در باب یک حماسه: سی تی تاریخ خود را می نویسد!
به هیچ وجهی مایل نیستم بار دیگر به تعاریف تکراری تن دهم ولی آنچه شاهد آن بودیم «قتل عامی» بود که نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذر کرد.
به گزارش "ورزش سه" اصلا و ابدا امکان ندارد چشم‌ها را بست، سخت است، تلاشی بیهوده! پس دیگر تقلایی به خرج نمی‌دهم و نگاه می‌کنم؛ منچسترسیتی و آرسنال، ٢٦ اپریل ٢٠٢٣ در استادیوم اتحاد.
فاصله آنقدر بود که گویی پسربچه‌های دبستانی در برابر مردان حرفه‌ایی قرار گرفته‌اند. باور نمیکنی. گویی مات‌زده به ماشین جنگی با عظمت و بهت‌آوری خیره شدی که در برابر چشمانت همه چیز و همه کس را با خاک یکسان می‌کند و از تو و هیچ کس و هیچ چیز کاری برای متوقف کردن آن ساخته نیست.
پیروزی و در واقع فتح تمام و عیار توپچی‌های آرسنال و آرتتا با دستان سیتی گواردیولا با چنان ابهت چشمگیری شکل گرفت گویی رویداد و فصل نوینی گشوده شده است. دهان همه، حتی طرفداران آنها بی‌صدا باز مانده است.
به خودم می گفتم؛ تیم قرمز پوش، صدر نشین بهترین لیگ جهان است. اما این چگونه لیگی است که صدر نشین آن حتی افتخار همنشینی با تنها رقیب خود را ندارد چه رسد به رزم در میدان نبرد برای عنوان قهرمانی. شماره یک، بهترین در سراسر سرزمین.
شاید اگر شاهد دیدار بوکسی بودیم، آرتتا حوله را در همان نیمه اول به سوی رینگ پرتاب می‌کرد تا کمی از حقارت و ذلت پسران خود جلوگیری کند. کودکانی که دعای خیر هواداران بی‌طرف را با خود داشتند، حتی ذره‌ای، نشانی از مسئولیت و ماموریت خطیر خود بروز ندادند. قطره‌ایی در اقیانوس، اسیران ترسویی که نبرد را از پیش باخته بودند و این بدجوری توی ذوقم زد. سربازان آش‌خور بی‌تجربه‌ایی که در سطح دیداری دوستانه یا تمرینی هم نبودند، بگذریم از مبارزه برای کسب قهرمانی انگلستان. خجالت‌آور بود.
تیتر و عنوان، مجلات و روزنامه‌ها و سایت‌های ورزشی و رسانه‌های اجتماعی، مملو از جملات مشابه است. آن شب به جای آرسنال، گروهی دیدیم؛ بدون انگیزه، بدون غرور!
طی گفت‌وگوی کوتاهی که با جناب اقای امیر حاج رضایی داشتم، ایشان در چند جمله کوتاه به اختصار و با زیبایی کلام لب کلام را تمام و کمال داستان را اظهار کردند. صاف و پوست کنده در باره طرفین درگیر؛
«مطلب جنابعالی را خواندم و با الهام از نوشته شما تمرکزم روی آرسنال بود، اما آنچه را که شب گذشته در اتحاد دیدم آرسنال را تیمی بی‌روح و فاقد ذهنیت مبارزه و تفکر پیروزی دیدم. نمایشی یک طرفه از سوی سیتی و درماندگی آرسنال که باعث تصویری ترحم برانگیز از این تیم شده بود. آنها بعد از ۱۹ سال به قهرمانی نزدیک بودند و هستند اما چیزی که در سیتی وجود دارد آرسنال فاقد آن است؛ برتری روانی و ذهنیت برنده شدن. آرسنال کیلومترهای این ماراتن را تا رسیدن به خط پایان کم آورده است.»
ترحم‌انگیز بود، بدون شک! بره‌ها بی‌دفاع بدجوری محاصره گرگ‌های وحشی‌تر از همیشه شده بودند. گرگ‌هایی که گویی با دریدن وحشیانه سعی در اثبات خیلی چیزها داشتند. اما بیش از آنکه ترحمی داشته باشم و دلم برای تیم جوان دوست داشتنی بسوزد، عصبانی بودم. خفت و خواری توی کَتَم نمی‌رود. باخت هم منزلتی دارد. شکست باید با افتخار و سربلندی همراه باشد.
* می و گرز یک زخم و میدان جنگ
جز از تو کسی را نیامد به چنگ
طی ۵ سال گذشته لیورپول تنها رقیب سیتی در لیگ بود. هر دو تیم در طی پیکار و رقابت خود با یکدیگر، مجموعه‌ای از مبارزات و رکوردهایی به جا گذاردند که در تاریخ لیگ برتر بی‌نظیر است. نفس‌گیر بود، شانه به شانه، و بی‌امان. مشتی با مشتی سنگین‌تر همراه می‌شد. از سرمربیان گرفته تا یکایک بازیکنان تمام و کمال تا سرحد مرگ مایه می‌گذاشتند. باید گفت اگر سیتی وجود نداشت چند عنوان قهرمانی به حساب لیورپول واریز شده بود.
