نسلی که می‌خواهد با جام به خانه برگردد
تیم ملی انگلیس با یک برد قاطع مقابل سنگال باید به مصاف فرانسه برود که نتیجه آن دیدار تأثیر بسزایی در نوع عملکرد نسل فعلی تیم ملی انگیز خواهد داشت.
اگر سرنوشت این تیم را طی تمام این سال‌ها در تورنمنت‌های معتبر با تمام وجودتان دنبال کرده باشید، هرگز به خودتان اجازه رؤیاپردازی در هیچ رقابتی را نمی‌دهید، چراکه هواداران این تیم از سال 1966 تابه‌حال، هر بار دل به این تیم بستند و اندکی به موفقیت این تیم امیدوار شدند، سرنوشتی جز حسرت و ماتم و اندوه نصیبشان نشده است.
درواقع تاریخچه فوتبال انگلیس مملو است از شکست‌ها و اتفاقات تلخ و دراماتیکی که در اذهان طرفدارانش حک‌شده است و همیشه برای آنها تازگی دارد؛ به طوری که انگار همین دیروز اتفاق افتاده است.
اگر بخواهیم صرفاً به چند مورد از این اتفاقات پس از تاج‌گذاری در ورزشگاه ویمبلی بپردازیم، ابتدا باید به آن ضربه چکشی "گردمولر" مهاجم افسانه‌ای ژرمن‌ها در سال 1970 اشاره‌کنیم که دروازه "گردن بنکس" را به بی‌رحمانه‌ترین وجه ممکن گشود و باعث حذف مدافع عنوان قهرمانی شد، درحالی‌که تیم ملی انگلیس دو بر صفر از آلمان پیش افتاده بود.
آن زمان کجا بودی دیوید سیمن؟!
یکی از عجیب‌ترین و درعین‌حال معروف‌ترین گل‌های تاریخ جام جهانی که موجب حذف انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی شد ضربه ایستگاهی "رونالدینو" در جام جهانی 2002 بود، که درنهایت مشخص نشد که آیا این اعجوبه برزیلی از ابتدا قصدش گشودن دروازه بود یا اینکه قصد ارسال داشته است. (گرچه خودش گفته است قصدش باز کردن دروازه بود). اشعار و جملات فکاهی زیادی بعد از این گل درباره "دیوید سیمن" گفته شد که کلیدواژه همه آنها این بود: " آن زمان کجا بودی سیمن "؟!
امان از قوسی که توپ گرفت و گل شد
آن دسته از طرفداران تیم ملی انگلیس که قدری حافظه نشان قوی تر است، ضربه ایستگاهی آندریاس برمه مدافع گلزن تیم ملی آلمان در ورزشگاه المپیک رم در جام جهانی 1990 ایتالیا را به‌خوبی یادشان است. آنجا که ضربه کاشته این مدافع گل زن، پس از برخورد به کمر "پل پارکر" با زاویه‌ای دقیق به گل تبدیل می‌شود.
چهره مغموم "پیتر شیلتون" کاپیتان 39 ساله انگلیس پس از دریافت این گل عمق بداقبالی یک تیم را نشان می‌دهد.
گری لینه کر که خودش در آن بازی حضور داشت در وصف آن گل می‌گوید: "اگر 1000 بار دیگر هم امتحان کنیم، محال است توپ با چنین قوس دقیقی وارد دروازه شود".
البته پسران "سربابی رابسون" هنوز هم صاحب بهترین عملکرد سه شیرها پس از کسب عنوان قهرمانی در سال 1966 هستند. تیمی جذاب و پر مهره که فقط یک گام تا فینال فاصله داشت، اما باختن در ضربات پنالتی که به‌نوعی در تخصص این تیم است آنها را به دیدار رده‌بندی مقابل ایتالیای میزبان فرستاد.
انگلیس رکورددار شکست در ضربات پنالتی
قصد مرثیه‌سرایی، آن‌هم پس از بردی شیرین و مقتدرانه، مقابل سنگال و حضور در جمع 8 تیم پایانی جام جهانی 2022 را نداریم، اما مگر می‌شود به تاریخ تیم ملی انگلیس در جام جهانی اشاره کرد و از کابوس آنها در ضربات پنالتی چیزی نگفت؟ هیچ تیمی در جام جهانی به‌اندازه تیم ملی انگلیس قافیه را در ضربات پنالتی واگذار نکرده است.
تنها پیروزی آنها در ضربات پنالتی را نسل فعلی به رهبری کاپیتان هری کین در جام جهانی 2018 مقابل کلمبیا به دست آورد و این تابوی وحشتناک را از کالبد این تیم برای همیشه محو کرد. این در حالی بود که بسیاری از رقبای انگلیس به‌عمد بازی را به ضربات پنالتی می‌کشاندند. درواقع می‌توان گفت رقبای انگلیس، از این پاشنه آشیل، پلی برای رسیدن به مرحله بعدی می‌ساختند.
