«نامه‌نیوز» گزارش می‌دهد
بانکی‌پور در بوته نقد
از لطمه به روابط ایران و ترکیه تا راستی‌آزمایی و جستجوی انگیزه این جنجال آفرینی
نامه نیوز - اظهارات اخیر بانکی پور نماینده مجلس در مورد وضعیت مردان و زنان در ترکیه که گفته بود: «الان در ترکیه به طور متوسط هر مرد با 15 زن شریک جنسی است و بعضی تا 50 زن» توجه بسیاری را به خود جلب کرده و با واکنش‌ها یا به عبارت دقیق‌تر انتقادات بسیاری همراه بوده است.
مثلا علی قلهکی، فعال رسانه‌ای در توییتر نوشت: «این اظهارات (بر فرضِ صحت!) صرفا به دردِ ارائه در جلسات قرارگاه ها و مجموعه های سازمانی می‌خورد و انتشار رسمی آن، روابط گسترده ما را با همسایه مهم مان، دچار مشکل جدی می کند. حتما آقای بانکی پور جلسه ارائه گزارش کارگروه آسیب‌های اجتماعی به رهبر انقلاب را به خاطر دارند که پس از آن رهبری گفتند از ناراحتی تا صبح نخوابیدم. فهمِ منشاءِ مشکلات فرهنگی اجتماعی کشور توسطِ بانیان امر، ایرادِ جدی دارد!»
رویداد 24 در گزارشی به راستی‌آزمایی ادعای بانکی پور پرداخت و نوشت: «سند معتبری ادعای آقای بانکی‌پور مبنی بر اینکه هر مرد ترکیه‌ای به طور متوسط ۱۵ شریک جنسی دارد، را تائید نمیکند. به نظر می‌رسد قصد آقای بانکی‌پور این بوده که سیاست‌های آتاتورک به ویژه در حوزه حجاب را به معضلات اجتماعی در ترکیه گره بزند. اگر چنین منظوری مدنظر باشد، موضوع تعداد شرکای جنسی هر فرد در طول حیات، باید در بستر خانواده مورد تحلیل قرار بگیرد. به عبارت دیگر، تعداد شرکای جنسی که آقای بانکی‌پور برای مردان ترک در نظرگرفته آنقدر زیاد است که بخشی از آن باید در زمان ازدواج صورت گرفته باشد بنابرایم این ادعا با موضوع طلاق و خیانت همپوشانی پیدا خواهد کرد. موضوعاتی که به طور خاص در مورد ترکیه، معضل اجتماعی نیستند. خیانت به موقعیتی اطلاق میشود که شخصی خارج از ازدواج یا تعهد به رابطه بدون ازدواج خود بدون اجازه شریک دیگر رابطه جنسی داشته باشد. از آنجایی که خیانت یکی از مهمترین عوامل طلاق است، این فاکتور بر نرخ طلاق در یک جامعه هم تاثیر مستقیم خواهد گذاشت به این معنا که به نسبت بالا رفتن نرخ خیانت، نرخ طلاق هم بالا خواهد رفت. بنابراین، اینکه کدام کشور‌ها نسبت به سایرین نرخ خیانت بالاتری دارند، ارزش بررسی کردن دارد.»
در ادامه این گزارش آمده است: « آنچه در مورد اظهارات بانکی‌پور اهمیت دارد، انگیزه ارجاعات عجیب و غریب او و جریان سیاسی‌ای که او بدان وابسته است به آمارهای این چنینی است. بانکی‌پور چندی پیش در دفاع از موضوع حجاب اجباری، از اخذ جریمه‌های میلیونی به جرم بی‌حجابی دفاع کرده بود. او گفته بود هم شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، هم شورای‌عالی امنیت ملی، هم قوه قضاییه، هم مجریه، هم مجلس، هم شورای نگهبان، همه ارگان‌ها موافق دریافت جریمه برای بی‌حجابی‌اند. هیچ یک از آمارهای مربوط به نرخ خیانت یا میانگین شرکای جنسی در مورد ایران وجود ندارد اما آنچه به طور رسمی منتشر شده، نرخ طلاق در ایران است. بر اساس آمار «ورلد پاپیولیشن ریویو» نرخ طلاق در ایران ۲.۴درصد است. این نرخ از آمارهای ترکیه بالاتر است و خبر از وجود مشکلات بیشتری در ایران می‌دهد.»
