مشایی؛ از پشت صحنه تا روی سِن/ سفر مصر آغاز راه تبلیغات انتخاباتی

به گزارش نامه، روزنامه آرمان در گزارشی به تحرکات انتخاباتی اسفندیار رحیم مشایی اشاره کرده و آورده است؛ پرده‌ها در حال فرو افتادن است و گویا عزم جزم کرده که از خلوت به جلوت درآید و پیش‌بینی‌ها را محقق کند. از ابتدای آغاز به کار دولت دهم هماره در متن رویداد‌ها کم فروغ بوده اما در بطن آن نقشی پر تلالو داشته. او هر آنچه کناره جویی پیشه کرد نقلش زینت بخش محافل و مجالس سیاسیون شد، مرد شماره یک سایه‌ها، سیاستمدار خلوت گزینی که تعمدا رخ نمی‌نمایاند تا‌هاله‌ای از ابهام را پیرامون خود برقرار سازد و اذهان مخاطبین و رسانه‌ها را به سمت و سوی خود جلب کند. مطرح‌سازی وی در افواه عمومی چندان نیاز به پویش گری خودش نداشت. او این وظیفه خطیر را با بهره‌گیری از تاکتیکی هوشمندانه بر عهده مخالفین گذاشته بود. رسانه‌های همراه خبری و کلامی از او را تیتر می‌کردند و به انتظار می‌نشستند تا واکنش‌های پرشمار منتقدین او را به صدر اخبار بنشاند و اذهان را معطوف به خود کند. راهبردی که اکنون با نزدیکی به انتخابات نیازمند دگردیسی است و اکنون گویا زمانه و موعد برون‌نمایی است. اسفندیار رحیم مشایی که تا چندی پیش غریب آشنای اهالی رسانه بود و به هیچ وجه من الوجوه حاضر نبود در برابر لنز دوربین‌ها قرار بگیرد اکنون حاضر به یراق می‌گوید: به‌زودی کنفرانس مطبوعاتی با اهالی رسانه خواهد داشت. او البته به همین نکته بسنده نکرده و در اظهار نظری جالب توجه در پاسخ به خبرنگارانی که مصرانه خواستار پاسخ وی درخصوص حضورش در انتخابات بودند، گفت: ما موجیم که آسودگی ما عدم ماست. همین یک کلام را در پاسخ به خبرنگاران مبذول داشت و راه خود را گرفت و از برابر دید اهالی رسانه خارج شد. تک مصرعی که خود خروارها حرف پشتش دارد و مصداق بارز این کلام است: تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. سفر مصر آغاز راه تازه همان‌گونه که اشاره رفت مشایی چندان مایل نبود که در معرض دید باشد. نیازی هم نداشت که خود را به آب و آتش بزند. 3 سال و اندی در منصب ریاست دفتر احمدی‌نژاد به ایفای وظیفه پرداخت و برنامه‌های خود را به پیش برد تا در موعد مقرر وجه دیگر ماجرا را بپیماید. از منظر رتبه و جایگاه دبیری جنبش عدم تعهد در مرتبه پایین‌تری از ریاست دفتر رئیس‌جمهوری قرار می‌گیرد اما نکته آنجاست که نه این مناصب بلکه کارکرد آن درخصوص شخص وی حائز اهمیت است. در ابتدا مشخص نبود او چرا این منصب را پذیرفته و تن به تنزل جایگاه داده اما با سفر رئیس دولت به مصر و حواشی پیرامونی مشخص شد که حصن حصین این جایگاه برای مشایی چیست. از آنجا که فعالیت‌های وی در حوزه امور داخلی زیر ذره بین قرار دارد بهترین راهکار برای مطرح‌سازی وی عرصه بین‌المللی است جایی که از دسترس معارضین به‌دور است و از منظر دیگر می‌تواند اعتبارزایی ویژه‌ای برای وی داشته باشد. از طرف دیگر برگزاری علنی میتینگی انتخاباتی نه به صلاح بود و نه مقدور اما حضور مستقبلین نه تنها معنی نداشت بلکه می‌توانست همان کارکرد را به بهترین وجه به منصه اجرا