حضور برادر دامادِ زاکانی یا یک احمدی نژادی دیگر در دولت !

همین انتصاب باعث اعتراض غلامرضا تاجگردون، منتخب گچساران برای مجلس یازدهم شد. او که با اصرارهای علیرضا زاکانی ردای نمایندگی را واگذار کرده بود، برای آنکه اثبات کند ‌«شاید خودش شیشه کثیف» باشد اما زاکانی هم «دستمال تمیز» نیست، به منتقد جدی عزل و نصب‌های زاکانی تبدیل شد.

اعتراض معلمان به اوج خود رسیده، روزی مقابل مجلس تجمع می‌کنند و روز دیگر مقابل دولت. خبری از پاسخ اما نیست. وزارت آموزش‌و‌پرورش هم بلاتکلیف است. عیال‌وارترین وزارتخانه دولت 2 ماه و 15 روز است که بدون سکان‌دار رسمی و با سرپرست فعالیت می‌کند. صدای انتقاد نمایندگان مجلس هم دیگر بلند شده، در 2 هفته گذشته تقریبا روزی نبوده که نمایندگان از دولت و بلاتکلیفی وزارت آموزش‌و‌پرورش انتقاد نکنند. اختلافات در دولت اما همچنان پابرجاست. تلاش‌ها و رایزنی‌های قابل توجهی برای معرفی گزینه پیشنهادی دولت برای سکانداری وزارت آموزش‌و‌پرورش به مجلس صورت گرفته ولی فشارهای خرده جریان‌های اصولگرا از یک سو، پیغام نمایندگان به علاوه تشکیک های رئیس جمهوری و اطرافیانش مانع تحقق این هدف شده است.

وزارت آموزش‌و‌پرورش بزرگترین وزارتخانه ایران است از لحاظ حجم نیروی انسانی. امروز و به گواه آمار رسمی، بیشتر از یک میلیون نفر مستقیم به عنوان معلم و کارمند و… از این وزارتخانه حقوق دریافت می‌کنند. تقریبا همه مقامات جمهوری اسلامی بر اهمیت این وزارتخانه تاکید دارند ولی روز به روز بر حجم مشکلات آن افزوده شده است. امروز نه کارمندان و کارکنان این وزارتخانه از وضع شان راضی اند و نه معلمان. مشکلات اقتصادی هم به اوج خود رسیده است. همه این‌ها سبب شده تا گاه و بی‌گاه اخبار اعتراض معلمان و فرهنگیان مخابره شود. برخوردهای امنیتی هم البته کم نیست. سید ابراهیم رئیسی که دولت را تحویل گرفت، در کنار وعده‌های اقتصادی و بورسی‌اش، از بهبود وضعیت معیشتی معلمان هم گفت ولی هنوز و با گذشت چند ماه، اندر خم کوچه نخست مانده است. عیال وار ترین وزارتخانه ایران 75 روز است که با سرپرست فعالیت می‌کند. رئیس‌جمهوری قانونا فقط 15 روز دیگر برای معرفی وزیر پیشنهادی به مجلس فرصت دارد مگر آنکه قصد اداره این وزارتخانه با سرپرست تا 3 ماه آینده را داشته باشد. روند رایزنی‌ها اما متوقف نشده است. از میان گزینه‌های ۱۰ گانه لیست رئیسی، 2 نفر تا امروز شانس بالاتری برای تکیه بر کرسی ریاست وزارت آموزش‌و‌پرورش دارند ولی هرکدام‌شان مخالفان خاص خود را دارند. مخالفانی که رئیسی و دولتش را حسابی به چالش کشیده‌اند.

فیاضی و اقبال نامناسب

تقریبا تا دوم شهریور ماه سال گذشته کسی مسعود فیاضی را نمی شناخت. نامش هم چندان پر کاربرد نبود. کسی هم از نسبت خانوادگی او با یکی از محبوب ترین چهره ها میان اصولگرایان با خبر نبود اما انتصابش به عنوان «مدیرکل مرکز مطالعات فرهنگی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی» همه چیز را تغییر داد. همین انتصاب باعث اعتراض غلامرضا تاجگردون، منتخب گچساران برای مجلس یازدهم شد. او که با اصرارهای علیرضا زاکانی ردای نمایندگی را واگذار کرده بود، برای آنکه اثبات کند ‌«شاید خودش شیشه کثیف» باشد اما زاکانی هم «دستمال تمیز» نیست، به منتقد جدی عزل و نصب‌های زاکانی تبدیل شد. همان زمان پیگیری‌ها نشان داد که فیاضی برادر داماد زاکانی است. فشارها زیاد شد اما زاکانی عقب نشینی نکرد. تا روزی که او در مرکز پژوهش‌ها بود، فیاضی هم بود. زاکانی که به بهشت رفت و شد شهردار تهران، فیاضی به یکی از مدعیان وزارت آموزش‌و‌پرورش تبدیل شد. او شانس بالایی هم برای معرفی به مجلس دارد و براساس یافته‌های خبرنگار روزنامه «پیام ما»، تا اوایل هفته جاری هم مقرر بوده که فیاضی به مجلس معرفی شود ولی انتقادها از انتصابات فامیلی دولتمردان رئیسی باعث عقب نشینی پاستور شد.

