تروییکای صهیونیستی

این بازی نامتوازن، ناظر بر رویکرد ذاتی پاریس، برلین و لندن مبنی بر تامین منافع رژیم اشغالگر قدس در تقابل با کشور مان می باشد. به عبارت بهتر، در این معادله اروپاییان نه به نمایندگی از اتحادیه اروپا، بلکه به نمایندگی از رژیم صهیونیستی پای میز مذاکرات حاضر شده اند.بدیهی است که همین مسئله ، منجر به تحقق رویکردی غیرسازنده در میان بازیگران اروپایی شده است. در حالی که فضای جدی و توام با ابتکار عمل از سوی هیات ایرانی در وین برای کاهش اختلافات دنبال می‌شود، مقامات و نمایندگان سه کشور اروپایی هم‌چنان بر ساز ناکوک خود می‌دمند.بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس بعد از گفتگوی تلفنی با نخست وزیر رژیم اسراییل همسو با مواضع مخرب این رژیم در موضوع برجام به فضاسازی و تهدید مذاکرات احیای برجام و مذاکره کنندگان ایرانی پرداخت و گفت: زمان برای نجات توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ رو به اتمام است.

فرمول رفتاری غرب در مذاکرات وین 

صورتبندی آنچه پای میز مذاکرات وین می گذرد، کاملا مشخص است. کشور‌های اروپایی و  آمریکا در تلاش هستند تا با تقویت عوامل محیی و بیرونی و تاکید مداوم بر کاهش زمان دستیابی به توافق نهایی، تهران را مجاب کنند تا از خواسته های منطقی و حقوقی خود در مذاکرات عقب نشینی کرده و  به عبارتی بهتر، مسیر مذاکرات را از پرداختن به مسایل و موضوعات مورد اختلاف منحرف سازند. این کشور‌ها در تلاش هستند تا اراده و تصمیم خود را با تهدید به ایران تحمیل سازند، این در حالی است که ایران هرگونه تعیین ضرب الاجل از سوی طرف‌های غربی برجام را رد کرده است.در این معادله، تاکید مشترک نمایندگان آلمان، انگلیس و فرانسه بر کمبود زمان در پروسه احیای برجام بسیار معنادار است. 

اروپاییان در حالی بر مولفه ی " زمان" تاکید می کنند که خود پس از خروج دولت سابق آمریکا از برجام ، با اتلاف وقتی طولانی مانع از دستیابی ایران به مزایای اقتصادی توافق هسته ای شدند. بسیاری تصور می‌کردند،  بعد از خروج ترامپ از برجام شکاف عمیقی بین آمریکا و اروپا رخ دهد، در حالیکه رصد رفتار اروپا پس از آن نشان داد که در حوزه دیپلماسی پنهان در مواجهه با ایران یک نوع تفاهم یا به تعبیر درست تر تبانی میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی  وجود دارد. این اقدام  در قالب استراتژی مهار همه جانبه ایران تعریف و تاکتیک‌هایی که اتحادیه اروپا با همکاری و تایید آمریکا در این بازی تعیین کرده کاملا مشخص است. تاکتیک های خرید زمان، پیچیده سازی صحنه بازی و وادار سازی یکجانبه ایران نسبت به تعهدات خود در برجام؛ تحت استراتژی کلانی که مهار همه جانبه ایران نام دارد،  تعریف می‌شوند. در حال حاضر استراتژی اروپا، آمریکا و تاکتیک‌های آنها در قبال ایران تغییری نکرده است. هر چند که ممکن است در بعضی از حوزه‌های تاکتیکی  نرمش‌هایی را نشان دهند ولی تاکتیک‌های آنها در مواجهه با کشورمان  ثابت مانده است.

