کابوس ترسناک این روزهای افغانستان | تجاوز جنسی به کودکان

مساله سقوط افغانستان توسط طالبان باعث ترس بسیاری از مردم و فعالان اجتماعی و مدنی شده است. بسیاری جنبه‌ های مختلف این ترس و نگرانی را بیان می کنند. برخی نگران آینده سیاسی افغانستان هستند؛ برخی دیگر، نگران رواج تروریسم در این کشورند و برخی دیگر هم نگران بحران های اجتماعی حاصل از قدرت گیری طالبان در افغانستان هستند.

در مورد بحران های اجتماعی افغانستان مقالات و گزارش های بسیار زیادی نوشته شده است. محدودیت احتمالی زنان در افغانستان جدید در صدر نگرانی های تحلیلگران و فعالان اجتماعی قرار دارد. نگرانی که البته به جا است چرا که طالبان نشان داده علاقه ای به تحصیل، اشتغال و حتی رفت و آمد زنان در محیط های عمومی ندارد و هر چند طالبان جدید اعلام کرده که محدودیتی برای زنان ایجاد نخواهد کرد اما شواهد نشان می دهد حداقل در برخی مناطق دورافتاده قوانین دهه 90 طالبان مجددا به اجرا درآمده است.

بنابراین، قابل درک است که بسیاری از فعالان و ناظران بین المللی نگران وضعیت زنان افغانستان باشند؛ اما نباید از خاطر برد که ترسی بزرگتر افغانستان را در برگرفته است. بدون تردید کودکان ضعیف تر از زنان هستند و شکی نیست که آنها در خطر بزرگتری قرار دارند.

آزار جنسی کودکان، بزرگترین مصیبتی که افغانستان را درگیر کرده است

پایگاه خبری Outlook هند در گزارشی به بحران  کودکان در افغانستان پرداخته است. این پایگاه در گزارشش به مساله پدوفیلیا در افغانستان تحت زعامت طالبان اشاره دارد و آن را یکی از ترس های بزرگ فعالان مدنی و خانواده های افغان می داند.

پدوفیلیا یا به زبان خود افغان ها "بَچَه بازی" به معنی هرگونه میل جنسی به کودکان زیر 13 سال یا اقدام برای انجام عمل جنسی با آنان است. این اقدام در زمان قدرت گیری نخست طالبان در برخی شهرهای افغانستان رایج بود. بعد از خروج طالبان از افغانستان توسط دولت ممنوع شد و حالا بیم آن می رود که مجددا رواج یابد.

پدوفیلیا در افغانستان به دو صورت رایج است. برقراری رابطه جنسی با دختران خردسال از طریق ازدواج با آنان یا خرید آنها از خانواده و برقراری رابطه با پسران خردسال و نوجوان.

پایگاه Outlook در مصاحبه ای که با برخی فعالان اجتماعی و نیز برخی از قربانیان این اتفاق داشته است، به نکات مهم و جالبی در رابطه با این نگرانی رسیده و در قالب گزارشی آنها را تدوین کرده است. مهم ترین ادعای نویسنده در این گزارش این است که رابطه جنسی با کودکان در بسیاری از مناطق افغانستان عمل زشتی به حساب نمی آید و از این رو اگر اجبار دولت نباشد این عمل روزانه بارها و بارها انجام می گیرد.

طبق ادعای نویسنده رابطه جنسی با پسران خردسال و نوجوان به خصوص در برخی مناطق مرزی پشتون نشین به شدت رایج است. این اتفاق از عصر ارباب و رعیتی (فئودالیته) در افغانستان شایع بوده اما با قدرت گیری طالبان در دهه 90 به صورت رسمی اشاعه یافت.

مخالفت محافل مختلف و وجود روایات اسلامی در مورد ممنوعیت این اقدام باعث شده رابطه جنسی با پسران تا حدی محدود شود اما برقراری رابطه جنسی با دختران کوچک و خردسال همچنان زیاد است.

کابوس شومی که به سراغ کودکان افغانستان آمده است

به گفته یکی از فعالان افغان،  بر اساس فلسفه طالبان، "کنترل بر بدن کودکان دختر کلید حکمرانی بر آنان است". این فعال افغانستانی در این رابطه چنین می گوید: " دختران در افغانستان به چشم کودک دیده نمی شوند، آنها به عنوان بزرگسالانی دیده می شوند که اندامی آماده برای رابطه جنسی با یک مرد دارند. از نظر آنها {طالبان}، خدا بدن زن را برای لذت مردان و باروری خلق کرده است... آنها توانستند این باور را به برخی از مردم تلقین کنند و سطح پذیرش اجتماعی را برای این اتفاق بالا ببرند."

شکی نیست که کودکان آسیب روانی و جسمانی فراوانی از روابط جنسی حاصل از پدوفیلیا می بینند. یک فعال مدنی افغانستانی تاکید دارد که " سکوت" اصلی ترین واکنش کودکان به تجاوز یا آزار جنسی است. کودکان قربانی معمولا ترجیح می دهند گوشه گیری کنند و در این رابطه با کسی صحبت نکنند اما آسیب این حادثه تا سال ها در ذهن و جسم آنان باقی می ماند.

 یک فعال اجتماعی تجربه خود را از برقراری ارتباط با کودکان قربانی رابطه جنسی این چنین شرح می دهد: " من تنها مددکار اجتماعی در یتیم خانه ای در نزدیکی کابل هستم. {در طول فعالیتم در یتیم خانه} متوجه رفتارهای عجیبی از کودکان شده ام.  بسیاری از این کودکان می آیند و به من می چسبند، برخی از آنها هم در دامن من دراز می کشند. من مادر هستم. وقتی یکی از آنها را بغل می کنم احساس می کنم بدنش خرد و تکه تکه شده است؛ گویی آن کسی که من در آغوش گرفته ام یک کودک نیست، بلکه اعضای  جدا از هم یک بدن است که آنها را در کنار هم نگه داشته اند.... دیگر از انجام این کار خسته شده ام. این کودکان شبهای  وحشتناکی را تجربه می کنند. آنها کابوس می بینند و ناگهان شروع به جیغ کشیدن می کنند. این غیر قابل تحمل است."

حالا با تسلط طالبان بر کابل بسیاری نگرانند که این مراکز که پناهگاه کوچکی برای قربانیان جنسی افغان است هم بسته شود. آنچه مشخص است این است که اتفاقات اخیر خانواده های افغانستانی را به شدت نگران کرده و آنها روزهای زیاد خوبی را در پیش روی خود نمی بینند.

منبع: خبر فوری