منطق قرآنی ایران در پشتیبانی از فلسطین

به گزارش نامه‌نیوز، دکتر احمدفربهی، مدرس حوزه و دانشگاه در سرمقاله قدس نوشت، رهبر معظم انقلاب روز گذشته در دیدار کارگزاران حج به‌صراحت اعلام کردند ایران در مبارزه با ظلم منتظر کسی نمی‌ماند. منطق قرآن در برخورد با کشورهای دیگر کاملاً روشن و پشتوانه‌های عقلائی آن نیز آشکار است. قرآن نسبت به کشورهایی که امنیت کشورهای اسلامی را مراعات می‌کنند «نه با دین آن‌ها مبارزه کرده» و «نه مردمشان را از سرزمینشان اخراج می‌کنند» و صرفاً توصیه به نیکی کرده است، خدای متعال در قرآن می‌فرماید: «خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‏کند...» (ممتحنه / ۸)، پس اگر کسی این دو خط قرمز را مراعات کرد، اسلام از نیکی کردن نسبت به آن‌ها نهی نکرده؛ اصلاً مقتضای عدالت نیز همین است که در مقابل کشوری که ارزش‌ها و امنیت شما را حفظ می‌کند، نیکی کنید بنابراین در آخر آیه می‌فرماید: «ان الله یحب المقسطین: خدا عدالت‌پیشگان را دوست دارد».

اما نسبت به کشورهایی که امنیت مسلمانان را تهدید می‌کنند به مسلمانان توصیه می‌کند با آن‌ها دوستی نکنید! «خدا شما را تنها از دوستی و رابطه با کسانی نهی می‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه‌هایتان بیرون راندند یا به بیرون‏راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستی داشته باشد ظالم و ستمگر است!».‏ این اولین برخورد قهرآمیز قرآن درباره رابطه با کشورهایی است که با دین شما مبارزه می‌کنند و مسلمانان را از سرزمین‌های خود اخراج می‌کنند و نیز با هم در اخراج شما هم‌پیمان می‌شوند، نکته جالب این است که اولین برخورد قهرآمیز در این مسئله، با دشمنان سرکش نیست بلکه با خود نظام اسلامی و گروه‌هایی است که در مملکت اسلامی فعالیت می‌کنند، قرآن به همه فعالان سیاسی و اجتماعی و نیز به نظام حاکم اسلامی اکیداً دستور می‌دهد از دوستی با کسانی که مسلمانان را از سرزمین‌هایشان اخراج می‌کنند و با دین شما مبارزه می‌کنند، پرهیز کنند؛ زیرا اگر چنین کاری انجام دادند این عده نیز همانند آن‌ها ظالم خواهند بود.

در جمهوری اسلامی ایران نیز، با تکیه بر این منطق روشن قرآنی به همه کسانی که در مقابل کشورهای ظالم، سکوت کرده و با آن‌ها همسویی می‌کنند، توصیه می‌‎شود دست از همراهی با ظالمان بردارند؛ زیرا در غیر این‌صورت بر طبق قواعد فقهی مواجهه دیگری با آنان خواهیم داشت. قرآن درباره این افراد چنین می‌گوید: «وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ؛ یعنی هرکس با آن‌ها دوستی کند پس به‌درستی از آنان به شمار می‌آید مائده ۵۱» و چون آنان ظالم هستند اینان نیز ظالم به‌شمار می‌آیند و درنتیجه فرمود: «وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُون‏؛ هر کس با آن‌ها دوستی کند پس آنان خودشان هم ظالم خواهند بود! ممتحنه ۹»، همه افراد جامعه اسلامی باید به این باور برسند که گروه‌ها و فعالان سیاسی که با کشورهای مستکبر و ظالم همسویی و همراهی می‌کنند، با رفتارشان که زبان رسای هویت و درون آن‌هاست فریاد می‌زنند که ما از مردم سرزمین ظالمان و طغیان‌گرانیم!

این برخورد قرآن با مسئولان و فعالان سیاسی در مقابل کشورهای طغیان‌گر است اما دستور دیگری نیز دارد که در این آیه آن را بیان کرده؛ «و اگر پیمان‌های خود را پس از عهد خویش بشکنند و به دین شما لطمه وارد کنند، با سران کفر پیکار کنید؛ چرا که آن‌ها پیمانشان را شکستند؛ شاید (با شدت عمل) دست از این پیمان‌شکنی بردارند!‏»توبه/ ۱۲، پس وقتی کشوری پیمان‌هایش را؛ پس از اینکه تعهد به مراعات آن کرده بود، شکست و دین شما تخریب و آن‌را جریحه‌دار کرد، نباید از در سازش وارد شد، باید با سرانشان مبارزه کرد؛ زیرا اگر طغیان‌گران را سر جایشان ننشانیم زمین را فاسد می‌کنند. (بقره ۵۱)