صیادشیرازی مستمع ثابت جلسات اخلاق آیت‌الله تهرانی بود

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش نامه، محمد ناصری، نویسنده و عضو شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه (ع) با اشاره به ارتحال آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی به بیان برخی از خاطرات حضور خود و شهید حبیب غنی‌پور در جلسات درس اخلاق ایشان پرداخت و گفت: من و شهید غنی‌پور در سال‌های 1361 و 1362 باهم به جلسات درس اخلاق ایشان می‌رفتیم و یادم هست که از محل ما برای رسیدن به جلسات ایشان هم سه مرتبه اتومبیل را باید عوض می‌کردیم. وی افزود: در ماه‌های رمضان آن سال‌ها من و شهید غنی‌پور به صورت مستمر در جلسات درس آیت‌الله مجتبی تهرانی حاضر بودیم و یادم هست که یک شب در همان جلسات، حاج آقا مطلبی، پیشنماز مسجد جواد‌الائمه را هم دیدم. او به ما دو نفر گفت: پس علت اینکه شب‌های رمضان در مسجد خودمان نمی‌بینمتان همین موضوع است و بعد از آن ما را بسیار مورد تشویق هم قرار داد. ناصری ادامه داد: از نخستین جلسه حضورمان در جلسات اخلاق آقای مجتهدی متوجه شدیم که باید حتما یک دفتر و خودکار برای یادداشت‌برداری با خودمان داشته باشیم که از قضا شهیدغنی‌پور این کار را کرد و الان هم بخش قابل توجهی از دست‌نوشته‌های او حاصل نت برداری‌اش از همان جلسات است. البته یادم هست نویسنده‌های دیگری هم بودند که از میان آنها شهید صیاد شیرازی بیشتر از همه در خاطرم مانده که اتفاقا از پامنبری‌های بسیار پیگیر آقای مجتهدی بود و درست یادم هست که او هم از صحبت‌های ایشان یادداشت تهیه می‌کرد. مدیرکل دفتر انتشارات کمک‌آموزشی وزارت آموزش و پرورش همچنین افزود: نظم جلسات آقای مجتهدی برای من همیشه قابل توجه بود. یادم هست همیشه ایشان در ساعت معینی برای نماز می‌آمدند، یعنی ما به دقیقه می‌دانستیم که ایشان چه زمانی می‌آیند و نمازشان چقدر طول می‌کشد و پس از آن چقدر برای دعا و قرائت قرآن وقت می‌گذارند که به طور معمول 45 دقیقه می‌شد. جلسات احیای شب‌های قدر ایشان هم به همین شکل بود؛ از ساعت یک و نیم بامداد شروع می‌شد و راس ساعت دو و ربع هم ایشان مراسم احیاء را آغاز می‌کرد و ساعت سه بامداد برای اینکه حاضران به منازلشان برسند، جلسه را تمام می‌کردند. وی افزود: آیت‌الله مجتهدی همیشه اشراف کاملی بر حدیث داشتند و یادم هست همواره در جلسات با خودشان کتابی داشتند و برای بیان مسائل اخلاقی، احادیث را از روی کتاب قرائت می‌کردند. در مورد بسیاری از مسائل اخلاقی جلسات مستمر و طولانی داشتند و برخی از موضوعات را در جلساتی پردامنه عنوان می‌کردند؛ مثلا درباره تواضع یا معاشرت و یا تعلیم و تربیت بیش از 30 جلسه مستمر سخنرانی داشتند و همین موضوع باعث شده بود که ایشان قبل از مقام مرجعیت یک معلم اخلاق به تمام معنا باشند.