اسطوره کوبایی اشک پاریس را درآورد!
او حالا با کسب پنجمین طلای المپیک به مهم‌ترین ستاره کشتی تاریخ تبدیل شده است: میخایین لوپز.
به گزارش "ورزش سه"، کشتی 130 کیلوگرم فرنگی در المپیک، همه نگاه‌ها به اسطوره کوبایی است. اولین طلای برای او در 26 سالگی و المپیک بیجینگ رقم خورد و تازه آغازی بود برای ال نینوی کشتی جهان. المپیک 2012 لندن، 2016 ریو و 2020 توکیو، قهرمان دیگری غیر از لوپز نداشت. او کاری کرد که یاسمانی آکوستا، ستاره کشتی فرنگی کوبا ملیتش را تغییر دهد و به شیلی برود و چه سرنوشت جالبی که فینال المپیک 2024 بین این دو ستاره برگزار شد.
برتری شش بر صفر میخایین لوپز برابر هموطنش در بازی فینال، یک بار دیگر به همه طرفداران کشتی ثابت کرد که او با شایستگی فنی و نه فقط با اتکا تاریخ درخشان، توانسته بود به المپیک برسد. جالب اینکه او حتی برابر میرزازاده و شریعتی هم نتوانسته بود به چنین برد قاطعی برسد اما در مقابل هموطنش نبرد یک طرفه و ساده را پشت سر گذاشت و موفق شد پنجمین طلای متوالی در المپیک را کسب کند.
حضور لوپز در پاریس 2024 او را به پراستقامت‌ترین کشتی‌گیر تاریخ تبدیل کرد اما ال جیانت برای تاریخ‌سازی نیاز به مدال طلا داشت و در نهایت با برتری مقابل کشتی‌گیر کره جنوبی، ایران، آذربایجان و شیلی موفق شد سزاوارانه به پرافتخارترین کشتی‌گیر رقابت‌های المپیک تبدیل شود.
میخایین لوپز که مدعی عنوان بهترین کشتی‌گیر فرنگی تاریخ خواهد بود، بعد از سوت پایان و کسب مدال طلا، لحظات احساسی و عجیبی را در سالن کشتی شهر پاریس تجربه کرد. او در شرایطی که روی زانو نشسته بود و به این تقدیر زیبا می‌اندیشید، در میان تشویق و سروصدای تماشاگران، کفش‌هایش را از پا درآورد و در حالی که بغض گلویش را فشار می‌داد، کنترل خود را از دست داد و بی وقفه اشک ریخت.
ترکیدن بغض لوپز، همراه با گریه مربی او و تماشاگرانش همراه بود. او کفش‌ها را از پا بیرون آورد و روی تشک کشتی گذاشت. این لحظه خداحافظی اسطوره کشتی فرنگی جهان با بهترین سرنوشت ممکن بود. جایی که بعد از پنج طلای متوالی در 42 سالگی، سرانجام دوبنده از تن بیرون آورد و برای همیشه در تاریخ المپیک ماندگار شد.
میخایین لوپز یک الگوی استثنایی برای تمام کشتی‌گیرها و البته تمام ورزشکاران خواهد بود. کسی که چین و چروک صورت هم مانع راهش برای کسب مدال‌های خوش رنگ جهانی و المپیک نشد تا او سرپنجه و آماده در پنجمین دهه زندگی همه حریفهای جوان و پر نفس را کنار بزند و بر سکوی نخست المپیک بایستد، به احترام او باید کلاه از سر برداشت.
دیدگاه تان را بنویسید