تهران شهر اساتید اخلاق/ استاد بعدی اخلاق پایتخت کیست؟
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) : 
به گزارش نامه، درگذشت استاد اخلاق حضرت آیتالله آقا مجتبی تهرانی باعث شد که بازهم توجه ها به سمت حوزه تهران و علمان آن جلب شود. بسیاری از مردم، تهران را یک شهر سیاسی می‌دانند تا مذهبی و حضور نهادهای حکومتی در این شهر باعث شده است که جنبه‌های مذهبی پایتخت ایران مخفی بماند. یکی از ویژگی‌های حوزه‌های علمیه تهران اخلاق محوری است، بر عکس دو حوزه بزرگ جهان اسلام یعنی قم و نجف که بر پایه فقه و اصول استوار هستند و علمای برجسته این حوزه به اساتید اخلاق مشهور هستند تا اساتید فقه. علمای تهران قبل از انقلاب به سیاسی بودن معروف بودند مانند آیتالله شهید مدرس، آیتالله کاشانی و آیتالله طالقانی و جنبه‌های علمی آن‌ها مهجور مانده بود و بیشتر جامعه ایران آن‌ها را به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی‌شان می‌شناسند و بعد از انقلاب روحانیون تهران بیشتر به اساتید اخلاق مشهور شدند مانند: آیتالله آقا مجتبی تهرانی، آیتالله مجتهدی تهرانی و آیتالله حق شناس که از این سه به عنوان سه استوانه علمی تهران در کنار حضور مقام‌معظم رهبری یاد می‌کردند. جلسات درس این سه روحانی برجسته تهران مملو از حضور جوانان و مردم عادی و طلبه‌های حوزوی بود که با جان دل گوش به سخنان این اساتید می‌دادند.
روحانی عالم با تقوا و متعهد در تربیت علوم دینی
آیتالله مجتهدی تهرانی که نسبت به دو استاد دیگر به واسطه پخش جلسات درسش در صداوسیما در بین مردم شناخته تر شده بود، در ۹ مهر ۱۳۰۲ در تهران به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۶۲ قمری و در سن ۱۹ سالگی به کسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به کار بود، از آنجا که پدرش مخالف طلبگی وی بود، سال‌ها با سختی، در لباس روحانیت به تحصیل علم پرداخت. بعدها نه تنها پدر راضی شد بلکه بر وجود چنین فرزندی در نزد خویشان و نزدیکان و در اجتماع افتخار می‌کرد.آیتالله احمد مجتهدی در ضمن تحصیل، به تدریس کتب حوزوی هم می‌پرداخت. شیوه بیان وی در دروس اخلاقی سبب محبوبیت این روحانی برجسته شهر تهران شده بود. این استاد اخلاق با تلاش تجار و مردم، توانست حوزه علمیه فعلی را که در تهران خیابان ۱۵ خرداد تأسیس کند. این حوزه که به نام این روحانی بزرگ بود هر سال مراسم عمامه‌گذاری با حضور آیت الله احمد مجتهدی تهرانی در آن برگزار می‌شد. آیتالله مجتهدی تهرانی در ۲۳ دی ۱۳۸۶، در گذشت. مقام معظم رهبری در پیام تسلیت خود در پی درگذشت این استاد حوزه تهران ایشان را داری سه ویژگی‌مهم دانستند و اشاره کردند: «علم و تقوا و تلاش متعهدانه در تربیت طلاب علوم دینی سه عنصر شاخص در شخصیت این روحانی عالیقدر بود و برکات فراوانی را برای حوزه‌های علمیه به بار آورد. حق عظیم ایشان بر حوزه علمیه تهران فراموش نشدنی است.»
روحانی پرهیزگار
آیت الله عبدالکریم حق‌شناس دیگر روحانی برجسته تهران بود. مرحوم آیت الله میرزا عبدالکریم حق شناس«تهرانی» در سال 1298 هجری شمسی در تهران در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. ایشان دروس فقه و اصول را از محضر بزرگانی چون آیتالله حجت و آیتالله خوانساری و آیتالله العظمی بروجردی فرا گرفتند. مدتی نیز از محضر فقه و اصول امام خمینی بهره‌مند شدند و البته مراوداتی در بحث اخلاق با امام راحل نیز داشتند. وی اجازه اجتهاد خود را از بزرگانی چون آیتالله سید ابوالقاسم خویی، آیتالله سید محمد حجت، شیخ عبدالنبی عراقی و آیتالله شاه آبادی دریافت کرد.آیتالله حق شناس از شاگردان آیتالله سید علی حائری، میرزای تنکابنی و شیخ محمدحسین زاهد بود. وی از شاگردان درس عرفان آیتالله شاه آبادی و امام خمینی (ره) بود. آیتالله حق‌شناس بعد از مراجعت دوباره به تهران، به تعلیم امور دینی به جوانان و طلاب و کسبه مشغول شد.وی مدتی نیز رئیس مدرسه فیلسوف‌الدوله و سپهسالار قدیم «شهید بهشتی فعلی» بود و در آنجا به تدریس مکاسب و کفایه در فقه و اصول و منظومه سبزواری در حکمت مشغول بود. آیت الله حق‌شناس در نهایت، در سن ۸۸ سالگی درگذشت و پیکرش، در دوم مرداد ماه سال ۸۶ از مسجد ارک تهران واقع در خیابان پانزده خرداد به سوی شاه‌عبدالعظیم تشییع و در آنجا به خاک سپرده شد. رهبری معظم انقلاب در پیام تسلیت خود به مناسب درگذشت این عالم برجسته اشاره کردند که: این روحانی پرهیزگار و پاک نهاد به خاطر تربیت جوان‌های مؤمن و معرفت‌جوی در طول ده‌ها سال، حق بزرگی بر گردن همه مشتاقان معارف اسلامی دارد و امید است برکات ناشی از نفس پاک و موثر ایشان همواره مستدام گردد.
