کد خبر: 334518
تاریخ انتشار :

رویکرد یکجانبه‌گرایی آمریکا ادامه دارد

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش نامه‌نیوز، سیاست خاورمیانه‌ای واشنگتن همچنان مبتلا به یکجانبه‌گرایی است. گزارش سالانه وزارت امور خارجه آمریکا در‌باره متهم کردن ایران به عنوان پیشروترین کشور در حمایت از تروریسم نشان می‌دهد که واشنگتن همچنان رویکردهای خود را بر اساس لابی‌هایی شکل می‌دهد که مانع هرگونه تلاش واقعی برای استقرار آرامش در منطقه خاورمیانه و اصولاً غرب آسیا هستند. همین رویکرد یکجانبه‌گرا سبب شده است که مساله فلسطین طی دهه‌ها -به ظاهر- تلاش دولت‌های آمریکایی برای میانجی‌گری در منازعه فلسطینی - اسرائیلی نتواند سرنوشت معلومی پیدا کند. در حالی که رژیم اسرائیل با تکیه بر حمایت‌های مستقیم آمریکا، قطعنامه‌های سازمان ملل را در واگذاری اراضی اشغال‌شده در سال‌های 1968 تاکنون و نیز پایان دادن به سیاست‌های آپارتایدی علیه فلسطینیان نقض کرده و به خواست جامعه جهانی در پایان دادن به سیاست‌های اشغالی و ماجراجویی‌های نظامی دهن کجی می‌کند، واشنگتن به چشم‌پوشی از این نقض آشکار پرداخته و مدعی است که می‌خواهد نقش میانجی‌گر را ایفا کند. در واقع واشنگتن با حفظ سیاست طرفداری از تل‌آویو هرگز نتوانسته است در پایان بخشی به اصلی‌ترین عامل بحران در منطقه گام مؤثری بردارد. آخرین گزارش سالانه وزارت امور‌خارجه آمریکا درباره تروریسم همچنان تابع رویکرد یکجانبه واشنگتن در تحلیل اوضاع ناهنجاری است که اکنون منطقه خاورمیانه را در بر گرفته است. این گزارش با پرهیز از پرداختن به عوامل معلوم گسترش بی‌‌ثباتی‌ها در خاورمیانه، اتهام‌های گذشته را علیه ایران تکرار کرده و به رغم توافق هسته‌ای این کشور با گروه 1+5 مدعی است ایران در شمار پیشرو‌ترین کشورها در حمایت از تروریسم است. این ادعا در‌حالی است که به گواه منابع رسمی و خبری غرب و خاصه آمریکا، ایرانیان به ویژه در سال‌های اخیر و در غیبت مدعیان مبارزه با تروریسم، بیشترین نقش را در مبارزه با تروریست‌ها و جریان‌های تکفیری در عراق و سوریه داشته‌اند. اگر هشیاری و حضور هوشمندانه ایران در صحنه نبود، اکنون دامنه فتوحات جریان‌های تروریستی‏ مرزهای بیشتری از کشورهای منطقه و بالطبع غرب را در می‌نوردید. متهم کردن ایران در گزارش وزارت امور خارجه آمریکا به مفهوم نادیده گرفتن دولت‌هایی است که حداقل بنا به اظهار مقام‌های آمریکایی از سال 2002 تاکنون در همه رخدادهای تروریستی نقش مستقیم و یا غیر مستقیم داشته‌اند. جالب اینکه در هیچ‌یک از عملیات تروریستی نه تنها نامی از ایران در میان نیست بلکه این متحدان منطقه‌ای واشنگتن هستند که به عنوان متهم اصلی در حمایت مادی و معنوی از تروریست‌ها پیشگامند. راه دور نرویم؛ دبیر‌کل سازمان ملل در آخرین اظهارات خود با انتقاد شدید از ائتلاف نظامی تحت رهبری عربستان سعودی، آن را به کشتن کودکان یمنی متهم کرده است. "بان‌کی‌مون" اذعان کرده است که ائتلاف یاد شده در فهرست سیاه نیروهایی که حقوق کودکان را در جریان جنگ نادیده می‌گیرند، قرار گرفته است. او تاکید کرده که نیمی از اهدافی که ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی در یمن در نظر گرفته، مدرسه و بیمارستان بوده است. جالب‌تر اینکه اسناد 28 صفحه‌ای کمیته تحقیقات مربوط به یازده سپتامبر 2002 پرده از نقش مستقیم سعودی‌ها بر داشته است. اسنادی که واشنگتن به دلیل ملاحظات ناشی از سیاست‌های یکجانبه‌گرای خود در منطقه در بیش از 13 سال گذشته اجازه انتشار آن را نداده است. کافی است به حضور مداخله‌گرانه دولت‌های عربستان، امارات عربی متحده و قطر در یمن، سوریه و نقش بی‌ثبات کننده آنها نه تنها در سوریه و عراق، بلکه لبنان و مصر توجه کرد؛ وضعی که واشنگتن نیز به آن اعتراف کرده است. اما چرا در گزارش سالانه وزارت امور‌خارجه آمریکا نادیده گرفته شده است؟ بر‌اساس آمار "گلوبال فایر پاور" از نظر بودجه نظامی در منطقه غرب آسیا، عربستان با 52 میلیاردو 725 میلیون دلار، اسرائیل با 17 میلیارد دلار و امارات عربی متحده با 14 میلیارد و 375 میلیون دلار در رتبه‌های اول تا سوم این منطقه قرار دارند. این کشورها به ویژه متحدان عرب واشنگتن با حضور نظامی در یمن و بحرین و نیز پشتیبانی مستقیم از گروه‌های تروریستی در سوریه و عراق اصلی‌ترین عامل استمرار ناآرامی در منطقه و گسترش تروریسم در جامعه جهانی هستند. گزارش سالانه وزارت امور‌خارجه آمریکا بنا به مصلحت‌های ناشی از سیاست یکجانبه‌گرا، چشم بستن از واقعیت‌های جاری منطقه است. دولت آمریکا همچنان آب در هاون ادعای مبارزه با تروریسم می‌کوبد. یکی از دلایل اصلی بی‌اعتمادی تهران به واشنگتن، همین یکجانبه‌گرایی بی‌منطق است.
منبع: روزنامه ابتکار

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    پیشنهاد ما

    دیگر رسانه ها