آقای پزشکیان ، ترمز تورم را بکشید

امروز اقتصاد ایران در وضعیت حساسی ایستاده است؛ تورم افسارگسیخته برای جامعه سخت آمده است. مرکز آمار در گزارش تازه‌اش از مهرماه ۱۴۰۴، تصویری نامناسب از گرانی ترسیم کرده است: تورم ماهانه در بالاترین سطح ۴۰ ماه اخیر، تورم نقطه‌به‌نقطه نزدیک به ۵۰ درصد و افزایش قیمت اقلام اساسی چون نان، برنج، گوشت و میوه در حدی که دیگر در سبد خرید طبقه متوسط هم جایی ندارند.

آقای پزشکیان!

دولت شما با شعارهای معیشتی و البته عدالت روی کار آمد، اما عدالت بدون مهار تورم، سرابی بیش نیست. اگر تورم همچنان بتازد، هیچ یارانه‌ای، هیچ وامی و هیچ سیاست حمایتی‌ای نمی‌تواند شکاف میان سفره‌ها را پر کند. همان‌گونه که احمد انارکی محمدی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس هشدار داده، «اقلامی که ستون فقرات تغذیه مردم‌اند» از سفره‌ها حذف می‌شوند. این یعنی وضعیت نامناسب سلامت و کرامت مردم.

در مهرماه امسال، تورم نان و غلات به مرز ۹۸ درصد رسیده است. نان! ساده‌ترین نماد زندگی روزمره ایرانیان. این دیگر آمار نیست؛ آژیر خطر است. وقتی مردم برای خرید برنج ایرانی یا گوشت قرمز، باید بخشی از کرامتشان را خرج کنند، دیگر نمی‌توان با گزارش‌های خوش‌رنگ و وعده‌های آرامش‌بخش، تصویر واقعیت را پنهان کند.

تورم نه فقط عددی در گزارش بانک مرکزی است، بلکه «روان جمعی» جامعه را می‌فرساید. تورم «جانِ نرمِ جامعه» را زبر و خشن می‌کند. اگر پزشکیان می‌خواهد رئیس‌جمهوری متفاوت باشد، باید از همین‌جا آغاز کند؛ از مهار قیمت‌ها، از بازگرداندن «اعتماد» به پول ملی و از شنیدن صدای مردمی که در صف نان و گوشت، در انتظار حل این مشکل هستند.

دولت شما در ماه‌های آغازین راه است. هنوز دیر نشده، اما زمان تنگ است.

سیاست‌گذاری اقتصادی نیاز به تیمی دارد که تورم را نه به‌عنوان یک عدد، بلکه به‌مثابه تهدیدی امنیتی ببیند. باید از انفعال بانک مرکزی، از شوک‌های بی‌برنامه ارزی، از کسری بودجه‌های پنهان و از توهم تزریق پول برای جبران فقر، عبور کرد.

آقای رئیس‌جمهور، مردم دیگر آمار نمی‌خواهند، اقدام می‌خواهند.

آقای پزشکیان لطفا ترمز تورم را بکشید.