درخت برجام، نیرومندتر از آن است که با بادی بلرزد

به گزارش نامه‌نیوز، رادیکال‌ها می‌دوند و رادیکالیسم در فضای پسابرجام جولان می‌دهد. هر چه در چنته دارند به میدان می‌آورند تا از شیرینی آن فتح بکاهند و آخرین نمونه، این برداشت 2 میلیارد دلاری از حساب دارایی‌های بلوکه شده ایران به اشارت دیوان عالی ایالات متحده. و اینها همه در روزگاری است که وزرای خارجه دو کشور، سرگرم مذاکره‌اند. رییس جمهور آمریکا در گفت‌وگو با جمعی از جوانان انگلیسی در سالن شهرداری لندن، توافق هسته‌ای را یکی از دست‌آوردهای مهم دوران خود برمی‌شمرد و رییس‌جمهور ایران از «کفر نعمت برجام» توسط عده‌ای گلایه می‌کند. از این همه می‌توان تلاشی حقوقی - سیاسی را شناسایی کرد که در اطراف این توافق بزرگ، چرخ می‌زند تا روزنه‌ای بیابد و دستبردی و زخمی بزند و بگریزد. از هر دو سوی واقعه، هستند اراده‌هایی که گاه روزنه‌ای و گاه پنجره‌ای می‌یابند و از آن محملی برای خدشه به این توافق می‌سازند. گویی در این میدان می‌زنند و تیری در تاریکی می‌‌اندازند و گاه البته به هدف می‌نشیند. گاه به درستی نقصی و جراحتی را تشخیص می‌دهند و گاه برای آنچه می‌کنند لباسی از توجیه‌های حقوقی می‌دوزند. با این همه در اطراف این حادثه و از میان نکته‌های بسیار،‌ دو نکته گفتنی‌تر به نظر می‌رسد: یکم: اگر در آن سوی جهان کسانی هستند که صدای این سوییان را می‌شنوند بایدشان گفت که بدعهدی و بهانه گیری و زمینه سازی برای هضم و هدم توافق، این فرصت تاریخی را هدر می دهد. در تاریخ دو ملت،‌ آن هم در شرایطی سرشار از بی‌اعتمادی و سوء تفاهم، بسیار نیستند فرصت‌هایی که از آنها بتوان محملی برای حل و فصل اختلافات تدارک دید و توافقی آفرید که به سود هر دو سو باشد. اگر در میان کارگزاران و صاحب منصبان ایالات متحده، هستند طایفه ای خردمند که این دقیقه را درک کنند، لابد باید از آنان انتظار داشت که به دیگرانی که به تاخت می روند و تند می دوند و در رفتار و گفتارشان اثری از رعایت و مصلحت نیست هشدار دهند. هشدار دهند که دشوار است دوباره یافتن این فرصت‌ها؛ و به حکم عقلانیت و اصلاح، ‌نباید کاری کرد که بر این پیروزی، غبار ناکامی بنشیند. چرا که کسی نمی داند تا فرصت دوباره چقدر راه است و چه ها در راه است. دوم: با امیدواران و دل بستگان به صلاح و اصلاح که دیده نگران به این تندوری‌ها دوخته‌اند اما باید مژده داد که درخت این توافق،‌ نیرومندتر از آن است که به بادهایی از این دست بلرزد. برجام،‌ به روزگار خود آمده است. محصول خردمندی جماعتی از هر دو سو بوده و مجموعه ای از لازم و ملزوم‌ها، جمع آمده اند تا آن را بسازند و ساخته اند. بعید است که رادیکال ها با هرچه در توان دارند بتوانند بنیان آن را بلرزانند. خراش انداختن و زخمکی زدن بر آن البته بعید نیست. اما بار برجام بر شانه های دو ملت استوار است و دستاورد کوشش صلح طلبان و اصلاح گران است و در آن منافع همگان درج است. منافع همگان، البته به غیر آنان که منافع خویش را و خویشان را به منافع ملتی ترجیح می دهند و پیشه شان،‌ به هم ریختن هر نظمی است. چرا که در نابه سامانی و ناهمزبانی‌ها،‌ کسبی دارند و فایده ای می برند. برجام می‌ماند و رادیکال‌ها می‌روند. این اقتضای تاریخ است و البته اراده ملت هایی که راه سربلند و خردمند زیستن را آموخته اند.

منبع: روزنامه ابتکار