دیدگاه‌های شادمهر راستین درباره یک طرح هنری/به شدت به قانون کپی‌رایت و رعایت آن معتقدم

به گزارش نامه نیوز، این مستندساز و فیلمنامه‌نویس درباره‌ی‌ اجرای این طرح و مطرح کردن بحث آشنایی‌زدایی اظهار کرد: آشنایی‌زدایی ذات هنر است. این‌که آثار هنری تکثیر شوند و در معرض دید همه قرار بگیرند، یک موضوع است که می‌تواند مورد بحث قرار گیرد. ما می‌توانیم به تأثیری که این اتفاق در رفتار اجتماعی ما می‌گذارد توجه کنیم، مثل تأثیری که چاپ آثار هنری در کتاب، مجله و روزنامه‌ها می‌گذارد. او افزود: مثلا می‌توان این موضوع را مطرح کرد که اگر یک نفر با اثر چاپ‌شده‌ای در یک مجله که یک تابلوی ارزشمند است، شیشه‌ی خانه‌اش را پاک کند، آیا به اثر هنری توهین شده است؟ آیا عمل تخریب صورت گرفته است؟ اگر هنری که با ماندگاری و تقدس‌گرایی مخالف است، خودش تخریب شود چه واکنشی دارد؟ راستین درباره‌ی دلیل ساخت فیلمی از اجرای این طرح، اظهار کرد: برای ساخت این فیلم صحنه‌هایی را دیدم که برایم جالب بود. یکی از این صحنه‌ها زمانی بود که می‌دیدم بنرها را به دلایلی باز می‌کردند و می‌خواستند بنر جدیدی در جای آن بگذارند. کارگران مجبور بودند هنگام این جابه‌جایی تابلوی نقاشی معروفی را روی زمین بیندازند. به‌عنوان کسی که به مسائل هنری و تأثیر رفتارهای آن فکر می‌کند، این صحنه‌ها برایم جالب بود. او ادامه داد: فراسوی شأن یک هنرمند است که به نیک و بد این مسأله بپردازد. کسی که به دنبال نیک و بد باشد، اگر نتواند ادله ارائه کند، می‌گوید آن چیز مقدس است. هنرمند نیازی به این تقدس‌گرایی ندارد. رییس بانک فیلمنامه و آثار هنری خانه سینما درباره‌ی لزوم توجه به قانون کپی‌رایت در اجرای این‌گونه برنامه‌ها گفت: من به شدت به قانون کپی‌رایت و رعایت آن معتقدم و موافقم که سازمان زیباسازی بهتر بود برای استفاده از آثار هنری، از مالک معنوی و مادی آن‌ها اجازه می‌گرفت. راستین اضافه کرد: این پروژه اتفاق خوبی بود از این جهت که موضوع گفت‌وگویی است بر مبنای هنر. این حرف‌ها و نشست‌ها و اظهارنظرها قطعا با گفت‌وگوهایی همراه خواهد بود که امروز جای آن در زندگی ما خالی است. «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» طرحی بود که از سوی سازمان زیباسازی در اردیبهشت‌ماه اجرا شد. در این طرح 10 روزه، 1600 سازه‌ی تبلیغاتی از آثار هنرمندان ایرانی و خارجی از دوره‌های مختلف هنری را به‌نمایش گذاشته شد.

منبع: ایسنا