«نامه‌نیوز» بازگشت به برخی اتفاقات قبل از جنگ را بررسی می کند؛
کمیته مردم‌آزاری ؛ چرا برخی می‌خواهند در بر همان پاشه بچرخد؟
این نگرانی وجود دارد که بار دیگر طیف‌های رادیکال کمیته‌های مردم‌آزاری خود را تشکیل دهند و انسجام شکل‌گرفته میان مردم را مورد تهدید قرار دهند.
گروه سیاست نامه‌نیوز:جنگ ۱۲ روزه اخیر نشان داد که مردم ایران حتی در سخت‌ترین شرایط، پای وطن خود می‌ایستند. اگر دشمن بخواهد کوچک‌ترین تعرضی به خاک ایران داشته باشد، ملت با وحدتی کم‌نظیر در برابر متجاوزان ایستادگی می‌کند. این روحیه ایران‌دوستی چنان پررنگ بود که جهان را شگفت‌زده کرد. نقشه اسرائیل مبنی بر ایجاد شکاف میان مردم و حاکمیت، کاملاً شکست خورد؛ تصوری که در آن مردم ایران قرار بود هم‌زمان با جنگ به خیابان‌ها بیایند و اعتراض کنند، به‌کلی نادرست از آب درآمد.
در جریان این نبرد، نهادهای تصمیم‌ساز، رسانه‌های جمعی و به‌ویژه صداوسیما نیز تلاش کردند با موج ملی‌گرایی و انسجام مردمی همراه شوند. بسیاری از کارشناسان معتقدند در آن ایام، صداوسیما همسو با خواسته‌های عمومی حرکت کرد و حتی تنوع مهمان‌ها و دیدگاه‌ها در برنامه‌هایش افزایش یافت. اما این نگرانی به‌وجود آمده که آیا پس از فروکش کردن فضای جنگی، نهادهای مسئول دوباره به «تنظیمات کارخانه» بازمی‌گردند؟ به عبارتی، آیا قرار است بار دیگر همان شیوه‌های گذشته، با حذف صداهای متفاوت و بازگشت به تک‌صدایی، حاکم شود؟
منتقدان به‌ویژه با اشاره به ترکیب مهمان‌های رسانه ملی پس از پایان جنگ این گونه می گویند: در روزهای بحرانی، طیف‌های متنوعی از کارشناسان و نخبگان به رسانه رسمی دعوت می‌شدند، اما اکنون بار دیگر چهره‌هایی با گرایش‌های خاص و محدود میدان‌دار شده‌اند.
در سوی دیگر، برخی سخنان از تریبون‌های رسمی شنیده می‌شود که موجب دلخوری بخش‌هایی از مردم شده است. طبعا این‌گونه موضع‌گیری‌ها نه‌تنها التیام‌بخش نیست، بلکه یادآور دوران تلخی است که برخی می‌گفتند: «این کشور مال حزب‌اللهی‌هاست» یا «هرکه ناراضی است، از این کشور برود». اکنون این نگرانی وجود دارد که همان تفکرات، مجدداً دست بالا را پیدا کنند و فضای گفت‌وگو و همدلی را تنگ کنند.
رادیکال‌ها زمانی گمان می‌کردند که اکثریت جامعه را نمایندگی می‌کنند، اما امروز حتی خودشان نیز دریافته‌اند که در اقلیت هستند. با این حال، تلاش می‌کنند القا کنند که تنها وارثان انقلاب‌اند و نیازی به همراهی با اکثریت ندارند. این نگرش خطرناک، زمینه‌ساز شکاف اجتماعی خواهد بود.
کارشناسان و دلسوزان کشور هشدار می‌دهند: اگر قرار باشد دوباره کمیته‌های «مردم‌آزاری» به شکل رسمی یا غیررسمی فعال شوند، و یک جریان محدود برای کل جامعه تصمیم بگیرد، دستاورد انسجام ملی در ایام جنگ نیز در معرض تهدید قرار می‌گیرد. در آن روزها، مردم یکپارچه از کشور دفاع کردند، اما همان مردم اگر احساس کنند که صدایشان شنیده نمی‌شود، بی‌اعتماد خواهند شد.
واقعیت این است که در سال‌های اخیر، بی‌اعتمادی سیاسی نسبت به بخشی از مسئولان در جامعه افزایش یافته بود. با آغاز جنگ، این بی‌اعتمادی موقتاً کاهش یافت و مردم با نام «ایران» دوباره متحد شدند. اما نمی‌توان انتظار داشت که این انسجام، به شکل تکرارشونده و خودکار در همه شرایط حفظ شود.
اعتمادسازی، روندی زمان‌بر و مستمر است که نیازمند درک متقابل، احترام به خواسته‌های عمومی و فاصله گرفتن از رادیکالیسم داخلی است. مردم ایران، به کشور خود و حتی به نظام سیاسی علاقه دارند و این دلبستگی را در بزنگاه‌های حساس نشان داده‌اند. اکنون نوبت مسئولان است که با اتخاذ رفتارهای عقلانی، فضا را برای حفظ این سرمایه اجتماعی فراهم کنند.
دیدگاه تان را بنویسید