بگذارد. هر آنچه بود این سفر آغاز راهی شد که گمانه‌زنی‌ها پیرامون آن چند سالی است که در سپهر سیاسی نقل محافل و مجالس است. از پشت صحنه تا روی سن نه‌تنها خبرنگاران حوزه دولت که یکان یکان کنش گران عرصه سیاسی می‌دانند، مشایی در چند سال گذشته به‌رغم تصدی مناصب متعدد هیچ گاه آنچنان که باید و شاید حاضر به پاسخگویی به اصحاب رسانه نبوده و ترجیح داده تا کناره‌جویی پیشه کند و تنها اخبار غیر رسمی از وی زینت بخش رسانه‌ها باشد اما خود او روز گذشته در جواب پرسش‌های متعدد خبرنگاران گفت: من از ابتدای حیات دولت در حال پاسخگویی به شما هستم و جواب شما را می‌دهم. البته او با توجه به رویکرد فعلی‌اش پربیراه نگفته چرا که وی در همین گفت‌وگوی کوتاه خبر داد: در آینده بعد از اینکه کارهای این دبیرخانه مقداری جلوتر رفت، مصاحبه‌ای مطبوعاتی با خبرنگاران خواهم داشت و به تشریح عملکرد این دبیرخانه خواهم پرداخت. گویا بالاخره زمان حضور رسیده و او دیگر نمی‌خواهد با سرعت برق و باد از کنار خبرنگاران بگذرد و سوالاتشان را بی‌جواب بگذارد. در این میان نکته‌ای که نباید از نظر دور داشت و در نوع خود جالب توجه است خالی بودن صندلی وی در هیات دولت و در زمان برگزاری جلسه بود، با این اوصاف همگان فکر می‌کردند که وی باز هم به جلسه نیامده اما او ناگهان پس از پایان نشست هیات دولت به میان خبرنگاران آمد تا حرف‌هایش را بگوید. گویی تنها هدفش بیان همین سخنان و نکات بوده و از این محمل بهره جست تا گفتار مدنظرش مغفول نماند و در سطح رسانه‌ها انعکاس یابد. موجی که نمایان خواهد شد بی‌هیچ تعارفی در طول چند سال اخیر نام او به عنوان کاندیدای اصلی طیف دولت در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده مطرح بوده و بسیاری از نمایندگان مجلس و شخصیت‌های سیاسی نیز پا را از این فراتر گذاشته و از مدل مدودف- پوتین سخن گفته‌اند. با توجه به همین نکته بارها و بارها و در هر فرصتی خبرنگاران از وی پیرامون کاندیداتوری‌اش سوال پرسیده‌اند اما او همواره سکوت ورزیده و هیچ نگفته یا در مقام انکار بوده است. روز گذشته نیز او در ابتدا همین‌گونه واکنش نشان داد. وی در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا شما تصمیم نهایی را برای حضور در انتخابات گرفته‌اید یا خیر، گفت: انتخابات چی؟ اما اصرار خبرنگاران و البته میل درونی وی او را به واکنشی متفاوت نسبت به ادوار گذشته واداشت. کلامی که شاید بتوان آن را شکستن قفل سکوت پیرامون کاندیداتوری در نظر گرفت. وی در پاسخ به این سوال که برخی رسانه‌ها صحبت از حضور شما در عرصه انتخابات می‌کنند افزود: «ما موجیم که آسودگی ما در عدم ماست» او به همین یک کلام بسنده کرد و خطاب به خبرنگاران گفت: ما باید برویم. گویا او رسالت خود را به پایان رسانده و حرف غایی و نهایی را گفته بود. حرفی که وی را واداشته بود روز گذشته به پاستور بیاید و به‌رغم عدم حضور در جلسه رسمی هیات دولت، خلف عادت کرده و به جمع خبرنگاران بیاید تا گفتنی را بگوید و برود. جمله‌ای که ناگفته‌های بسیاری دارد و پیامی روشن و آشکار، حال باید دید واکنش‌ها چه خواهد بود.