روایت تکان‌دهنده کارکنان نهاد ریاست جمهوری از گم‌شدن فرش‌های سعدآباد
سرنوشت فرش‌های سعدآباد، عجیب و پیچیده است و هنوز جزییات دقیق آن مشخص نیست. رویداد۲۴ در بررسی بیشتر ماجرا با چند نفر از مسئولان مهم در نهاد ریاست جمهوری صحبت کرده است. آنها اطلاعاتی را در اختیار رویداد۲۴ قرار داده‌اند که جزییات آن بسیار شنیدنی است.
رویداد۲۴ نوشت: اطلاعاتی به دست رویداد۲۴ رسیده که نشان می‌دهد پرونده فرش‌های مفقودشده سعدآباد در مهر ماه ۱۳۹۹ یعنی دست‌کم هشت ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری و یک سال قبل از تحویل دولت به ابراهیم رئیسی، توسط محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور به قوه قضاییه ارجاع داده شده و پرونده از همان زمان در دادسرای کارکنان دولت است.
مسئول پشتیبانی نهاد ریاست جمهوری اولین نفری بود که متوجه گم شدن فرش‌ها شد
بهمن حسین‌پور رییس وقت تشریفات دفتر ریاست جمهوری ایران که باید از این موضوع اطلاع داشته باشد، به رویداد۲۴ می‌گوید این مسئله در حیطه او نبوده اما در این اندازه اطلاعات دارد که «آن زمان اصلا این بحث مطرح نبود اما سال ۹۹ مسئول پشتیبانی نهاد ریاست جمهوری اولین نفری بود که متوجه گم شدن فرش‌ها شد.»
شایعه شده بود برخی اعضای دولت، فرش‌های سعدآباد را برای دفاترشان قرض گرفته‌اند
رویداد۲۴ برای بررسی دقیق‌تر ماجرا با یک مسئول مهم در نهاد ریاست جمهوری در دوره روحانی گفت‌وگو کرده است. این منبع که نخواسته نامش فاش شود، ماجرا را از ابتدا اینگونه روایت می‌کند: «سال ۹۹ شایعه شده بود تعدادی از فرش‌های کاخ سعدآباد توسط برخی اعضای دولت برای تشریفات قرض گرفته شده است. همچنین شایعه شده بود تعدادی از این فرش‌ها گم شده‌اند. این فرش‌ها بخشی از صد و خرده‌ای تخته فرشی بود که سال ۱۳۷۷ در دولت خاتمی به قیمت ۱ میلیارد و ۷۰ میلیون تومان خریداری شده بودند. اسم افرادی هم در میان بود بنابراین تحقیقات آغاز شد.»
سالی دو بار باید انبارگردانی می‌شد اما اصلا کسی انبارگردانی نکرده بود
این منبع که اطلاعات دقیقی از ماجرا دارد، می‌گوید: «برای پیگیری موضوع مسئول امین اموال باید پاسخگو می‌شد اما این بنده خدا می‌ترسید حرف بزند. بالاخره پنج ماه طول کشید تا او توضیح بدهد چون می‌ترسید اتفاقی برایش بیفتد و مثلا برکنار شود و ... با توضیح او معلوم که «۸۶ تخته فرش» گم شده است. اینها طبق قانون سالی دو بار باید انبارگردانی می‌کردند اما انبار‌های نهاد ریاست جمهوری در ساختمان‌های سعدآباد از سال ۸۶ انبارگردانی نشده بودند و این بزرگترین دلیل رخ دادن این ماجرا بود که فرش‌ها نبوده اما کسی متوجه نشده است.
پس از بررسی، ۴۴ تخته فرش از ۸۶ فرش را پیدا کردیم
او می‌گوید: «مسئول امین اموال هم می‌گفت وقتی یک مقام دستور می‌دهد مجبور بودیم انجام دهیم. بالاخره با پیگیری مشخص شد از ۸۶ تخته فرش، ۴۴ تخته فرش کجاست. می‌ماند ۴۲ فرش دیگر که یک تخته آن فرش دستباف گرانقیمت ۳۰۰ متری بود که در انبار آن را پیدا کردیم و در همان کاخ سعدآباد پهن کردیم. اما ۴۱ تخته فرش همچنان در دسترس نبود.»
این منبع آگاه می‌گوید: «یک تیم به سرپرستی تشریفات و حراست نهاد و ساختمان‌های سعدآباد برای پیدا کردن این فرش‌ها تشکیل شده بود که همانطور که توضیح دادم بعد از چند ماه، ۴۴ تخته فرش مفقود شده را پیدا کردند.»
بخشی از فرش‌ها در استانداری‌ها و اتاق وزرا پهن شده بود که آن را برگرداندیم
او ادامه می‌دهد: «کارکنان نهاد که مسئول امنیت اموال سعدآباد بودند، از سال ۸۰ استخدام شدند و همین‌ها باید پاسخگو باشد. ظاهرا همین‌ها سال ۹۴ پیگیر ماجرا شده بودند و چشم‌بسته اعلام کردند فرش‌ها را تحویل می‌گرفته‌اند، اما شمارش درست انجام نداده بودند. یک رسید تحویل اموال وجود دارد که می‌گوید همه چیز را تحویل گرفته‌اند و فرش‌ها در هال و اتاق‌های دیگر ساختمان‌های سعدآباد پهن شده است.»