حتی در اولین دیدار این دو تیم در این فصل و یکی از بهترین مسابقات این دوره، تمامی آنچه بین این دو تیم طی این دوران شاهدش بودیم خلاصه شده بود. چیزی بیش از یک برد یا باخت. عرض اندام، گردن کشی تا پای جان، سرهای بالا و ایستاده مردن حرف اول و آخر بود. غیرت حرفه‌ای و شکست با عزت نفس. رقیب این فصل سیتی فاقد تمامی این ویژگی‌های اصولی و بنیادین بود.
اما سیتی، سیتی است و در این بین با زیبایی هر چه تمام‌تر تاریخ خود را می‌نویسد. بعد از دورانی که منچستر و انگلستان تحت حکومت بخش مطلق سرخ رنگ‌ها بود، آبی‌پوشان آسمانی در سه جبهه نه تنها بدنبال رکورد ٣ جام یونایتد در یک فصل هستند بلکه حکومت مطلقه خود را در این دوران با صلابت هر چه بیشتر تثبیت کرده‌اند.
دی‌بروینه از قهرمانان امروزه این تیم است، بهترین مرد میانی جهان. گل زیبای او در دقایق اولیه گربه را دم حجله نفله کرد. و هالند، نروژی رکورد شکن با گل چهارم و آخرین ضربه بازی قبر آرسنال را مهر و موم کرد و در پایان سیتی پیام ترسناک و جدی و بدون هیچ مصالحه‌ای برای تمامی تیم‌های لیگ فرستاد.
از خوفناک‌ترین بیانیه‌هایی که در طول تاریخ لیگ برتر از سوی تیمی صادر شده است؛ "هرگونه تخطی بی‌جواب و مجازات نخواهد ماند."
درسی بود، آویزه گوش‌هایمان کنیم.
چهل و نهمین گل هالند در یک فصل نیز بسیار قابل توجه بود. رکوردی انفرادی. او و دی‌بروینه رابطه‌ای تقریباً تله‌پاتیک ایجاد کرده‌اند که هرگونه دام و حصاری را بی‌اثر می‌سازد. اما تنها سخن گفتن از ستارگان تیم جایز نیست. بیش از هر چیز، سیتی در تمامی جهات آمرانه، تحکم آمیز، متکبر و مغرور، شاداب و بی‌پروا عمل کرد؛ شاهانه!
در دوران گواردیولا سطح و استاندارد فوتبال به درجات بالایی رسیده که تاثیر آن را در تیم‌های ضعیف‌تر هم به وضوح می‌بینیم، ولی عملکرد درخشان آنها در دیدار "فینال لیگ برتر" مقابل آرسنال حتی با استانداردهای که خود سیتی خلق کرده است، متفاوت بود. فصل فوق‌العاده آرسنال که میانگین سنی ٢٤،٤ سال دارد در این دیدار کاملاً به دست قهرمان انگلستان به نابودی کشیده شد. با بی‌رحمی هرچه تمام‌تر، جوجه‌های خانگی در برابر عقاب‌های بلندپرواز بدون دان و آب ماندند.
سیتی هنوز در مکان دوم با دو بازی و امتیاز کمتر پشت سر آرسنال دارد و باید در ٦ بازی از ٧ بازی باقی مانده خود پیروز شود تا رسما برای سومین فصل متوالی و پنجمین بار در شش سال به قهرمانی دست یابد. با وجود این و در این بین آرسنال به قدری غرق شده به نظر می‌رسد و در تارهای سوپر عنکبوت‌های سیتی به بند آمده که به سختی می‌توان باور داشت در پنج بازی باقی مانده چالش یا خطری برای سیتی ایجاد کند. نحوه پیروزی سیتی نشان داد آنها با سرعت و سادگی به مقصد نهایی خواهند رسید.
تواضع بیش از اندازه آرسنال دوازدهمین شکست متوالی توپچی‌ها مقابل سیتی در لیگ را رقم زد. تبعیدی دوباره. فصل بعد، بیستمین سال جست‌وجو برای اولین قهرمانی توپچی‌های بدون مهمات و ادوات لازم، از زمان پیروزی شکست ناپذیران ونگر در فصل ٠٤-٢٠٠٣ خواهد بود.
و در آن سو سیتی تیمی است که باردیگر خاطرنشان ساخت، شکست ناپذیران امروزند و به نظر می‌رسد "فوتبال پپ لایت سیتی" غیرقابل مهار است. چرخش ادامه دارد و توقفی در برنامه نیست. برتری کامل سیتی آن قدر خیره کننده بود که کسب سه گانه را نزدیک‌تر و واقعی‌تر از همیشه کرد. گام بلندی به سوی ارتفاعاتی که پای معدودی بدانجا رسیده است.
