نیویورک تایمز: آمریکا از پس یک جنگ دیگر برنمی‌آید

مکنزی ایگلن و برادی افریک در تحلیلی برای روزنامه نیویورک تایمز با عنوان «آمریکا توان جنگ ندارد» نوشت: ایالات متحده پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی جهان را در اختیار دارد و کیفیت در نبرد اهمیت بسزایی دارد. اما کمیت نیز حرفی برای گفتن دارد. و از کشتی‌ها گرفته تا گلوله‌ها و سربازان، ارتش ایالات متحده پرسنل و تجهیزات لازم برای جنگ بزرگ را ندارد.

نیروهای مسلح آمریکا، با ناوگانی دریایی که تقریباً نصف اندازه سال ۱۹۸۷ است و ناوگانی کوچک‌تر و قدیمی‌تر از هواپیماهای جنگی، تنها برای درگیری‌های کوتاه، سریع و با شدت بالا مجهز شده‌اند. وقتی جنگ طولانی‌تر و خشونت‌آمیزتر باشد چه اتفاقی می‌افتد؟ نبرد اوکراین علیه روسیه، نبردهای اسرائیل در خاورمیانه و عملیات‌های اخیر ایالات متحده علیه حوثی‌ها در یمن، پیش‌نمایشی از خواسته‌های جنگ مدرن ارائه می‌دهند و نشان می‌دهند که چرا آمریکا برای پیروزی در یک درگیری بزرگ به چیزی بیش از آنچه اکنون داریم نیاز دارد.

دستور کار وزیر دفاع، پیت هگست، از سوی رئیس‌جمهور ترامپ برای “تمرکز مجدد” بر پنتاگون باید تضمین کند که ارتش آمریکا منابع لازم برای تحمل و پیروزی در یک جنگ بزرگ را دارد. ترقی‌خواهان و بازهای مالی برای بودجه نظامی دندان تیز کرده‌اند، اما وزیر دفاع باید از کاهش منابعی که مستقیماً قدرت رزمی آمریکا را تقویت می‌کنند، از جمله پرسنل فعال، مهمات، کشتی‌های جدید و هواپیماهای جدید، خودداری کند.

هیچ عدد جادویی برای میزان هزینه‌ای که ایالات متحده باید برای دفاع صرف کند وجود ندارد، اما منابعی که اکنون داریم برای مقابله با چالش‌های همزمان ناشی از چین، روسیه، ایران، کره شمالی و گروه‌های تروریستی در سراسر جهان کافی نیست. هرچه توانایی‌های دفاعی ما بیشتر از خطراتی که با آن روبرو هستیم عقب بماند، جبران آن پرهزینه‌تر خواهد بود.

چطور این اتفاق افتاد؟ در چند دهه گذشته، واشنگتن یک نیروی نظامی بزرگ‌تر و بادوام‌تر را با یک نیروی نظامی پیشرفته اما شکننده معاوضه کرده است. برنامه‌ریزان دفاعی، مقادیر کمی از سلاح‌های گران‌قیمت و پیشرفته را بر تولید مهمات کافی برای یک نبرد طولانی اولویت داده‌اند. این تغییر متکی به این بود که سلاح‌های پیشرفته قدرت پایان دادن قاطعانه و سریع به جنگ را دارند. با این حال، جنگ‌های مدرن تکامل یافته‌اند تا هم به سیستم‌های پیشرفته و هم به حجم زیاد مهمات اصلی قرن بیستم، مانند گلوله‌های توپخانه و موشک‌ها نیاز داشته باشند.

اوکراین در نبرد خود علیه تهاجم روسیه روزانه تا ۱۵۰۰۰ گلوله توپخانه استفاده می‌کند. ایالات متحده تنها ۴۰۰۰۰ گلوله در ماه تولید می‌کند.

ایالات متحده همچنین با کمبود مهمات پیشرفته مانند موشک‌های هدایت‌شونده دقیق مواجه است. هنگامی که آمریکا اواخر سال گذشته به دفاع از اسرائیل در برابر حملات ایران کمک کرد، کشتی‌های جنگی ما در یک شب به اندازه یک سال تولید موشک رهگیر SM-۳ استفاده کردند. حملات تهاجمی به اهداف حوثی‌ها در یمن نیز ذخایر موشک‌های کروز را تخلیه می‌کند - همان نوعی که در درگیری در اقیانوس آرام حیاتی خواهد بود. بازی‌های جنگی که یک درگیری با چین را شبیه‌سازی می‌کنند، تخمین می‌زنند که ایالات متحده در عرض یک هفته ذخیره برخی از سلاح‌های حیاتی، مانند موشک‌های ضد کشتی دوربرد را تمام خواهد کرد.

کارخانه‌های ما نمی‌توانند یک شبه تولید را افزایش دهند. ارتش ایالات متحده از زمان تهاجم روسیه به اوکراین، تولید گلوله‌های توپخانه را به شدت افزایش داده است، اما تنها پس از سال‌ها رشد سرمایه‌گذاری و تلاش هماهنگ. حتی با سرمایه‌گذاری‌های مشابه، پنتاگون برای افزایش تولید مهمات دقیق پیشرفته‌تر تلاش می‌کند - که می‌تواند سال‌ها طول بکشد تا افزایش یابد.