او می‌گوید: «وقتی بررسی کردیم متوجه شدیم که ۴۳ تخته فرش در دفاتر وزرا و استانداری‌ها پهن شده بود که اینها فرش‌ها همگی به سعدآباد بازگردانده شد. همین مسئله در گزارشی که نهاد ریاست جمهوری دولت حسن روحانی تهیه کرده بود، آمده است. در آن گزارش تاکید شد که هیچ‌یک از فرش‌ها عتیقه نبوده و تنها ۱ تخته فرش قیمتی به ابعاد ۳۰۰ مترمربع وجود داشته که بعد از جستجو متوجه شدند در یکی از انبار‌های ساختمان اجلاس بوده و این تخته فرش به سعدآباد برگشت. همانطور که گفتم ۴۳ فرش دیگر در استانداری‌ها و دفاتر وزرا پهن شده بود که اینها هم برگشت. در نهایت فهمیدیم ۴۲ تا فرش کم است.»
اسفند ۱۳۹۹ گزارش به محمود واعظی داد شد و واعظی فروردین ۱۴۰۰ پرونده را به قوه قضاییه و بازرسی کل کشور ارجاع داد
به گفته این منبع آگاه «اسفند ۱۳۹۹ گزارشی در مورد ۴۲ تخته فرش مفقود شده به محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور وقت داده می‌شود. واعظی فروردین ۱۴۰۰ همان گزارش را به بازرسی نهاد ریاست جمهوری ارجاع داد و بازرسی کل نهاد هم گزارشی را به واعظی داد که واعظی هم همان گزارش را به قوه قضاییه داد و تا جایی که می‌دانم این فرش‌ها در دفتر وزرا و تشریفات استانداری‌هاست. واعظی هم کار را به قوه قضاییه سپرد تا خودش تصمیم بگیرد. البته که تخلفاتی شده بود؛ مثلا مسئولیت داشتند انبارگردانی کنند که نکرده بودند. اگر سالی دوبار انبارگردانی شده بود، همان ماه اول متوجه می‌شوند که چنین اتفاقی افتاده و فرش‌ها را برمی‌گرداندند اما مسئله اینجاست که فرش‌ها در خانه افراد نیست یا سرقت نشده‌اند بلکه در وزارتخانه‌ها و جاهای این‌چنینی است. پرونده همان زمان در دادسرای کارکنان دولت پیگیری شد که در حال تحقیق هستند و هنوز منجر به صدور رای نشده است.
مدیرکل پشتیبانی اموال سعدآباد سال ۹۹ می‌گفت که فرش‌ها از ده سال پیش در انبار نبوده است
یک منبع دیگر که در نهاد ریاست جمهوری در دوره حسن روحانی فعالیت داشته، روایتی از یک بعد دیگر دارد. او به رویداد۲۴می‌گوید: اولین هیات خارجی از عمان در شهریور ماه سال ۱۳۹۲ در روزهای ابتدایی دولت روحانی به ایران آمد و در آن زمان نهاد ریاست جمهوری ۱۶ تخته فرش برای ورود این هیات به ساختمان‌های سعدآباد کرایه کرد. هیات دوم چندی بعد از کویت به ایران آمد و نهاد بار دیگر برای میزبانی از این هیات هم ۱۵ فرش اجاره کرد. اسناد اجاره فرش‌ها موجود است. سوال اینجاست اگر این ۸۶ فرش در آن تاریخ در انبار سعدآباد موجود بود، چرا باید فرش اجاره می‌کردیم؟ یادم هست در جریان باز شدن پرونده در سال ۹۹، مدیرکل پشتیبانی اموال سعدآباد گفته این فرش‌ها از ده سال پیش در انبار نبوده است.
۱۰ کامیون جنس در روزهای پایانی دولت احمدی‌نژاد از نهاد خارج کردند
او در پاسخ به این سوال که «خروج اموال نهاد ریاست جمهوری در کدام دولت انجام شده»، می‌گوید: موضوع مفقود شدن فرش‌ها سال ۹۹ شایعه شد. حالا اینکه زودتر بیرون برده شده باشد را نمی‌دانم. در روزهای پایانی دولت احمدی‌نژاد اتفاقاتی افتاد که احتمالا دادسرا روی آن تحقیق می‌کند. آن زمان که قرار بود دولت را تحویل روحانی بدهند، ۱۰ کامیون جنس از نهاد خارج کردند. دقیقا ۹ اسفند ۱۳۹۲ تعدادی از مقامات بلدپایه دولت روحانی، به دیدار احمدی‌نژاد رفتند و جویای وضعیت ده کامیون جنسی شدند که در روزهای پایانی دولت از نهاد خارج کرده بودند. آنها هم گفتند اینها وسایل شخصی خودمان است. این حرف در حالی بود که بعد از تحقیق متوجه شدیم انبار هدایا خالی شده بود. میز و ده تن شکر و چای و برنج ۴ ساله را برده بودند. کل حساب نهاد را خالی کرده و به حساب دانشگاه ایرانیان واریز کرده بودند. ۹ ماه طول کشید تا این پول‌ها را به حساب برگردانیم. ممکن است بخشی از این فرش‌ها هم با این کامیون‌ها خارج شده باشند. این را نمی‌دانم چون همانطور که گفتم سال ۹۹ مسئله فرش‌ها مطرح شد، شاید قبل از آن برده بودند، شاید همان زمان بوده اما هرچه بوده کوتاهی کردند که انبارگردانی نکرده بودند.
دیدگاه تان را بنویسید