کنایه روزنامه جوان به بریز و بپاش بیهوده وزیر رئیسی
ادعاهای وزیر آموزشوپرورش برای ارتقای کیفیت و برقراری عدالت آموزشی مصداق بارز سنگ بزرگ است که شاید هیچگاه زده نشود.
روزنامه اصولگرای جوان با بیان این مطلب تاکید کرد: برنامهها و طرحهایی که آقای وزیر به آن اشاره میکند، رؤیایی به نظر میرسد. نمیتوان برای ساخت یک مدرسه مجهز چند طبقه در روستای دورافتاده با محصلان انگشتشمار وعده داد، چراکه نه فقط ساخت آن داستان متفاوتی دارد که هیچ کاراییای هم نخواهد داشت؛ وقتی که کار روستا با یک یا دو کلاس راه میافتد، دیگر چه نیازی به ساختمانی چند طبقه است، ساختمانی که طبقات آن بلااستفاده بماند تأثیری در ارتقای سطح کیفی دانشآموزان ندارد، بنابراین آنچه گفته میشود خوب است، اما آیا همان اندازه که خوب است، عملیاتی هم اهست؟ آیا همانطور که انتظار میرود، نتیجه هم میدهد؟
شاید اجرای طرح کارنامهدارشدن مدارس در نگاه اول بتواند بین مدارس رقابت ایجاد کند و حتی سطح کیفی آنها را بالا ببرد، اما این فقط یک سوی ماجراست. مبادا کارنامهدارشدن مدارس موجب گرفتن پول بیشتر از خانوادهها شود و به طبقاتیشدن بیشتر نظام آموزشی دامن بزند!
شاید بدبینانه به نظر برسد، اما این یک حقیقت است؛ مدارسی که از کیفیت آموزش بیشتری برخوردارند، شهریههای گرانقیمتی میگیرند و حالا شاید آن مدارسی که کارنامه بهتری داشته باشند، از خانوادهها شهریههای گرانقیمتی را طلب کنند، آن وقت تکلیف خانوادهها و دانشآموزانی که نمیتوانند وارد این کلاسهای درس شوند، چیست؟ آیا این خود به شکاف آموزشی دامن نمیزند؟ بدون تردید این چیزی نیست که وزیر آموزشوپرورش به دنبال آن باشد، اما طرحهایی که آزمون و خطای خود را طی نکرده و قبل از اجراییشدن همه جوانب آن بررسی نشده باشد، میتواند ضررده باشد تا سودآور.
آموزشوپرورش با موضوعات بسیاری دست به گریبان است و وظایف گستردهای دارد. بیتردید انجام این وظایف به بهترین شکل ممکن، نیاز به کار عملی دارد نه حرف. اگر با حرف میشد دردی را دوا کرد، امروز و در پس تمام کنفرانسهای خبری دیگر نباید هیچ مشکلی باقی مانده باشد. اما آیا به راستی اینطور است؟ پاسخ منفی است چراکه تا امروز وقت و هزینه دانشآموزان و حتی کشور بیآنکه هیچ ثمره یا نتیجه مثبتی در پی داشته باشد، هدر رفته است، بنابراین تا دیرتر از این نشده است، باید برای آن کاری کرد.
منبع: جوان
دیدگاه تان را بنویسید