رئیسی دیروز خود نیز به طور تلویحی از انتصابات فامیلی در وزارتخانه ها انتقاد کرد و خواستار شایسته‌سالاری شد. اقدامی که برخی آن را به معنی خداحافظی فیاضی با وزارت آموزش‌و‌پرورش دانستند. هیچ چیز اما قطعی نیست. پیش از این نمایندگان مجلس هم پیغام هایی را مبنی بر مخالفت خود با معرفی فیاضی به پارلمان به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش‌و‌پرورش رسانده بودند. یک عضو کمیسیون آموزش، یک عضو فراکسیون مستقلین و یک عضو هیات رئیسه در گفت‌وگو با «پیام ما» این موضوع را تایید کردند. این عضو هیات رئیسه مجلس به شرط فاش نشدن نامش، به «پیام ما» گفت: «هم به آقای قالیباف هم به آقای رئیسی گفته بودیم که باید گزینه‌ای بهتر از ایشان به مجلس معرفی شود. ما مطمئن نبودیم که آقای فیاضی به مجلس معرفی شود ولی ترجیح دادیم خطر نکنیم چرا که متوجه وخامت اوضاع آموزش‌و‌پرورش هستیم.»

علی‌احمدی و افزایش شانس

کاهش شانس فیاضی در چند وقت اخیر انگار به سود یکی دیگر از وزرای محمود احمدی‌نژاد تمام شده است. علیرضا علی‌احمدی جشفقانی حدفاصل سال‌های 86 تا 88 وزیر آموزش‌و‌پرورش ایران بود. او سال 84 از سوی رئیس‌جمهوری وقت به مجلس معرفی شد ولی رای اعتماد نگرفت. احمدی‌نژاد بلافاصله او را به عنوان رئیس دانشگاه پیام نور منصوب کرد و 2 سال بعد، دوباره به عنوان گزینه پیشنهادی اش برای تصدی وزارت آموزش‌و‌پرورش به مجلس وقت معرفی اش کرد. این‌بار مجلس به او اعتماد کرد. محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان در اتاق «خبر پارتی» در شبکه اجتماعی کلاب هاوس گفت که «با اتفاقات رخ داده، شانس علی احمدی برای معرفی به مجلس بیشتر شده است.» او در گفت‌وگویی جداگانه به خبرنگار «پیام‌ما» گفت: «معلمان از آقای علی احمدی راضی نیستند. عملکرد او در آموزش‌و‌پرورش جای دفاع ندارد. ضمن اینکه چهره ای تندرو هم محسوب می شود، همچون آقای فیاضی و باید امیدوار بود به مجلس معرفی نشود.»

یک گزینه فرعی، یک گزینه کم شانس

پیش از همه این ها اما نام محمد طیب صحرایی به عنوان گزینه مدنظر دولت برای معرفی به مجلس به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش‌و‌پرورش شنیده می‌شد اما از قرار معلوم تاکید نمایندگان و کانون‌های صنفی به معرفی وزیری با سابقه مدیریتی و از جنس آموزش‌و‌پرورش شانس او را کمتر از همیشه کرده است اما هنوز هم نمی‌توان او را گزینه‌ای منتفی شده دانست. در این میان برخی پیگیری ها از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس حکایت از دریافت برنامه از محمدمهدی زاهدی داشت. او در مجالس نهم، دهم و یازدهم حاضر بوده و از جمله چهره‌های دارای سابقه وزارت در دولت احمدی‌نژاد است. او آن زمان وزیر علوم و تحقیقات بود. پیگیری‌های خبرنگار «پیام‌ما» از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نشان داد که رایزنی‌هایی با او هم برای تصدی مسئولیت وزارت آموزش‌و‌پرورش صورت گرفته است. یکی از اعضای هیات رئیسه این کمیسیون به «پیام‌ما» گفت: «با او رایزنی شده است. فکر می‌کنم برنامه هایشان را هم به دولت داده بودند. به هرحال فرد با تجربه‌ای هستند.» یکی دیگر از اعضای این کمیسیون هم گفت که نمی‌تواند موضوع تقدیم برنامه از سوی زاهدی به دولت برای وزارت آموزش‌و‌پرورش را رد کند. بدین ترتیب این 4 تن، فیاضی، علی احمدی، صحرایی و زاهدی دارای شانس برای تصدی مسئولیت وزارت آموزش‌و‌پرورش هستند. گزینه‌هایی که شاید منطق حکم کند هیچ کدام نباید متولی بزرگترین وزارتخانه ایران به لحاظ حجم نیروی انسانی شوند ولی انگار در مقطع فعلی فردی بهتر از آنان به تور رئیسی گیر نکرده مگر آنکه او تا 3 ماه دیگر موضوع را به تعویق بیاندازد. اقدامی که می‌تواند حجم انتقادات نمایندگان را 2 برابر کند. همین دیروز 2 نماینده در تذکرات شفاهی خود، از لزوم معرفی هرچه سریعتر وزیر آموزش‌و‌پرورش گفتند. 64 نماینده هم در تذکری کتبی به شخص رئیسی، از قصور او و دولتش در پرداخت مطالبات بازنشستگان فرهنگی انتقاد کردند. همه این‌ها در کنار هم می تواند مشتی باشد نمونه خروار فشارهای وارده به رئیسی. دولتی که قرار بود مستقل باشد ولی حالا هر بخشی را به خرده جریانی و فردی واگذار کرده و به طعنه دولت دامادها خطاب می‌شود.