اولین گام برای آشتی ملی

غلامعباس توسلی : ن زدیک شش سال است که از شکاف میان احزاب و جریان‌های اصلی سیاسی کشور رنج می‌بریم؛ جریان‌هایی که بازیگران اول سیاست ایران هستند. مسلم است که اختلاف سلیقه، تفکر و روش بسیاری وجود دارد و اگر تفاوت‌ها نباشد اساسا احزاب و جریان‌های سیاسی مختلف معنایی ندارند بنابراین پایه و بنیاد شکل‌گیری دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب نیز گفتمان و تفکر متفاوت آنهاست؛ اما آنچه نباید فراموش شود این است که تفاوت‌ها نباید موجب شود تا دو جریان آنچنان از هم فاصله داشته باشند که گویا هیچ نقطه اشتراکی میان آنها وجود ندارد در حالی که هر دو سعادت و توسعه میهن را هدف می‌دانند. وقایع سال88 و بعد از آن موجب شد تا این فاصله هر روز بیشتر و بیشتر شود تا جایی که کینه‌ورزی جای خود را به حل مشکلات و اختلافات فی‌مابین داد. پیروزی حسن روحانی در رقابت‌های انتخابات سال 92 تا حدودی از سرمای این فضا کاست و به نوعی تلاش شد تا این جو شکسته شود و نوعی تکاپو به جامعه و سیاست تزریق شود. حسن روحانی می‌دانست که قدم گذاشتن در این راه آسان نیست اما علاوه بر سیاست خارجی، سیاست داخلی هم نیاز به تنش‌زدایی و تلاش برای تعامل سازنده داشت که پایه و اساس هر دو بر مبنای گفت‌وگو و مذاکره است. سال گذشته در روزهای مبارک ماه رمضان حسن روحانی اقدامی برای دعوت از اهالی سیاست و احزاب کرد که به صورت دو میهمانی جداگانه، یکی برای اصولگرایان و دیگری برای اصلاح‌طلبان صورت گرفت. هر دو این جلسات از این جهت مفید و سازنده بود که در گام اول باعث افزایش مقبولیت رئیس‌جمهور در میان جریان‌های سیاسی شد و موجب شد تا میزان اعتماد نیز افزایش یابد و در گام بعدی، این نشست و برخاست‌ها دولت و رئیس‌جمهور را به‌عنوان دولتی میانه و فراتر از اصولگرایی و اصلاح‌طلبی معرفی کرد؛ هرچند منتقدین روحانی کم نیستند اما موافقان او قطعا تعداد بیشتری را دربر می‌گیرند. از این‌رو اقدامات سال قبل روحانی جذب حداکثری و دفع حداقلی را رقم زد و همین سیاست موجب شد تا بستری فراهم شود که دولت در سال 94 بتواند متفاوت با گذشته عمل کند و به نوعی در راستای آشتی ملی که در بحبوحه انتخابات آن را عنوان کرد گام بردارد و آن را عملیاتی سازد. گام بلندتر برداشته شد و اصلاح‌طلبان و اصولگرایان هر دو به ضیافت دولت دعوت شدند تا شاید کوه یخ روابط که ضخامتی شش ساله دارد یا آب شود یا حداقل ترکی بردارد و جامعه سیاسی کشور از این مشکل عبور کند. در همین راستا وزارت کشور نیز بار دیگر در مراسمی میزبان دبیران‌کل احزاب بود که این اقدام وزارت کشور را نیز نمی‌توان مساله‌ای جدا از اقدام رئیس‌جمهور دانست. آنچه در ضیافت‌های دولت یازدهم با احزاب و اهالی سیاست رخ داد اقدامی نو درجهت کناررفتن غبار حاکم بر فضای سیاسی کشور بود. درحقیقت این رویکرد موجب شد به جای صحبت کردن‌های غیرمستقیم که گاه اسیر بازی‌های رسانه‌ای می‌شد، بدون واسطه و به صورت مستقیم دیالوگی شکل گیرد که مدت‌ها بود فراموش شده بود. بنابراین می‌توان گفت دولت تدبیر و امید در روزهایی که به نظر می‌رسد روزهای آخر مذاکرات هسته‌ای باشد، سیاست داخلی را اولویت قرار داده و تلاش می‌کند تا گام به گام در مسیر تحقق وعده‌های خود پیش رود.