شورش توت فرنگی!+تصاویر

گروه خواندنی های نامه نیوز - دستمزد چیدن تمشک و تمشک سیاه، (توت فرنگی) در شبه جزیره "باخا" کالیفرنیا بنا بر آنچه که می‌گویند ساعتی کمتر از یک دلار است. جنرو پرفکتو یک کارگر 38 ساله است که به همراه خانواده اش از طبقه و اقشار فرودست جامعه بوده و در حال فراهم کردن زمینه بهبود وضعیت معیشیتی خود در ایالات متحده به وسیله فروش میوه های مختلف هستند. این خانواده آخر هر شب به دور یک شمع که نورش سوسو می کند، در کلبه ای کوچک از جنس مقوا و چوب که در شمال غربی مکزیک است می نشینند و آماده می شوند تا روی زمینی که هیچ چیز ندارد تا زیر پایشان پهن کنند، بخوابند. دختر سه ساله از پدر درخواست یک پتوی دیگر برای گرم شدن دارد که نشانه ای از فقر عمیق در این خانواده است. این افراد زندگی شان را وقف برداشت میوه کرده اند. آقای پرفکتو 15 سال پیش برای فرار از فقر از جنوب به شمال نقل مکان کرد. این پدر از 5 سالگی اش می گوید که به شدت فقیر بوده است و بعد ها از اینجا و زمین های به شدت خاکی دور شده است. شرکت های فعال در این منطقه می گویند که دستمزد ها عادلانه داده می شود و پوشش های مراقبتی و بهداشتی مناسب برای آن ها فراهم شده است. همچنین مقامات دولت محلی استدلال می کنند که این اعتراضات سیاسی بوده است. در چند ماه گذشته خشم ایجاد شده میوه چینان به گونه ای بوده است که رسانه های مکزیکی به آن اسم نزدیکی به برده داری را داده اند و معتقدند که این وضعیت چیزی شبیه به برده داری است. در 18 مارس، بیش از 200 کارگر معترض در برخورد با مقامات محلی دستگیر شدند. پیس لیب درمصاحبه با رویترز نشان داد، که آن ها در آمد شان در هفته بین 51 دلار تا 79 دلار است که این حقیقت روشن و واضح هیچ کمکی به بهبود و جبران دستمزد ساعتی نمی کند. وقتی پرسیده شد که چه مقدار از آن در هر کیلو پرداخت می شود، بریمکس اظهار داشت که برای میوه چینی به طور متوسط باید بالای 5 تا 9 دلار در ساعت و حتی 10 دلار برای هر ساعت پرداخت شود. در میان کارگران حمل جعبه ها ی سنگین بسته بندی شده توت فرنگی کارمن ریس، 34 ساله هفت ماهه باردار بود. ریس می گوید برای بدست آوردن پول مجبور است تا 9 ماهگی کار کند و قبلا هم یک فرزندش در 2 ماهگی مرده است. او همانند پرفکتو در یک پناهگاه موقت ساخته شده از مقوا و لفاف های پلاستیکی زندگی می‌کند و از جوش های سطحی پوستش که در محل کار ایجاد می شوند شکایت می کند. او می گوید وقتی ما در حال برش میوه هستیم مدام زخمی می شویم اما کارفرمایان اهمیتی به ضدعوفی کردن زخم هایمان نمی دهند. او به وصله سفید پیشانی اش اشاره می کند و همچنان می گوید آنها به ما می گویند این هیچ ضرری به ما نمی رساند ولی واقعیت این است که ما واقعا بیچاره هستیم.