بهرام پارسایی، نماینده مجلس دهم نیز در انتقاد از ادعای بانکی‌پور نوشت: « وقتی در دفاع از لایحه جنجالی عفاف و حجاب ناتوان می شوند، زنان و نوامیس یک کشور مسلمان را به باد تهمت های ناروا می گیرند. اگر یک ذره سیاست، انسانیت و شرم حالیشان بود، به این راحتی حرمت مردم یک کشور، از هر دین و مذهب و باوری را نمی شکستند! عذرهای بدتر از گناه »
داود حشمتی نیز در یادداشتی مفصل به بررسی جوانب مختلف ادعای بانکی‌پور پرداخت و نوشت:
اول: در ترکیه حجاب ایمانی است نه اسلامی. آنها که در ترکیه (و یا دیگر کشورهای مسلمان) حجاب بر سردارند، از سر اجبار این نوع پوشش را انتخاب نمی‌کنند. به آنها در ترکیه به خاطر داشتن حجاب، برتری در ادارات دولتی داده نمیشود. نداشتن حجاب هم آنها را از حقوق اجتماعی محروم نمیکند. حتی پیشتر، زمانی که بی‌حجابی در ترکیه اجباری بود (این قانون در دوران آتاتورک وضع شده و در دوران اردوغان حذف شد) دختران برای حضور در دانشگاه از کلاه گیس استفاده می کردند تا موی سر واقعی آنها دیده نشود. برعکس حجابی که مدنظر نویسندگان قانون حجاب در ایران است.
حجابی که امروز نویسندگان این قانون میخواهند حجابی «تسلیمی» است نه حجاب «ایمانی». از همین روست که کیهان‌نشینان معتقدند، زن ایرانی حتی اگر اعتقادی به حجاب نداشته باشد، اما به صورت ظاهری هم آن را رعایت کند، باز ارزشمند است. از نگاه آنها اصلا مهم نیست که زن ایرانی به حجاب اعتقاد داشته باشد. فقط کافی است تمکین کند و «تسلیم» شود. اما حجاب در سایر کشورهای مسلمان ایمانی است. زن مومن همچنان که خود را موظف به رعایت نماز و روزه می‌داند، بدون هیچ فشار و زور بیرونی، به صورت کامل حجابش را رعایت می کند.
دوم: لازم نیست حتما به کشور ترکیه سفر کنید تا از جمعیت عظیم مردم در مساجد و یا اجتماع آنها در افطاریهای شهرداری استانبول تعجب کنید. کافی است به گزارش‌های رسانه‌ها رجوع کنید و حسرت بخورید از اجتماع کسانی که با اعتقاد قلبی برای نمازخواندن حتی در خیابان کنار هم صف می بندند. در عین حال میشود به مانند دیگران به جای دیدن این صحنه‌ها چشم به جاهای دیگر دوخت و نسخه پیچید.
سوم: وجهه مهم دیگر حرفهای این نماینده مجلس، بدون سند و مدرک حرف زدن است. سندی که قابل اندازه گیری و راستی آزمایی باشد، دیده نمیشود.
چهارم: دقت کنیم که گوینده این سخنان یک فرد عادی نیست. او از جمله اصلی ترین نویسندگان قانون جدید حجاب است. در واقع همین تفکر در درون قانون جدید ریزش کرده که نشان دهنده نوع نگاه آنها به جامعه است.
پنجم:حتی این حرف‌ها هم باعث نشده که واپسگرایانی که خواهان بگیر و ببند در امر حجاب هستند از او راضی شوند. آنها از این فراتر میخواهند در خیابان «اقتدار کمیته‌ای» داشته باشند. به نحوی که مردم از «ترس» جرات نکنند بدون حجاب باشند. نمونه های زیادی از متن‌هایی که علیه بانکی پور و قانون حجاب در ایتا منتشر میشود موید این مساله است که با وجود همه این تلاش‌ها اما بخش تندرو هم از این افراد راضی نیست.
ششم: برای درک مدل تفکر این افراد کافی است به این بخش از نوشته اخیر مهدی جمشیدی از کسانی که نوشته‌های او در رجانیوز منتشر میشود دقت کنیم. او معتقد است: «اقلیّت تجدّدی و ولنگار، اگر رها شوند قدرتِ پیشروی بالایی دارند و تمام جامعه را از جهت ظهوراتِ بیرونی و تجلّی اجتماعی، خواهند بلعید. فقط این مواجهه، «ضمیمه‌ها» و «پیوست‌ها»ی مهم‌تر از متن دارد، از جمله جلوه‌گریِ اقتدارِ حاکمیّت. جریان سکولار باید احساس کند که حاکمیّت، اهل عقب‌نشینی نیست.»
بنابراین هر دو دسته (چه نویسندگان قانون حجاب، چه آنها که اقتدارکمیته‌ای میخواهند) نگاهشان به جامعه از یک منطق برخوردار است. آنها جامعه را «تسلیم» شده میخواهند.
دیدگاه تان را بنویسید