهی ها در حالی است که بنابر داده های علمی ثبت شده از تغییرات اقلیمی کره زمین، پیش بینی شده که کم بارش شدن نقاط کم بارش و افزوده شدن بر بارش نقاط پر بارش که در سال های اخیر رخ داده، در سال های آتی نیز تداوم خواهد یافت و بنابراین، بحران خشکسالی حاکم شده بر کشورهایی چون ایران در سالیان بعد هم ادامه خواهد یافت که معنای این، چیزی نیست جز گسترش و شدت گرفتن بحران بی آبی در سال های آتی. بدین ترتیب آشکار می شود برای چاره اندیشی در بحران رخ داده و گذر از شرایط حاکم شده بر کشورمان، باید هر چه زود تر عزم ملی شکل گرفته و همه دستگاه ها و نهاد ها با همراهی مردم برای رفع آن تلاش کنند، ولی هیچ شواهدی از شکل گیری چنین وفاقی دیده نمی شود؛ شاید به این دلیل که هنوز بسیاری وقوع بحران را درک نکرده و شدت و حدت آن را باور ندارند. از جمله نکاتی که شاید این باور ناپذیری را سبب شده، اینکه بحران ناگهان به بالاترین درجه خود ظهور کرده تا این شائبه پدید آید که مگر می شود چنین اتفاق بزرگی جلوتر پیش بینی نشده باشد؟ مگر می شود بحران بی آبی را پیش از ظهور، کسی درک نکرده یا درباره وقوع آن هشدار نداده باشد؟ پاسخ به این پرسش «خیر» است؛ یعنی خیلی پیشتر برخی درباره وقوع این بحران در سرزمین هایی مثل ایران هشدار داده بودند و اتفاقا برخی افراد آگاه داخلی نیز بر درستی آن تأکید کرده بودند، ولی مسئولان به همه هشدار ها بی توجهی کرده و حتی از آن فرا تر، به پیش بینی کنندگان تلویحا اتهاماتی وارد کردند. کافی است، سری به بایگانی اخباری که درباره قریب الوقوع بودن بحران آب خبر می دادند، بزنیم تا به نکات جالب توجه ای در این باره دست بیابیم؛ سخنرانی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور سابق در روز افتتاح دو سد به صورت همزمان؛ یکی سد سیمره در استان ایلام و دیگری سد کمال صالح در استان مرکزی که حاوی نکاتی است که امروز بازخوانی آنها معنای بسیار متفاوتی به دست می دهد. «سیاستمداری که رشتۀ تحصیلی اش آب و عمران و ... نیست، هفت هشت روز پیش دربارۀ بحران آب در سی سال آینده مقاله ای نوشته بود و نقشه ای از دنیا ارائه داده و مشخص کرده بود که مناطقی خشک می شوند و این مناطق از ترکیه به این طرف بود؛ درست همین محدوده ای که آنها از تمدن سازی و فرهنگ آفرینی آن می ترسند. در جلسه ای کسی مطرح کرد که بحران آب هست و این آقا هم مقاله ای نوشته است. من دیدم که اصلاً تخصص و کار نویسنده این مقاله آب و هواشناسی و... نیست. او چگونه چنین تشخیص داده است؟ اخباری داشتیم که در اروپا دارند این کار را می کنند؛ یعنی دارند ابرها را تخلیه می کنند که به سمت ما نرسد. بعد بررسی هایی هم کردم و برایم یقین حاصل شد که آن حرفی که آن آقا زده است، یک پیش بینی علمی نیست؛ خبر از حادثه ای طراحی شده است. حالا ما باید در مجامع حقوقی پیگیری کنیم و اجازه ندهیم که چنین کار زشتی انجام بشود ».

منبع: ایرنا