آنومی سیاسی این روزها؛ تسلیم برای زنده‌ماندن یا مردن برای زندگی

نامه‌نیوز - آخرین مناظره انتخاباتی هم برگزار شد و جلیلی و پزشکیان هر کدام سعی کردند اولا بگویند راه حل رفع مشکلات در دست خودشان است و ثانیا چنین القاء کنند که طرف مقابل از عهده تمشیت امور برنمی‌آید. اما کدام یک در اقناع عمومی موفق‌تر بود؟

حسین کنعانی‌مقدم، فعال سیاسی، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «به نظر می‌رسد هر دوی نامزدها در مناظرات نقشی را ایفا کردند چه طراحی‌اش از سوی ستاد هایشان ریخته شده بود. آقای پزشکیان با نقدی بر گذشته و حال و البته با قدری سیاه‌نمایی سعی می‌کرد طوری القاء کند که گویی او می‌تواند منجی مردم باشد. حتی شاید می‌خواست مردم را عصبانی کند. به نظرم آقای پزشکیان قصد هم داشت قدری قومیت‌ها را به نفع خود تحریک کند. که به زعم من کار خوبی نبود».

او ادامه داد: «آقای جلیلی هم سعی می‌کرد بگوید که سال‌هاست برای در دولت در سایه خود را آماده کرده است و برنامه و دارد و مشکلات را می‌شناسند. آقای پزشکیان مدام می‌گفت برنامه‌ات چیست اما او شاید برای آنکه استراتژی آینده خود را افشا نکند از همه برنامه‌هایش سخن نگفت».

این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «آقای جلیلی مدام بر توانمندی‌های داخلی تأکید می‌کرد و آقای پزشکیان از مذاکره. گاهی هم به ویژه در مناظره اول این دو آقای جلیلی صحبت‌های آقای پزشکیان را تأیید می‌کرد که باعث شد هواداران او رضایت نداشته باشند».

کنعانی‌مقدم در پایان گفت: «در مجموع به نظر می‌رسد که آقایان جلیلی و پزشکیان مردم را در یک آنومی سیاسی قرار داده‌اند. یکی می‌گوید برای زندگی باید تسلیم شد و یکی دیگر می‌گوید برای زندگی باید مُرد و گویا حد وسطی هم در پیش روی مردم قرار ندارد. در هر حال من تصور می‌کنم همه نیروهای جبهه انقلاب به آقای جلیلی رأی می‌دهند و از آن سو ممکن است بخش‌هایی از آراء خاکستری به نفع آقای پزشکیان به میدان آید که اگر چنین شود آقای پزشکیان رأی می‌آورد».