بلاتکلیفی دولت، مردم را دارد ناامید می‌کند

عزت الله یوسفیان ملا در گفتگو با نامه نیوز درباره عملکرد 100 روز نخست دولت رئیسی گفت: مردم باید قدری حل مشکلات را لمس می کردند، متأسفانه هر روز قیمت کلاها گران تر می شود و نظارتی هم وجود ندارد چون هیچ برخوردی با این موضوع به چشم نمی خورد. در واقع حالت بلاتکلیفی و انتظار روز به روز بیشتر می شود.

وی با اشاره به بی برنامه گی دولت سیزدهم از ابتدای شروع کار افزود: متأسفانه این روزها بیشتر مسائل حاشیه ای مانند انتصابات فامیلی و رفاقتی درباره دولت شنیده می شوند. اوضاع مناسبی نیست. البته 100 روز نخست دولت آقای روحانی وضعیت بدتر نیست ولی همان وضعیت است.

این فعال سیاسی اظهار کرد: کاندیداهای ریاست جمهوری در ابتدای کار برنامه ای را اعلام نمی کنند و نقدهای شان به دولت گذشته و شعارهای روی پوسترهای تبلیغاتی شان را به نام برنامه معرفی می کنند. واقعا نمی دانند درباره موضوعات مختلف اجتماعی، آموزشی و اقتصادی چه برنامه ای دارند و در مواجهه با گرانی و توزیع مناسب کالا می خواهند چه کار کنند.

وی افزود: این روزها شنیده می شود که دولت می خواهد ارز 4200 تومانی را حذف کند بعد می گویند «فقط قصد دارند بخشی از این نوع تخصیص ارز را متوقف کنند». به عبارت بهتر یک نوع بلاتکلیفی حاکم است. این بلاتکلیفی حالت انتظار می آورند، بر همین اساس مشاهده می کنیم تمام اشتغالات مجامع اقتصادی و مردم بر موضوعات ریز و روزمره می گذرد. مثلا می گویند «رفتیم مرغ نبود، گوشت گران شد، قیمت تخم مرغ باید این باشد و غیره»، در واقع مردم مشغول مسائل ریز روزمره شدند بنابراین آینده نگری اصلا وجود ندارد.

این نماینده ادوار مجلس یادآور شد: تردیدها در جامعه زیاد شده است، به همین دلیل در قضیه بنزین خیلی ها تصور می کردند این کار، کار داخلی است تا قیمت بنزین را بالا ببرند ولی این طور نبود. در عوض گفتند «این وضعیت پیش آمده را جبران می کنند»، اما نهایتا 5 لیتر بنزین به موتورسیکلت دادند و 10 لیتر به خودرو، در حالیکه مردم یک باک بنزین 3 هزارتومانی زدند.

وی افزود: برنامه ای نیست مردم دارند امیدشان را از دست می دهند که شرایط می تواند بهتر شود. وقتی اعلام می شود فلان مقام امشب در تلویزیون با مردم صحبت می کند، مردم منتظر می شوند تا صحبت ها را بشنوند اما در نهایت هیچ چیزی گیر مردم نمی آید. کشاورز، مصرف کننده و تولیدکننده همه بلاتکلیف هستند.

یوسفیان گفت: شاید به صورت موردی مشکلی حل شود مثلا در فلان گوشه کشور یک کارخانه در حال تعطیلی بود که موقتا جلوی تعطیلی آن گرفته می شود اما معنای این برنامه نیست. در سیاست خارجی هم وضع همین است اگر قرار به مذاکره بود چرا اینقدر تأخیر شد، از این تأخیر ما ضرر می کنیم یا اتحادیه اروپا؟ حالا شاید چند درصدی هم غنی سازی ما بیشتر شود این مشکلی را حل نمی کند. اگر دولت بنا به مذاکره نداشت همان اول رسما اعلام می کرد که مذاکره فایده ندارد، حداقل مردم تکلیف شان را می دانستند.

وی افزود: سه ماه از دولت گذشته تازه اقتصاددان ها را دعوت می کنند که آنها بگویند «چرا تورم این طوری شد؟». معلوم می شود آقایان برنامه ای ندارند و چیزی در دست شان نیست. وزیر هیچ نقشه راهی در اختیار ندارد که اعلام کند دولت این را به من داده و من طبق این نقشه جلو می روم. او می آید در مجلس برای گرفتن رأی اعتماد یکسری حرف های عجیب و غریب می زند تا خودش را علامه دهر معرفی کند اما وقتی وزارتخانه را تحویل می گیرد مشخص می شود هیچ برنامه ای ندارد.

این فعال سیاسی بیان کرد: به نظر می رسد قرار است کشور با مصاحبه و سخنرانی اداره شود، نه تنها هیچ خبری از اجرای برنامه توسعه و سند چشم انداز در صحبت های مسئولان دولت دیده نمی شود بلکه آنها هیچ برنامه روشنی هم که برای همگان قابل فهم باشد ارائه نمی کنند. فقط مردم انتصابات را می بینند که گفته می شود «فرد منصوب شده آدم لایقی است». الان هم که مطبوعات و رسانه ها پر است از اینکه می نویسند «این مسئول داماد، برادارزاده یا خواهرزاده فلانی است».

وی افزود: آنچه روحانی را زمین زد عدم اعتماد عمومی بود تا او لب باز می کرد می گفتند «دارد دروغ می گوید». الان بی اعتمادی مردم به این دولت هم دارد سرایت می کند. تا استانداری منصوب می شود مردم می پرسند «فامیل کیست؟» این یک آفت است چون مردم را نسبت به دولت دچار تردید می کند.