اشتباهات بچه‌گانه و ناشیانه بکهام و رونی
از یک پشت پا بچه‌گانه بکهام مقابل آرژانتین در مرحله یک‌هشتم نهایی 1998، تا اخراج ناشیانه وین رونی مقابل پرتغال این بار در مرحله یک‌چهارم نهایی 2006 که هر دو به ساده‌ترین طریقه ممکن آرزوهای یک نسل یا به تعبیری یک ملت را بر باد دادند تنها بخشی از لحظات غم‌انگیز تیم ملی انگلیس در رقابت‌های معتبر اروپایی و جهانی است که هر بار مانع از رسیدن این تیم به مراحل بالاتر شده است
شاید فهرست تیم فعلی، فاقد نام ستارگان سرشناسی مثل گری لینه کر، جان بارنز، پل گاسکوئین، کریس وادل، استیون جرارد، دیوید بکهام، فرانک لمپارد و ... باشد، اما به نظر می‌رسد ساوت گیت از تمام اشتباهات تیم ملی طی 5 دهه گذشته درس گرفته است و سعی کرده تیمش را متکی به هیچ بازیکنی نکند.
نمونه بارز آن خروج رحیم استرلینگ ساعاتی پیش از شروع دیدار مقابل سنگال بود که درواقع غیبت او هیچ تأثیری درروند تیم ایجاد نکرد.
12 گل توسط 8 بازیکن به ثمر رسیده است
شب گذشته نمایش تحسین‌برانگیز تیمی را در ورزشگاه البیت قطر به تماشا نشستیم که به‌جز دقایق ابتدایی، در طول بازی مقابل سنگال کاملاً بازی را در اختیار داشت و به بهترین وجه ممکن از تک‌تک موقعیت‌هایش نهایت استفاده را برد.
نکته جالب‌توجه در ارتباط با تیم ملی انگلیس تعدد نفراتی است که پایشان به گل زنی بازشده است. شاگردان ساوت گیت تا به اینجا پس از انجام چهار بازی، 12 بار دروازه رقبایشان را بازکرده‌اند که این تعداد گل توسط 8 بازیکن متفاوت به ثمر رسیده است که همین امر بازهم ثابت می‌کند که آنها متکی به فرد نیستند.
حفظ اسکلت تیم 2018 و ظهور ستارگان جوان
تیم ملی انگلیس در حالی در جمع 8 تیم نهایی جام جهانی قرارگرفته است که نتایج اخیر این تیم در لیگ ملت‌هایی اروپا تا حد زیادی هوادارانشان را نسبت به موفقیت تیم محبوبشان بدبین کرده بود، به طوری که زمزمه‌هایی مبنی بر اخراج گرت ساوت گیت نیز مطرح شد اما درنهایت او در جایگاهش ابقا شد، تا پروژه‌ای که خودش سنگ بنای آن را گذاشت به انتها برساند و ماجراجویی‌اش را ادامه دهد. ساوت گیت در نشست خبری پیش از اولین دیدار مقابل تیم ملی ایران درباره آن نتایج ضعیف اذعان داشت که آن بازی‌ها صرف جنبه تدارکاتی داشت.
او با تلفیقی از بازیکنان جام جهانی قبلی و ظهور ستارگانی مثل جود بلینگهام، فیل فودن، بوکایو ساکا، میسون مانت و ... تیمی را ساخته است که به معنای واقعی یک تیم ساخته است که در دیدار مقابل فرانسه باید نشان دهد تا چه حدی جاه‌طلب و بلندپرواز هستند.
همه‌چیز در گرو نتیجه دیدار مقابل فرانسه
نبرد انگلیس مقابل فرانسه مدافع عنوان قهرمانی، از جهاتی یک فینال زودرس محسوب می‌شود. دیداری که موفقیت در آن می‌تواند بلندترین گام ممکن در راستای به سرانجام رساندن یک پروژه ده‌ساله به بهترین وجه ممکن باشد و در نقطه مقابل شکست برابر خروس‌ها می‌تواند پایان غم‌انگیزی باشد برای نسلی که علی‌رغم همه دستاوردهایش فاقد جایگاه ویژه‌ای در تاریخ فوتبال بریتانیا خواهد بود.
برای تماشای این نبرد حساس باید تا روز 19 آذرماه صبر کنیم و ببینم آیا این تیم بالاخره می تواند با جام به خانه برگردد؟
دیدگاه تان را بنویسید