مصطفی رحماندوست: هیچ چیز در زندگی کودکان سر جایش نیست / آموزش و پرورش درگیر حقوق معلمان و معلمان درگیر وام هستند

به گزارش نامه‌نیوز، روزگاری بود که بچه‌ها به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می‌رفتند، کتاب امانت می گرفتند و کاردستی درست می‌کردند. آن‌جا پایگاهی برای کتاب و آشنایی کودکان با مطالعه بود. اما امروز بچه‌ها ساعت بیشتری را به بازی با تبلت، گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ می‌گذرانند. این‌که چرا چنین اتفاقی افتاده است شاید طبیعی باشد و نتیجه حضور پررنگ تکنولوژی در زندگی ما. با این حال به گفته مصطفی رحماندوست، نویسنده و شاعر حوزه کودک و نوجوان مشکل اصلی، کمبود مطالعه است. او به «ابتکار» می‌گوید: الان کانون پرورش فکری کودک و نوجوان، نقش عمده‌ای در ادبیات کودک ندارد؛ زمانی کانون جایگاهی ویژه داشت اما در حال حاضر بیشتر نقش ناشر را ایفا می‌کند و تنها تفاوت با ناشران دیگر حوزه کودک و نوجوان این است که می‌تواند کتاب‌هایش را به کتابخانه‌های خودش در سراسر ایران ارسال کند و عرصه بهتری برای دیده شدن دارد، در حالی که دیگر ناشران باید تلاش کنند تا آثارشان در کشور توزیع شود. شاعر «صد دانه یاقوت» با اشاره به کاهش شمارگان و تولید کتاب توضیح می‌دهد: مشکل ما در حوزه کتاب نیست، ما هم نویسنده خوب داریم، هم تصویرگر و هم ناشران خوب. مشکل اصلی را باید در بازار کتاب جست‌وجو کرد. در واقع کتاب به خوبی خریداری نمی‌شود و همین امر باعث می‌شود سرمایه در گردش ناشر وضعیت نامطلوبی داشته باشد. او می‌افزاید: خواب سرمایه در حوزه کتاب بسیار است و به همین دلیل مشکل اصلی صنعت نشر در خواننده است؛ سطح پایین مطالعه که باعث می‌شود نویسندگی به صرف اقتصادی نباشد. به این معنی که ممکن است ناشر بتواند امور خود را از راه‌های مختلف بگذراند اما نویسندگان و شاعرانی که در حیطه ادبیات کودک و نوجوان فعالیت می‌کنند، نمی‌توانند با تالیف آثار و حق‌التالیف اندک و شمارگان پایین کتاب، زندگی خود را تامین کنند. او با بیان این‌که نه می‌توانیم بچه‌ها را از وسایل پیشرفته دور کنیم و نه می‌توانیم لپ‌تاپ‌ها را خاموش، بیان می‌کند: اگر خواندن مساله اصلی بچه‌ها باشد، می‌توان با کتاب‌های کاغذی یا الکترونیک آن را حل کرد اما اصول تربیتی مشخصی نداریم و بنابراین در زندگی کودک و نوجوان هیچ چیز سر جای خودش نیست. ساعتی برای بازی و ساعتی برای مطالعه، در حالی‌که ما حتی نمی‌توانیم از کودکانمان بخواهیم سر ساعت مشخصی بخوابند. می‌توان کتاب و بازی را در وسایل بازی جدید ببریم و معنی آن این است که کتاب وارد تبلت شود، برای این کار ما باید سیستم‌های جدیدی از کتاب‌های الکترونیک داشته باشیم مانند اپ‌های مطالعه و سیستم‌های جدید مطالعه را به بچه‌ها معرفی کنیم.به گفته رحماندوست، آموزش و پرورش درگیر حقوق معلم‌هاست و معلم‌ها درگیر وام! آموزش و پرورش نمی‌تواند برای رفع مساله کمبود مطالعه راهی بیندیشد؛ البته برنامه‌هایی در نظر گرفته شده که در هفته ساعتی را برای مطالعه بگذارند و همه می‌دانند چنین برنامه‌هایی بی‌فایده است و معلمان آن ساعت‌ها را به درس‌های دیگر مانند ریاضی اختصاص می‌دهند.این نویسنده به برنامه گسترش مطالعه اشاره می‌کند و می‌افزاید: این برنامه به صورت ملی دیده شده است و یک نهاد را مسئول نمی‌داند، علاوه بر آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صداوسیما و بهزیستی باید در یک حرکت کلان ملی باید به صورت همزمان فعالیت کنند. این‌که هر نهادی، نهاد دیگری را مسئول می‌داند کمکی به بهبود وضعیت کتاب نمی‌کند. رحماندوست درباره بیست‌ونهمین نمایشگاه کتاب تهران به ویژه غرفه‌های کودک و نوجوان نیز می‌گوید: فضای غرفه‌ها نسبت به فضایی که در مصلی در اختیار غرفه‌های کودک و نوجوان بود، بهتر شده و به استاندارد نمایشگاهی نزدیکتر است، اما مشکل این است که فاصله بسیاری برای رفت و برگشت دارد و برای رفتن به نمایشگاه باید یک پروسه مسافرتی در نظر گرفت.

منبع: روزنامه ابتکار