بایدن و ضرورت تغییر مسیر از سیاست اعلامی به اعمالی

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

یکی از ظرفیت های بزرگ امروز سیاست جهانی، کنفرانس های سالانه بین المللی است که هر ساله در کشورهای مختلف برگزار می شود. ظرفیت و اثرگذاری این کنفرانس ها در گردهمایی کشور ها و امکان کنترل مخاصمات بین المللی با ابزار دیپلماسی و چانه زنی است. بی گمان کنفرانس امنیتی مونیخ به چند جهت ظرفیت های صلح آفرینی خاص و ویژه ای دارد. محل برگزاری این کنفرانس و میزبانی کشور آلمان که بعد از جنگ دوم جهانی همواره منادی صلح و ثبات، آرامش و بهبود اقتصاد جهانی بوده است و از سوی دیگر محوریت این کنفرانس با عطف به نام و فلسفه وجودش اش که پیگیری حل مسایل امنیتی بین المللی را دنبال می کند؛ اهمیت اجلاس های سالانه مونیخ را به درجه قابل توجهی ارتقا داده است.

چهار سال گذشته در آمریکا باید فراموش شود در نشست امسال همان طور که پیش بینی می شد موضوعات امنیتی مهم جهانی در دستور کار قرار گرفت. با توجه به اینکه بایدن به تازگی قدرت را در آمریکا به دست گرفته است، اجلاس مونیخ برای ناظران بین المللی به محلی برای تبیین و معرفی سیاست ها و استراتژی کلی آمریکا حداقل طی چهار سال آتی به حساب می آید. طبق پیش بینی برخی از کارشناسان بین المللی، موضوع برجام یکی از محورهای مهم صحبت های بایدن رییس جمهوری آمریکا بود. بایدن در این کنفرانس در گفت و گو با همتایان اروپایی اش از ضرورت بازگشت به مذاکرات و توافق برجام سخن راند و در این خصوص دعوت کشورهای اروپایی را برای مذاکرات ۵+۱ پذیرفت و از آمادگی دولت اش برای گفت و گوهای برجامی سخن گفت. رییس جمهوری آمریکا در نشست مونیخ از جهانیان خواست که سیاست چهار سال گذشته آمریکا را فراموش کنند و دیگر رویکرد دولت آمریکا، شعار اول آمریکا نخواهد بود. هم راستا با اظهارات بایدن، آنتونی بلینکن وزیر خارجه دولت آمریکا رایزنی های دیپلماتیک اش را با سه قدرت اروپایی آغاز کرده است.

نبود تفاوت میان خروج ترامپ از توافق آب و هوایی پاریس با برجام در اینکه دولت بایدن بایستی در گام اول تحریم های ظالمانه را علیه ملت ایران بردارد و ایران بتواند به راحتی اقلام نفتی و میعانات گازی را در بازارهای جهانی به فروش رساند و در مرحله بعدی امکان ارز حاصل از فروش محصولات صادرات به چرخه مالی کشور برگردد، جای شک و تردید باقی نیست. اما باید گفت که این دولت آمریکا و رییس جمهوری قانون شکن این کشور بود که در اقدامی خلاف عرف و سنت دیپلماتیک از توافقی که به تایید شورای امنیت سازمان ملل رسیده بود؛ خارج شد و دست به تحریم های یکجانبه علیه ایران زد. باید توجه داشت که هیچ تفاوتی به لحاظ شکلی و رسمی میان خروج ترامپ از توافق آب و هوایی پاریس با برجام وجود ندارد. رفتار ترامپ در برهم زدن توافق پاریس به همان اندازه برجام خلاف سنت بین المللی بود. بایدن به صورت رسمی از بازگشت به توافق آب و هوایی پاریس خبر داد و اعلام کرد که آمریکا در جهت تقویت این توافق تلاش خواهد کرد. این پرسش جای تامل است که آیا این موضوع قابلیت طرح داشت که بایدن در بازگشت به توافق آب و هوایی پاریس شرط و شروط بگذارد. آن موقع رفتار اروپایی و کشورهای عضو این توافق چه می بود؟ واقع امر آن است که توافق های بین المللی که در جهت صلح و ثبات بین المللی است نباید بازیچه دست سیاسیون باشد. بایدن رییس جمهوری آمریکا باید از سیاست اعلامی به سیاست اعمالی تغییر رویکرد دهد و همان طور که روز پنج شنبه از ضرورت مذاکره و نماینده دولت اش در سازمان ملل از صرف نظر شدن در مساله مکانیسم ماشه سخن گفت؛ بایستی در گام بعدی به سمت رفع تحریم های ظالمانه حرکت کند.

نیاز کشور به اجماع در داخل و صدای واحد دیپلماسی در سطح بین المللی البته ذکر این مساله ضروری است که امروز با توجه به گزارش هایی که مبنی بر کاهش محدودیت های تردد برای دیپلمات های ایرانی در سازمان ملل از سوی دولت آمریکا و همچنین اذعان دولت بایدن مبنی بر اشتباه بودن اقدام ترامپ در تلاش برای ارجاع موضوع برجام در شورای امنیت با ظرفیت مکانیسم ماشه، صورت گرفته؛ نشان دهنده این موضوع است که دولت آمریکا به دنبال خروج از شرایط بن بست گونه کنونی است. برای همین نگرش ها در داخل کشورمان به تحولات بین المللی توام با فرصت بینی و استفاده از فضای جدید برای تقویت اقتصاد داخلی و گشودن گره های تجاری باشد. باید توجه داشت که بی تحرکی در این فضا، زمینه را برای کنشگری فعالانه جریان عبری و عبری برای افزایش فشارها به ایران و تداوم نظام تحریمی فراهم می سازد. برای همین بایستی با تاکید بر ضرورت رفع تحریم ها و فعال سازی ظرفیت های دیپلماتیک کشور بتوانیم بهترین خروجی را برای اقتصاد کشورمان از وضعیت کنونی بگیریم. در این عرصه با توجه به روابط دوستانه کشورمان با دو قدرت مهم جهانی یعنی چین و روسیه می توان شرایط را به سمت رفع فوری تحریم ها سوق داد و این مهم نیازمند اجماع در داخل و صدای واحد دیپلماسی در سطح بین المللی است.