اروپا قدر مانور حقوقی ندارد

بازیگران اروپایی اساسا قدرت مانور فنی و حقوقی پشت میز مذاکرات وین ندارند زیرا کاملا مشخص است که آمریکا رسما از برجام خارج شده و اروپاییان نیز در عمل به تعهدات حداقلی خود اهمال کرده اند. بنابراین، پشت میز مذاکرات جایی برای مانور بازیگران غربی وجود دارد. در چنین شرایطی غرب به بازی "فرامتنی" روی آورده است تا بلکه با دستکاری محیط مذاکرات از طریق تقویت مولفه های تهدید، القای کمبود زمان و .....، بر رفتار ایران پشت میز مذاکرات تاثیربگذارد.پاسخ و واکنش جمهوری اسلامی ایران نسبت به این بازی طرف غربی کاملا مشخص است اینکه طرف خطاکار جهت احیای یک توافق یا جبران مافات، باید به یک سلسله ملزومات و بایسته ها تن دهد. با توجه به خطاکار بودن غرب و لزوم جبران این خطای بزرگ ( خروج از توافق هسته ای توسط آمریکا)، قطعا طرح مطالباتی مانند تضمین و راستی آزمایی از سوی جمهوری اسلامی ایران کاملا منطقی بوده و جنبه‌ حقوقی و متعارف دارد. مکانیسم بازگشت به این توافق ( برجام) هم کاملا مشخص است. در چنین شرایطی دلیل اصرار آمریکا و تروئیکای اروپایی در خصوص کند بودن مذاکرات و لزوم عقب نشینی ایران از خواسته‌های منطقی خود غیر قابل درک است!

رصد بازی تروییکای اروپایی در مذاکرات وین 

در رصد بازی تروییکای اروپایی در مذاکرات وین ، باید نسبت به دو نکته مهم توجه داشته باشیم. نخست اینکه کشور انگلیس مستقیما در زمین واشنگتن بازی کرده و بر اساس رویکرد سنتی خود در حوزه روابط بین الملل، به کاتالیزور و عاملی تسریع کننده در مسیر دستیابی آمریکا به اهداف خود تبدیل شده است. دو کشور فرانسه و آلمان نیز اگرچه دو عضو ارشد اتحادیه اروپا محسوب می شوند، اما در مذاکرات وین حتی به خواسته های دیگر اعضای اتحادیه اروپا( در خصوص لزوم احیای برجام و پرهیز از مناقشه با تهران) توجهی نمی کنند. آنها مذاکرات خود در وین را معطوف به خواسته های پشت پرده رژیم اشغالگر قدس و حتی برخی کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی انجام می دهند. همین موضوع سبب شده است تا بازیگران اروپایی گره های کوری را در مذاکرات ایجاد کنند. 

در هر حال، هزینه بازی تروییکای اروپایی در زمین آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در مذاکرات وین بسیار سنگین خواهد بود. این هزینه ها می تواند در آینده ای نه چندان دور، گریبانگر کل اتحادیه اروپا شود زیرا برلین و پاریس در ظاهر اعلام کرده اند که نمایندگان اتحادیه اروپا در مذاکرات خواهند بود! در هر حال، بهتر است سران اروپایی متوجه این حقیقت محض باشند که تکلیف مذاکرات وین را «فرامتن مذاکرات» تعیین نمی‌کند، بلکه این « متن مذاکرات» و « مطالبات حقوقی جمهوری اسلامی ایران» است که برای تیم مذاکره‌کننده کشورمان اصالت و موضوعیت دارد. تنازل از خطوط قرمز کشورمان در مذاکرات، مترادف با آن است که واشنگتن و تروئیکای اروپایی از یک‌سو هندسه تحریم‌ها را علیه ایران حفظ کرده و مانع عادی‌سازی روابط تجاری تهران با کشورهای دیگر شوند و از سوی دیگر از ظرفیت‌های سلبی برجام در راستای استمرار فشارهای هسته‌ای و حتی غیرهسته‌ای به کشورمان استفاده خواهند کرد.بدیهی است که ایران اجازه چنین چیزی را به طرف غربی نخواهد داد.