کوچ حامیان رییسی به ستاد انتخاباتی جلیلی ؛ چرا باید از نامزدی سعید جلیلی استقبال کنیم؟

نامه نیوز: تکلیف انتخابات که هیچ، آرایش نیرو‌های سیاسی در رقابت‌های پیش رو نیز هنوز با ابهاماتی همراه است. برخی از چهره‌های مطرح همچنان یک کاندیدای احتمالی به حساب می‌آیند و تصمیم نهایی خود را نگرفته‌اند. این ابهامات البته روز به روز و به صورت ناگزیر رفع خواهد شد. مثل همین حالا هم به نسبت چند هفته قبل خیلی راحت‌تر و جدی‌تر می‌توان از کاندیداتوری سعید جلیلی سخن گفت.

شواهد و قرائنی وجود دارد که جلیلی آمدنی است. تیم رسانه‌ای و شبکه هواداری او به کار افتاده و از رسانه‌ها گرفته تا شبکه‌های اجتماعی مثل توییتر و کلاپ هاوس؛ هیچ فرصت و تریبونی را از دست نمی‌دهند.

فقط این نیست و شاهدیم که احتمال حمایت طیف پایداری از وی به عنوان آن گزینه اصلحی که می‌گویند نیز روز به روز بیشتر می‌شود. به خصوص اکنون که زمزمه‌ها درباره عدم کاندیداتوری رئیسی قوت گرفته است.

کاندیداتوری جلیلی، اما با سایرین فرق دارد. او از آن گزینه‌هایی است که حضورش بازی انتخابات را تغییر می‌دهد. منظور این نیست که کاندیداتوری او لزوما به معنی پیروزی در انتخابات است، اما به این معناست که می‌تواند در آمدن و نیامدن یک سری کاندیدای دیگر موثر باشد.

پیش‌تر در «نامه نیوز» درباره اینکه او می‌تواند عامل شکل‌گیری یک دوقطبی باشد، نوشته بودیم. دو قطبی شدن فضا شاید از جهاتی مورد تایید نباشد و تصور شود که به نحوی به امر انتخابات آسیب می‌زند. اما از جهاتی هم می‌تواند مفید واقع شود.

مشخصا اینکه آمدن جلیلی به واسطه تفکر و گفتمانی که نمایندگی می‌کند، می‌تواند فرصتی باشد تا یک بار برای همیشه مورد آزمون قرار بگیرد. اگر انتخابات ۱۴۰۰ فرصتی باشد تا تفکر جلیلی و سایر گفتمان‌های موجود در عرصه سیاست ایران، خودشان را به مردم عرضه کنند؛ موقعیت خوبی است تا مردم نظر خود را بیان کرده و مشخص شود که گفتمان غالب چیست. افکار عمومی کدام شیوه حکومت داری را می‌پسنند و خواهان کدام روش تعامل با دنیاست.

حال اگر فرض کنیم که جلیلی و همفکرانش همان طور که ادعا می‌کنند از حمایت اکثریت جامعه برخوردار باشند و به پاستور راه یابند، فرصتی ایجاد می‌شود تا دولت آقای جلیلی از سایه بیرون آمده و نشان دهد که طی سالیان نقد و بررسی، چه آموخته است. چطور قرار است در مقابل مشکلات متعدد در حوزه‌های مختلف قد علم کرده و از پس کار برآید.

برخی از سیاسیون از ورود جلیلی به این انتخابات استقبال نمی‌کنند و مطمئن نیستند که دولت تحت مدیریت او همان دولتی که انتظارش را می‌کشند، باشد. مثلا منصور حقیقت‌پور چندی قبل گفته بود که ریاست جمهوری جلیلی برای ما یک هندوانه سربسته است.

اکنون، اما به نظر می‌رسد که اراده وی برای حضور در این انتخابات جدی است، حامیانش نیز آستین‌ها را بالا زده‌اند و این حتی می تواند روی نامزدی ابراهیم رییسی هم سایه بیاندازد و دیگر آن اجماع مورد نظر حامیان او اتفاق نیافتد. فضا نیز برای سعید جلیلی کاملا مهیاست. بر این اساس او یا رای آورده و این هندوانه را باز می‌کند یا در وزن‌کشی‌های خرداد ۱۴۰۰ کنار گذاشته شده و دوباره در سایه قرار میگیرد.

بیایید یک بار دیگر به استقبال نامزدی سعید جلیلی برویم و ببینیم این بار آیا جامعه به او اعتماد می کند؟ آیا همانطور که حامیان او می گویند تفکر او خصوصا در سیاست خارجی مورد تایید اکثریت است ؟

سوال مهمی است و البته انتخابات نیز محل یافتن پاسخ آن.