چرا اسرائیل دنبال نفوذ به مرزهای ایران است؟

رژیم صهیونیستی با درکِ نفوذ و قدرت منطقه ای ایران و در تیررس بودن مواضع حساس و موجودیت خود از سوی ایران و محور مقاومت، در چهارچوبی منفعلانه، حضور در محیط پیرامونی ایران را در دستورکار قرار داده است. حضوری که در نوع خود تبعات سنگین و بی ثبات کننده ای را برای طرف های میزباِن صهیونست ها به دنبال خواهد داشت و بیش از آنکه این اقدام آن ها را به مثابه کنشی فعال علیه ایران در نظیر بگیریم، بایستی آن را واکنشی به قدرت و اهرم های فشار منطقه ای ایران محسوب کنیم.
 
اقدام اخیر رژیم صهیونیستی در افتتاح رسمی سفارتخانه های خود در امارات و بحرین، و در عین حال تنش های اخیر میان ایران و آذربایجان و تاکید مقام های ایرانی بر رخنه عوامل اسرائیلی در خاک آذربایجان و تلاش آن ها جهت اقدام علیه امنیت ملی ایران، به زعم برخی از کارشناسان و تحلیلگران منطقه ای و بین المللی، به مثابه جلوه ای عینی از رویکرد جدید رژیم صهیونیستی جهت حضورِ هر چه بیشتر و موثرتر در محیط پیرامونی جمهوری اسلامی ایران تفسیر می شود.  

با این حال، اینطور به نظر می رسد که برخلاف تحلیل های این چنینی، رژیم اسرائیل بیش از آنکه از موضعی فعال سعی بر توسعه دامنه نفوذ خود در اطراف ایران داشته باشد، کاملا در چهارچوبی منفعلانه عمل می کند و اقدامات آن نوعی واکنش به دستِ برتر قدرت منطقه ای ایران است. در این راستا، اینطور به نظر می رسد که جهت درک بهتر مساله بایستی دو مولفه مهم را مورد توجه قرار داد.   

*رژیم صهیونیستی و هراس از نظم منطقه ایِ پساترامپ
در دوره حضور "دونالد ترامپ" رئیس جمهور جمهوریخواه آمریکا در قدرت، رژیم صهیونیستی و به طور خاص نخست وزیر وقتِ آن "بنیامین نتانیاهو" روابط نزدیکی را با دولت آمریکا برقرار کرده بودند. روابطی که به طور خاص در بُعد منطقه ای، فشارهای زیادی را علیه ایران معطوف ساختند و در عین حال سعی داشتند ائتلاف سازی گسترده ای را علیه ایران در منطقه غرب آسیا تشکیل دهند. با این حال، ایران در برابر فشارهای همه جانبه محور آمریکا و متحدان منطقه ای اش تسلیم نشد و عملا شکست "کارزار فشار حداکثری" را به رُخ طرف های مذکور کشاند.

در این چهارچوب، همزمان با حضور جو بایدن در قدرت، وی مجبور به اتخاذ رویکردی منعطف تر در برابر ایران شده و حتی با تغییر کلیِ اولویت های جاری در سیاست خارجی آمریکا، با تعریف چین به عنوان تهدید اصلی و اساسی علیه امنیت ملی آمریکا، اقداماتی نظیر خروج جنجالی از افغانستان و خروج قریب الوقوع از عراق و سوریه را در دستورکار قرار داده است. اقداماتی که در نوع خود، دست برتر ایران در منطقه را بیش از پیش تقویت خواهند کرد. مساله ای که در نوع خود به عنوان مثال عربستان سعودی را در تنش زدایی با ایران مصمم تر کرده و در عین حال تهران را نیز در توسعه روابط با محور شرق(روسیه و چین) مصمم تر ساخته است.

