سایه احمدی‌نژاد بر مجلس یازدهم / پایداری کجای این بازی است؟

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

احیای روابط جبهه پایداری با احمدی نژاد پس از حدود ۸ سال چه معنایی در سیاست ایران دارد؟ آیا اکنون که به واسطه شکل گیری مجلس جدید روابط میان این حزب سیاسی، مدیران منسوب به دولت نهم و دهم و احمدی نژاد وارد فاز تازه شده، می توان گفت که فاصله گرفتن جبهه پایداری از احمدی نژاد تاکتیکی بوده و اکنون این جبهه که روزگاری از «اصل» خود دور بوده، مجددا «وصل» خود را بازمی جوید؟

قرائن و شواهد زیادی وجود دارد که به این «وصل» و تاکتیکی بدون آن «قهر» گواه می دهند. از جمله ایجاد ساز و کار جدیدی که موازی با مکانیسم فراکسیون انقلاب به دنبال انتخاب هیات رییسه است. آغاز شکاف میان اصول گرایان که با محوریت صادق محصولی و حمایت پنهان احمدی نژاد آغاز شده و مورد اعتراض اصول گرایانی چون الیاس نادران قرار گرفته است.

گرچه احمدی نژاد در مجلس یازدهم از فهرست خاص یا اشخاص حمایت نکرد اما در آستانه تشکیل این مجلس دو گروه افکار و عقاید احمدی نژاد را نمایندگی می کنند؛ وزرا و مدیران او در دو دولت نهم و دهم از یک سو و جبهه پایداری از سوی دیگر.

این دو گروه گرچه دارای سلایق مختلف سیاسی هستند اما خاستگاه هر دو گروه، احمدی نژاد است. دسته اول که مدیران دولت نهم و دهم هستند، هویت شغلی و سیاسی خود را مدیون احمدی نژاد هستند؛ افرادی مانند شمس الدین حسینی و علی نیکزاد. این افراد حیات سیاسی خود را از احمدی نژاد به ارث برده اند. با این وجود اما این افراد طی ۷ سال گذشته چندان به احمدی نژاد نزدیک نشدند و به خصوص پس از ردصلاحیت او در سال ۹۶ و بعد نامه های تندش خطاب به مقامات عالی نظام مانند افرادی چون تمدن و شیخ الاسلام و جوانفکر با احمدی نژاد به صورت علنی همراهی نکردند. پس از تشکیل مجلس جدید اما داستان وارونه شد و با اعلام رسمی شمس الدین حسینی ، شبه فراکسیون مدیران احمدی نژاد اعلام موجودیت کرد. انگار این افراد دل در گروی احمدی نژاد داشتند اما به واسطه تندروی او پس از سال ۹۶ ، تقیه کردند و اکنون که دولت روحانی به گل نشسته و بر وزن اجتماعی احمدی نژاد افزوده شده، خود را نماینده او در مجلس و در سطح قدرت رسمی معرفی می کنند؛ نوعی زمینه سازی برای بازگرداندن احمدی نژاد به قدرت در سال ۱۴۰۰.

پروژه احیای احمدی نژاد اگر روزگاری در خفا جلو می‌رفت، امروز شکل علنی گرفته است. شمس الدین حسینی به دفتر احمدی نژاد می رود، بین رییس جمهور اسبق و نیکزاد پیغام رد و بدل می شود و به تعبیری نخ بین این فراکسیون و احمدی نژاد وصل شده است.

در سوی دیگر اما جبهه پایداری تبدیل به متحد احمدی نژاد شده است. به عبارتی بهتر پیوند قدیمی میان این حزب سیاسی و احمدی نژاد وارد مرحله جدیدی شده . در این میان اما داستان پایداری و وزرای احمدی نژاد با هم متفاوت است. اگر وزرای او به صورت علنی زبان به نقد او نگشودند و چراغ خاموش حرکت کردند اما جبهه پایداری به صورت علنی بارها احمدی نژاد را در ظاهر نقد کرد. این دو گروه تبدیل به سایه احمدی نژاد در مجلس یازدهم شده اند.

پایداری، اصول گرایان را فریب داده بود؟

اگر زمانی جبهه پایداری را «احمدی نژادی های» بدون «احمدی نژاد» می نامیدند، امروز در آستانه تشکیل مجلس یازدهم به صراحت می توان گفت که پایداری تبدیل به «احمدی نژادی های» با «احمدی نژاد» شده است. اگر روزگاری رابطه میان این حزب و رییس جمهور سابق در حد حدس و گمان بود، امروز اما این رابطه در سطح لابی و عملیات سیاسی دنبال می شود. پایداری به دنبال استفاده از نام و ظرفیت احمدی نژاد در مجلس است و احمدی نژاد به دنبال رسمیت یافتن در سیاست عینی جمهوری اسلامی. این رابطه را هم می توان تحولی دوجانبه قلمداد کرد و هم بخشی از تاکتیک جبهه پایداری.

در حالت اول، احمدی نژاد که زمانی فاصله گرفتن پایداری از خود را تقبیح می کرد و سرزنش می نمود اکنون به واسطه رقیب مشترک دل را با همراهان سابق صاف کرده است. پایداری هم که بر مبنای تفکر «سوم تیر» و یا «احمدی نژاد بدون مشایی» ، به دنبال بیان خود در عرصه سیاسی بود و به نکوهش احمدی نژاد

می پرداخت، اکنون با برچسب احمدی نژادی خوردن همدل است و حاضر است به عنوان بخشی از سایه احمدی نژاد در مجلس شناخته شود. حالت دوم که قهر و دوری پایداری از احمدی نژاد را باور ندارد، محصولی را همواره مرتبط با احمدی نژاد و بخشی از سیاست ورزی او می داند. در این نگاه ، ناسزای پایداری به احمدی نژاد ظاهر سازی این حزب برای شانه خالی کردن از «فرقه انحرافی» است. اکنون زمان پایان این قهر تاکتیکی فرا رسیده است. گویا احمدی نژاد و پایداری به یکدیگر نیاز پیدا کرده اند. احمدی نژاد بدون پایداری و وزرایش نماینده ای در قدرت ندارد و این دو گروه بدون احمدی نژاد قدرتی در جامعه ندارند.

در آستانه تشکیل مجلس یازدهم، پرده ها کنار رفته و اتحاد میان جبهه پایداری، مدیران دولت نهم و دهم و احمدی نژاد نمایان شده است. باطن پایداری در احمدی نژادی بودن مشخص شده . احمدی نژاد تبدیل به یکی از پدیده های پارلمان جدید شده است. گروه هایی که در لباس اصول گرایی، روزگاری حلقه انحراف را عامل جدایی احمدی نژاد از نظام می دانستند اکنون بدون اینکه احمدی نژاد از مشایی و بقایی فاصله بگیرد ، دوباره به آغوش احمدی نژاد رفته اند و به دنبال تشکیل فراکسیون احمدی نژادی ها در پارلمان جدید هستند.

پروژه احیای احمدی نژاد به واسطه برخی از افراد به ظاهر اصول گرا آغاز شده است. گویای این افراد « اسب تروای» اصول گرایی هستند که با فهرست اصول گرایان به مجلس آمده اند اما در زمین احمدی نژاد بازی می‌کنند.

ایجاد شکاف میان اصول گرایان که در مکانیسم احمدی نژادی ها با مدیریت پنهان محصولی و اجرایی پژمانفر در مجلس آغاز شده نوعی «جرزنی سیاسی» و «وحدت شکنی» و در نهایت بازی در زمین اصلاح طلبان است.