هرطور که نگاه کنیم این دیدار به سختی مبارزه‌ای بود برای مکان اول و دوم. کالبد شکافی و تهی کردن رقیبی بود از درون، تحقیر به تمام معنا. آرسنال به پیله خود بازگشت، در قفس با قفلی که کلید آن در دستان سیتی است. آنها خوب می‌دانند راهی برای بازگشت وجود ندارد. بسیاری از بازیکنانی که تماشای آنها را لذت بخش کرده بود همگی در برابر سیتی ناپدید شده بودند. ناشناس و غریبه. و کل تیم بی‌هدف و بی‌منظور در زمین پرسه می‌زد.
هولدینگ گل تسلی بخش دیرهنگام به ثمر رساند. گلی که هیچ کمکی برای پنهان کردن واقعیات صورت نداد. بدبختی آرسنال زمانی کامل شد که هالند در نهایت با اخرین ضربه بازی به گلی که شایسته آن بود رسید. در پایان فقط خجالت بود، سپس ناامیدی، و در پایان خشم و عصبانیت. خیلی خیلی دیر شده بود. همه میهمانان در آن شب بدون تعارف و ترحم، یک به یک به جوخه اعدام سپرده شدند. از این حیث حادثه بسیار تلخی بود.
حالا سیتی با برد در این دیدار، در ١٣ بازی از ١٤ بازی اخیر خود در تمامی رقابت‌ها به پیروزی رسیده است. به نظر می‌رسد استادان شوک فشار قوی اواخر فصل دوباره موفق شده‌اند و حقیقت این است که حکایت سیتی هنوز به نیمه هم نرسیده! منتظر ادامه سریال باشید!، فصل به فصل. یک، دو، سه و…
* بدان دشت توران شکاری کنیم
که اندر جهان یادگاری کنیم
زمانی که از پلکان استادیوم اتحاد بالا می‌روید و احتمالا در فیلم‌های مختلف دیده‌اید تصاویری با رنگ آبی آسمانی به چشم می‌خورد. اولین آنها ونسان کمپانی را نشان می‌دهد و در پشت او برناردو سیلوا است که جانانه او را تعقیب می‌کند. پس از گلی حساس که به لسترسیتی و قهرمانی لیگ در سال ٢٠١٩ کمک کرد، دور می‌شود. در زیر تصویر نوشته شده؛ "مجسمه خود را کجا می‌خواهید؟"
تصاویری دیگری از نیل یانگ، جورجی کینکلادزه و گابریل ژسوس پس از زدن گل‌های تعیین کننده در یک فصل برای سیتی دیده می‌شود.
و در بالای راه پله ها، تصویر افسانه‌ای سرخیو آگوئرو آرژانتینی و گلی که در آخرین بازی فصل در وقت اضافه در سال ٢٠١١ به ثمر رساند و اولین قهرمانی سیتی را بعد از ٤٤ سال درد آور به ارمغان آورد. عبارتی که بالای آن نوشته شده می‌گوید:
Manchester City are still alive here!
اکنون با سیتی گواردیولا نمادها و تصاویر بیشتری روی دیوارها و پلکان و راهروها دیده خواهد شد. لحظات افسانه‌ای و فراموش ناشدنی، گل‌های زیبا و تحسین انگیز. گنجینه‌های پر و پیمان. قهرمانان جدیدی برای تشویق و افتخار. هرنسل قهرمانان خود را می‌سازد و هر تیم بزرگ تاریخ خود را.
به زودی با پیروزی پرشکوه سیتی و گل‌های اول و چهارم برابر آرسنال، تجلی و نماد و مظهر این فصل و قهرمانی فصل ٢٠٢٣ کوین دی‌بروینه شاه ماهی تیم و ارلینگ هالند، غیرقابل کنترل خواهند بود.
ایستگاه بعدی و مهم‌ترین هر آن چه هست و نیست لیگ قهرمانان و ٢ دوئل در نیمه نهایی برابر رهبر بلامنازع اروپا، رئال مادرید خواهد بود. دیدار نهایی در نیمه نهایی!
اگر فتح مادرید به فتح لیگ قهرمانان در فینال در برابر یکی از دو تیم مشهور میلانی منتهی شود، حماسه سیتی و گواردیولا به عنوان یکی از استثنایی‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال اروپا در کنار تیم‌های بدعت‌گذار و تعیین کننده راه و رسم و شیوه‌ای نو چون آژاکس آمستردام رینوس میشل، لیورپول پیسلی، میلان اریگو ساکی و بارسلونای کرایف و گواردیولا ثبت خواهد شد. آنچه سیتی سال‌هاست عاجزانه در پی آن است. امتحان غایی در پیش رو است.
سال پیش خیزش لیورپول به سوی چهارگانه، بی‌همتا و بی‌نظیر بود. اما ماموریت غیرممکن، ممکن نشد. و اینک بار دیگر شاهد رویداد تاریخی دیگری هستیم. لشکر و قشون آماده‌اند. زنده و خروشان. حماسه در یک قدمی است.
* اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار
چــه نیکــوتر از مـرگ در کـــار زار
دیدگاه تان را بنویسید