مرجع تقلید تهران
آیتالله مجتبی تهرانی مرجع تقلید ساکن تهران که در سال 1316 در تهران به دنیا آمده بود به خاطر کلاس‌های اخلاقش و همچنین مراسم شب احیا و محرم در بین جوانان تهرانی بسیار محبوب بود. ایشان با هدایت و ارشاد والد بزرگوار خود، برای مدت چهار سال به مشهد مقدس مهاجرت کرد و در سایه الطاف حضرت علیبنموسی الرضا(ع)مشغول به گذراندن سطح گردید و از محضر اساتید برجسته‌ای چون ادیب نیشابوری بهره برد. سپس به قم مهاجرت کرد تا در حوزه نوپای آن دیار، که به تازگی تمامی اهل علمِ جهان تشیع را به‌سوی خود جذب می‌کرد، حضور یابد و سطوح عالی دروس حوزوی را نیز به اتمام برساند. این عالم وارسته با جدیت و پشتکار بسیار، دروس سطح را بهسرعت تمام کرد و در سنین نوجوانی به محضر علمی بزرگانی چون امام خمینی، مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و مرحوم علامه طباطبایی راه یافت. در جدیت و پشتکار معظم‌له همین نکته کافی است که به فرمودة خودشان، در زمانی که مشغول به دروس سطح بودند، دو مرتبه تمام وسائل‌الشیعه را مطالعه کردند تا برای شرکت در درس خارج آماده شوند. ایشان با نبوغ و پشتکاری که از خود نشان دادند، در جوانی به درجة رفیع اجتهاد رسیده و به‌زودی توانستند از نزدیکان و خصیصین حضرت امام قرار گیرند. مقبولیت علمی ایشان نزد استاد خویش، به‌اندازه‌ای بود که حضرت امام به طلبة خوش‌فکر و جوان خود اجازه داد تا تقریرات و نوشته‌جات درس بیعشان را جمع‌آوری کرده و به صورت یک اثر مستقل منتشر کند. این استاد اخلاق اولین کسی بود که در تهران با وجود حساسیت حکومت پهلوی برای سید مصطفی خمینی مراسم ختم برگزار کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز ولایت و زعامت حضرت روح‌الله، همچنین با توجه به سوابق درخشان و مراودات حضرت استاد با امام امت، انتظار می‌رفت که ایشان یکی از مسؤولین نظام اسلامی شده و گوشه‌ای از بار این انقلاب را به دوش بکشند. اما بنا به فرموده خودشان، ایشان با دعا به درگاه خدای متعال و توسّل به حضرات معصومین، خود را از قبول مسؤولیت‌های آشکار کنار کشیدند و با حضور در صحنه نیروسازی برای انقلاب، همچنان بهصورت گمنام و مؤثّر به تربیت نیروهای جوان و کارآمد برای انقلاب اسلامی پرداختند لذا جلسات درس خارج ایشان مملو از طلاب سطوح عالی بود که برای انجام وظیفه به تهران آمده بودند و از فضای علمی قم فاصله داشتند. این جلسات آن‌قدر مفید و کم‌نظیر بود که بسیاری از فضلا را به خود جذب کرد و حسرت دوری از فضای علمی قم را به رضایت و شکرگزاری شرکت در این جلسات علمی تبدیل نمود. از طرفی دیگر، جلسات عمومی اخلاق و معارف اسلامی که قبل از انقلاب نیز برپا بود و از سال 1356 بهطور منظّم و هفتگی دائر می‌گردید، مأمن بی‌نظیری برای بسیجیان مخلص حضرت روح‌الله و سکوی پرشی برای دلدادگان و حیات‌یافتگان انقلاب اسلامی بود که تازه از زیر یوق جهالت ستم‌شاهی رهایی یافته و به نور حکومت الهی منور گشته بودند و بی‌صبرانه و مشتاقانه به‌دنبال معارف عمیق اسلام بودند. آیتالله حاج‌‌آقا مجتبی تهرانی در دی ماه امسال بر اثر بیماری درگذشتند و شهر تهران بار دیگر شاهد از دست دادن یک روحانی برجسته دیگر بود. مقام معظم رهبری در پیام تسلیت خود در پی درگذشت این مرجع تقلید شیعه فرمودند:« این حادثه ناگوار، ضایعه‌ای برای حوزه‌ی علمیه و روحانیت و جامعه‌ی مذهبی تهران و به ویژه ارادتمندان و شاگردان ایشان و جوانانی است که از مجالس پر فیض و درس‌های سازنده‌ی این معلم اخلاق بهره می‌بردند.» بعد از درگشت این سه استاد برجسته تهران باید دید چه کسی زعامت حوزه تهران را به عهده خواهد گرفت و جوانان این شهر از دروس اخلاقی آن‌ها استفاده کنند.
دیدگاه تان را بنویسید