در این فضا، بازیگری نظیر رژیم صهیونیستی عملا احساس خطر کرده و جهت مقابله با اوج گیری قابل توجه قدرت و نفوذ منطقه ای ایران در عصر پساترامپ، سعی دارد تا در حوزه پیرامونی ایران حاضر شود و راهبرد مهار و تحدید نفوذ را علیه تهران فعال سازد. این در حالی است که صرفِ حضور اسرائیل در کشورهای منطقه نظیر آذربایجان و بحرین، می تواند به کل امنیتِ رژیم های سیاس حاکم بر آن ها را تهدید کند زیرا اساسا مردم این کشورها، به طور جدی با اسرائیل مخالفند و توسعه روابط با تل آویو را در دراز مدت نخواهند پذیرفت.

این مساله به طور خاص به تازگی در مقاله ای که پایگاه خبری تحلیلی "نشنال اینترست" با عنوانِ "آیا درگیری ایران و اسرائیل به بحرین کشیده شده است؟" بازتاب یافته است. نشنال اینترست در مقاله مذکور استدلال می‌کند که "رژیم آل خلیفه از طریق توسعه روابط با اسرئیل، به قمار خطرناکی دست زده است. اعتراضات گسترده مردم بحرین در پی  سفر اخیر وزیر خارجه اسرائیل به این کشور نیز نمودهای ابتدایی این مساله هستند. در واقع توسعه روابط بحرین با اسرائیل نه تنها برای ان امنیت ایجاد نخواهد کرد، بلکه حتی می تواند سرنگونیِ نهایی آن را نیز رقم بزند".



*مقاله پایگاه خبری-تحلیلی "نشنال اینترست" که در رابطه با عادی سازی روابط اسرائیل و بحرین می نویسد: "همزمان با افتتاح رسمی سفارت اسرائیل در منامه پایتخت بحرین، امکانِ قیام مردمی از سوی مردم این کشور(بحرین) که عمدتا شیعی هستند و ایران را حامی خود می بینند، افزایش یافته است".

* هراس رو به رشد از توسعه دامنه نفوذ و قدرت اسلامِ سیاسی
یکی دیگر از دلایل تلاش اسرائیل  جهت حضور در محیط پیرامونی ایران و همکاری نظام های سیاسی نظیرِ بحرین و آذربایجان با این مساله این نکته است که اساسا حکام کشورهای مذکور نسبت به قدرت گیری نسخه ایرانیِ اسلام سیاسی شدیدا نگران هستند و آن را در نقطه مقابل امنیت ملی خود می بینند. این مساله به طور خاص در مورد بحرین و آذربایجان که اکثریت جمعیت آن ها را شیعیان تشکیل می دهند، بیش از پیش صدق می کند. اسرائیل نیز در این رابطه دغدغه های مشابهی را دارد.

در این چهارچوب، کشورهای مذکور از ترس تهدیدِ ساختگی و موهومِ ایران، به دامان اسرائیل پناهنده شده اند و تل آویو نیز از این مساله بهره برداری های خاص خود را می کند. در این راستا، پایگاه خبری میدل ایست مانیتور به تازگی در گزارشی با عنوانِ "روابط آذربایجان و اسرائیل و دغدغه های امنیت ملی ایران" ضمن اشاره به این نکته می نویسد: "آذربایجان تا حد زیادی نسبت به اوج گیری آن نسخه از اسلام سیاسی در منطقه که ایران طلایه‌دار آن است احساس نگرانی می کند و می ترسد که مبادا ایران به نفوذی قابل توجه در این کشور دست یابد. از این رو، از طریق همکاری مشترک با اسرائیل سعی دارد تا سدی را در برابر این مساله ایجاد کرده و از تحقق سناریوی برتری و نفوذِ اسلام سیاسی که ایران آن را نمایندگی می کند، جلوگیری کند".



*مقاله پایگاه خبری میدل ایست مانیتور که ضمن اشاره به نزدیکی اسرائیل و آذربایجان به یکدیگر، به طور خاص به این نکته می‌پردازد که: "باکو از ترس قدرت گیری هرچه بیشتر اسلامِ سیاسی که ایران آن را نمایندگی می کند، به دامان اسرائیل افتاده است".

منبع: جهان نیوز