دلیل بزرگ پشت پرده ذخایر کم مهمات آمریکا، عدم تقاضا از سوی خریدار اصلی است: دولت ایالات متحده. مانند هر شرکت دیگری، پیمانکاران دفاعی فقط به اندازه‌ای که فکر می‌کنند می‌توانند بفروشند، تولید می‌کنند. در حالی که سرمایه‌گذاری‌های اخیر ناشی از تجاوز روسیه گامی در مسیر درست است، اما باید تقویت شوند. مگر اینکه دولت نشان دهد که می‌خواهد بیشتر بخرد، شرکت‌های دفاعی هرگز بیشتر تولید نخواهند کرد.

علاوه بر داشتن قدرت آتش کافی در جنگ، ارتش به افرادی برای شلیک سلاح نیاز دارد. استخدام نیرو همچنان یک چالش مداوم برای نیروهای مسلح آمریکا است که در سراسر جهان پراکنده شده‌اند. از زمان پایان جنگ سرد، ما از ارتش خود خواسته‌ایم که مسئولیت بیشتری را در مکان‌های بیشتری با افراد کمتری بر عهده بگیرد. این امر منجر به استقرار طولانی مدت در مناطق جنگی شده است و به اعضای ارتش، کشتی‌ها و هواپیماهای ما فشار وارد می‌کند.

محدودیت‌های بودجه، وزارت دفاع را مجبور کرده است که تقریباً ۱۴۰ میلیارد دلار تعمیر و نگهداری تاسیسات خود را به تعویق بیندازد. این کاهش هزینه اجازه می‌دهد تا مشکلات بدتر شوند - مانند کپک در پادگان‌های ارتش، سیل در مراکز پزشکی و تخریب کلی پایگاه‌ها - که به استخدام نیرو و قدرت نظامی ما آسیب می‌زند. جای تعجب نیست که تنها یک سوم خانواده‌های نظامی توصیه می‌کنند که دیگران به ارتش بپیوندند.

اگرچه بودجه پنتاگون زیاد است، اما تنها حدود ۱۷ درصد آن صرف خرید تجهیزات و تسلیحات جدید می‌شود. بیشتر بودجه دفاعی ما فقط برای حفظ نیرویی که در حال حاضر داریم استفاده می‌شود - با اکثریت بودجه دفاعی که به بهره‌برداری و نگهداری نیروهای موجود و افزایش هزینه‌های پرسنلی اختصاص می‌یابد، که شامل حقوق بازنشستگی و بیشتر سیستم مراقبت‌های بهداشتی نظامی می‌شود. در نتیجه، پنتاگون تجهیزات قدیمی را سریع‌تر از خرید سخت‌افزار جدید بازنشسته می‌کند. ساخت تجهیزات جدید با تاخیر مواجه شده است. زیردریایی‌های نیمه‌تمام و کشتی‌هایی که سال‌ها از برنامه عقب هستند در کشتی‌سازی‌های سراسر کشور قرار دارند.

در سراسر اقیانوس آرام، تخمین‌ها ظرفیت کشتی‌سازی چین را بیش از ۲۰۰ برابر ایالات متحده نشان می‌دهد، و ما بودجه نظامی پکن را تقریباً بیش از سه برابر آنچه به طور علنی ادعا می‌کند، تخمین زده‌ایم. به طور مشابه، مسکو سرمایه‌گذاری‌های زیادی را به تولید پهپاد، تانک و موشک جدید هدایت می‌کند و روسیه را قادر می‌سازد تا از ایالات متحده و اروپا پیشی بگیرد.

اگر ایالات متحده امیدوار است موقعیت خود را به عنوان یک قدرت جهانی حفظ کند، به یک نیروی نظامی به اندازه کافی قدرتمند نیاز دارد تا هر چالشی را دفع کند. با تهدید روسیه به امنیت در اروپا و چین در آسیا، بسیار مهم است که اکنون منابع را بسیج کنیم.

تنها ۳.۵ درصد از بودجه پنتاگون به سرمایه‌گذاری در موشک و مهمات اختصاص دارد. سیاست‌گذاران باید کارایی و دامنه خریدهای مهمات پنتاگون را افزایش دهند و در عین حال به صنعت دفاعی روشن کنند که این تقاضا را حفظ خواهد کرد. قراردادهای خرید چند ساله، که به پنتاگون اجازه می‌دهد به جای مذاکرات سال به سال، قراردادهای بلندمدت منعقد کند، دقیقاً همین کار را انجام می‌دهد.

این امر در مورد کشتی‌ها و هواپیماها نیز صدق می‌کند. ایالات متحده باید صنایع خود را با باز کردن حیاط‌های جدید، استفاده از متحدان برای تعمیر و نگهداری کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده و پایان دادن به بازنشستگی زودهنگام کشتی‌های جوان، به ساخت تشویق کند. این بدان معناست که خرید بیشتر و به طور بالقوه همکاری با متحدانی که صنایع کشتی‌سازی قوی دارند.

تمام پیشرفت‌ها در تولید مهمات، کشتی‌ها و هواپیماها بدون نیروی آموزش‌دیده‌ای برای به کارگیری آنها بی‌فایده خواهد بود. برای بهبود تعداد استخدام نیرو برای ارتش خود، باید زندگی را برای کسانی که خدمت می‌کنند بهتر کنیم. هیچ سربازی نباید با تاخیر در مراقبت‌های پزشکی مواجه شود یا در شرایط ناایمن اسکان داده شود.

در طول چند دهه گذشته، مسئولیت‌های ارتش ایالات متحده همراه با چالش‌های پیش روی امنیت ما افزایش یافته است. با این حال، هزینه‌های امنیت ملی ما نتوانسته است نیازهای ما را برآورده کند. زمان آن فرا رسیده است که این تغییر کند.