از میان نامزدهای جمهوریخواه ریاست‌جمهوری آمریکا کدام کاندیدا مطلوب ماست؟

به گزارش نامه‌نیوز، پیش انتخابات یازده ایالت که از آن به‌ عنوان سه‌شنبه بزرگ آمریکا نام برده می‌شود، بامداد روز چهارشنبه به وقت ایران برگزار شد و دست آخر این دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون بودند که توانستند، بیشتری آرای نمایندگان (Delegates) را از آن خود کنند. طی روزهای گذشته درباره کمپین دموکرات‌ها و دو رقیب حاضر یعنی برنی سندرز و هیلاری صحبت کردیم و گفتیم که با توجه به روحیات جنگ طلبانه وزیر خارجه سابق آمریکا، ترجیح بر این است که سندرز به‌عنوان کاندیدای نهایی حزب آبی رنگ معرفی شود. حالا وقت آن رسیده که سری به کمپ حزب قدیمی بزنیم و ببینیم که اگر دست روزگار، یک جمهوریخواه را به خانه شماره 1600 بلوار پنسیلوانیای شهر واشنگتن دی سی فرستاد، آن وقت ما ایرانی ها ترجیح مان این است که آن یک نفر چه کسی باشد؟ در این چند ماه اخیر و همزمان با به‌دست آمدن توافق قرن یعنی برجام... جمهوریخواهان همواره در صف اول مخالفت با آن بوده اند. همین جا باید بگویم که کلاً حتی اگر جمهوریخواهان با خود برجام مشکلی هم نداشته باشند، صرفاً بخاطر اینکه این سند اتمی توسط یک رئیس جمهور دموکرات بدست آمده، پس باید با آن مخالفت کنند! مخصوصاً اینکه جمهوریخواهان اساساً مدلی افراطی در این جور قضایا دارند! در میان کسانی که از گروه بزرگ داوطلبان حزب قرمز باقی مانده اند، یعنی ترامپ، کروز، روبیو، کارسون و کیسیچ هیچکدام کمترین انعطافی درباره «مسأله ایران» ندارند. آنها در طول ماه های اخیر و در کمپین های تبلیغاتی شان بارها به برجام، حمله کرده اند و درست در نقطه مقابل اوباما که هیچ گزینه ای جز تعامل با ایران روی میزش نبود، زور زورکی دوست دارند گزینه هایی «قهری» روی میز اتاق بیضی شکل کاخ سفید، جا دهند. آنها مثل روسای جمهور پیشین که از این حزب به قدرت رسیده اند، دنبال جنجال هستند. البته شاید این به دلیل آن باشد که پول کمپین هایشان را از طریق لابی های صهیونیستی تأمین می کنند. برسیم به اصل ماجرا؛ از بین پنج نفری که نام بردم، کروز و روبیو که کلاً اعلام کرده اند روز بعد از «جلوس» در کاخ سفید، برجام را پاره می کنند! این ها، دو جمهوریخواه های تندرو هستند که میانه ای با تعامل با ایران ندارند. کارسون و کیسیچ هم با چند درجه اختلاف جزئی، سیاست خارجی شان بر ایران ستیزی، فوکوس شده است. حالا برسیم به کاندیدای عجیب و غریب انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 در آمریکا یعنی دونالد ترامپ که اتفاقا در سه شنبه بزرگ، نفر اول جمهوریخواهان شد و احتمال نود درصد دست آخر بعنوان کاندیدای نهایی در ماه نوامبر، حضور خواهد داشت؛ مگر اینکه تا پاییز سال 95، اتفاقات خارق العاده ای بیفتد که کسی مثل تد کروز، جای میلیاردر نیویورکی را بگیرد. دونالد ترامپ علی رغم اینکه در انواع و اقسام جلسات و کمپین ها، مخالفت جدی خود را با برجام روی دایره ریخته اما به اندازه دیگر داوطلبان جمهوری خواه، مواضع جنگی نداشته است. او بیشتر یک شومن است تا رئیس جمهور. اساساً به نظر می رسد حتی اگر نهایتاً پایش به کاخ سفید برسد، دل و جرأت راه انداختن یک جنگ در خاورمیانه را نداشته باشد. او خیلی ادعا دارد اما بعید به نظرمی رسد که با روحیات «لطیفش» بتواند فرمان جنگ را صادر کند! ترامپ را درست مثل یک طبل توخالی می بینم که فقط صدا دارد و هرگز به آن وحشتناکی ای که نشان داده، نیست! ترامپ، پست ریاست جمهوری را برای کامل شدن کلکسیون خود می خواهد! او هر چیزی را دوست داشته خریده است؛ بله او فقط با پول سر و کار دارد. همین چند روز پیش بود که به لابی های صهیونیستی گفت اینقدر برای من پول نفرستید، من به پول شما احتیاجی ندارم! ترامپ، در زندگی شخصی اش ، هر چه را خواسته بدست آورده ؛ قصر، ماشین، همسر و هر چیز دیگری. همسر فعلی او، «ملانیا کناوس» که پیش از این مانکن بود، اهل اسلوونی است و 45 سال دارد. او 25 سال از ترامپ کوچکتر است و جای دختر بنگاه چی نیویورکی می ماند. ترامپ آنقدر در مال و منال غرق شده که دیدگاهی فانتزیست پیدا کرده و الان هم فکر می کند با پولش می تواند مستأجر کاخ سفید شود. البته هیچ بعید نیست با حرف های خوشایندی که برای طرفدارانش می زند، خیلی راحت بتواند کلکسیونش را کامل کند اما هیچ وقت نباید از او ترسید؛ او دونالد ترامپ باقی می ماند و حتی اگر رئیس جمهور هم شود، نمی توان او را یک رئیس جمهور بحساب آورد! او دنبال جنگ و دعوا نیست، یک میز می خواهد و یک تلویزیون! شاید برای زوال قدرت و نابودی هژمونی ایالات متحده او بهترین گزینه باشد؛ همین است که هم بزرگان حزب جمهوریخواه و هم دموکرات از این که او رئیس جمهور شود، می ترسند!

منبع: روزنامه قانون