برادر اسیر دربند منافقین: به برادرم گفته‌اند خانواده‌اش را در ایران کشته‌اند

برادر یکی از اسرای دربند فرقه مجاهدین خلق از نحوه جذب برادرش به منافقین، سختی هایی که طی این سالها بر او و خانواده اش گذشته، تلاشهایی که برای دیدار برادرش انجام داده اند و بی نتیجه مانده و اقدامات دولت آلبانی سخن گفت.

هاشم عینی از خانواده های اسرای در بند فرقه مجاهدین خلق، در گفت‌وگو با خبرآنلاین، درباره برادرش حسین عینی گفت: برادرم 35 سال است در فرقه مجاهدین خلق اسیر ذهنی و فکری است و هیچ تماسی با او نداشته ایم و خبر مستقیمی از او به دستمان نرسیده است. فقط در فیلم‌هایی که در سایت مجاهدین خلق پخش شده است او را دیده ایم و چندباری هم مصاحبه کرده است.

او در ادامه درباره نحوه جذب برادرش به فرقه مجاهدین بیان کرد: زمان جنگ تحمیلی در سال 1367 اسیر شد و از این طریق در عراق جذب مجاهدین خلق شد. چند باری به بغداد و جلوی در قرارگاه اشرف مراجعه کردیم اما متاسفانه اجازه ورود نمی دهند. تا هزارمتری قرارگاه رفتیم اما اجازه بیشتر نزدیک شدن ندادند. گفتیم نمی خواهیم او را ببریم و فقط می خواهیم او را ببینیم اما اجازه ندادند حتی صدایش را بشنویم یا تماس تصویری با او برقرار کنیم. در عصر ارتباطات که مردم از گوشه گوشه دنیا با یکدیگر تماس می گیرند 35 سال است که از برادرم هیچ گونه خبری نداشته ایم.

عینی توضیح داد: پدر و مادرم از غصه برادرم دق کردند. برادرم زمانی که رفت مجرد و 19 ساله بود. او پاره تن من است. سواد درستی نداشت و گول این فرقه را خورد و ندانسته به کشور خیانت کرد. شرایط جنگی بود و خیلی ها مثل او اسیر این فرقه شدند.

او درپاسخ به اینکه می خواهی چیزی خطاب به برادرت بگویی، گفت: می خواهم بگویم هنوز دوستش داریم و در قلب ما جا دارد. با اینکه به کشورش خیانت کرده است. وطن بعد از ناموس عزیزترین دارایی آدم ها است. او زمانی که اسیر این فرقه شد سن کمی داشت و آدمی نبود که بخواهد سیاسی باشد. گول خورد و همه خانواده را در این سال ها با این کارش عذاب داد. 4 برادر و 2 خواهر هستیم که برادر کوچکم وقتی به دنیا آمد که حسین نبود و اصلا او را ندیده است. همه برای دیدن او با انجمن نجات رفته ایم اما موفق به دیدن او نشدیم. فقط در پادگان را دیدیم و برگشتیم و تنها داغمان تازه شد.

عینی در ادامه درباره اقدامات انجمن نجات توضیح داد: انجمن نجات چندین سال است با ما و دیگر خانواده های اسیران فرقه مجاهدین خلق در ارتباط است. اطلاع رسانی درباره اخبار را انجام می دهد و کانونی برای جمع کردن خانواده های اسرا است. این دردی است که نمی شود به کسی گفت و باید رازی باشد که در دلت نگه داری و به فامیل و دوست و همسایه نگویی. دوست صمیمی من که 30 است با هم رفاقت داریم خبر ندارد و دلم نمی خواهد بداند. چون گفتنش برایم مایه افتخار نیست. انجمن نجات باعث شد همدردان خودمان را ببینیم و این دیدارها یک طوری تسلای دلمان باشد. وقتی با خانواده ها دیدار کردیم متوجه شدیم از ما بدتر هم وجود دارد و هم دردهای خودمان را پیدا کردیم.

او همچنین درباره اینکه درِ پادگان اشرف باز شده است، گفت: این اواخر شنیدیم به دولت آلبانی ثابت شده است که حرف های ما در طول این سالها درست بوده است؛ سالها بود می گفتیم فرقه رجوی تروریست است و اعمال انسانی ندارد. وقتی برای خانواده هیچ ارزش و حرمتی قائل نیستند بنابراین برای هیچ چیز دیگری هم ارزش قائل نخواهند شد. خانواده هایی را دیدم که زن و شوهر اسیر فرقه رجوی شدند و طلاق اجباری گرفته اند. فرزندانشان را به افراد دیگری داده اند که بزرگ کنند. این بزرگ ترین جنایت است.

عینی تاکید کرد: امیدوارم اتفاقات خوبی رخ بدهد. انتظار داریم دولت آلبانی در نزدیکی قرارگاه، پلیسِ مستقر داشته باشد. سن و سال خیلی از اسرا بالا رفته است و خانواده ها نگران سلامتی آنها هستند. هر خبری که می شنویم دلمان می لرزد که مبادا برای برادرم اتفاقی افتاده باشد.

او در پاسخ به این پرسش که فکر می کنید برادرتان هم دوست دارد به ایران برگردد، گفت: به هرحال 35 سال است او را شست و شوی مغزی داده اند و دائم درباره ایران به او خبرهای ناامیدکننده داده اند. به آنها می گویند خانواده شما اعدام شده اند. حتی شنیده ام به برادرم گفته اند در زلزله رودبار که قزوین هم درگیر شد خانواده تو از بین رفته اند. اگر خبرهای خوب به او برسد دوست دارد برگردد. می خواهم خودش را از قید و بند اسارت نجات بدهد و باقی عمرش را آزادانه زندگی کند.

عینی در پایان گفت: به دعوت انجمن نجات برای تجمع مقابل سفارت ترکیه رفتیم. از دولت آلبانی می خواهیم آنجا پلیس مستقر و امنیت برقرار شود. دوربین هایی باشد که شبانه روز داخل قرارگاه را چک کند و هرخبری شد به بقیه اطلاع بدهند. خیلی از اسرا در این قرارگاه کشته شده اند؛ فرقه رجوی سابقه آدم کشی دارد.