نشست پزشکیان با مجموعه‌های سیاسی چه ثمری برای مردم داشت؟

دیدار مسعود پزشکیان با نمایندگان احزاب و مجموعه‌های سیاسی با واکنش‌های متنوعی روبه‌رو شد. حامیان این دیدار آن را نشانه‌ای از رویکرد گفت‌وگومحور، تلاش برای همگرایی سیاسی و احترام به نقش احزاب در تصمیم‌سازی دانستند و تأکید کردند که چنین نشست‌هایی می‌تواند به افزایش سرمایه اجتماعی و کاهش شکاف‌های سیاسی کمک کند. در مقابل، برخی منتقدان این دیدار را بیشتر نمادین ارزیابی کرده و خواستار تبدیل گفت‌وگوها به برنامه‌های اجرایی و ملموس شدند. با این حال، فضای کلی واکنش‌ها حاکی از اهمیت تعامل دولت با جریان‌های مختلف سیاسی بود.

سیدحسین نقوی حسینی در گفتگو با نامه نیوز درباره واکنش ها به دیدار مسعود پزشکیان و نمایندگان احزاب و مجموعه های سیاسی گفت: این نوع دیدارها در همه دولت ها برگزار می شد تا گروه های سیاسی دیدگاه ها، انتقادها و پیشنهادهای خود را درباره موضوعات مختلف با رئیس جمهور در میان بگذارند بنابراین نشست اخیر اتفاق جدیدی نبود. 

وی افزود: طبیعتا در چنین جلساتی وقتی رئیس جمهور گرایش اصلاح طلبی دارد اصولگرایان انتقاد می کنند و برعکس وقتی رئیس جمهور با گرایش اصولگرایی میزبان نشست باشد اصلاح طلبان انتقاد می کنند. فارغ از مباحثی که در جلسه آقای دکتر پزشکیان با احزاب و تشکل های سیاسی مطرح شد، معتقدم باید نگاه دیگری به این نشست داشت.

این نماینده ادوار مجلس یادآور شد: کشور به لحاظ اقتصادی شرایط خاصی دارد، کاهش ارزش پول ملی، افزایش قیمت طلا و دلار، گرانی های روز افزون کالا و خدمات مردم را این روزها تحت فشار قرار داده، به طوری که تحمل شرایط واقعا برای مردم سخت شده است. در چنین شرایطی نشست گذاشتن رئیس جمهور با احزاب و گروه های سیاسی نه تنها مقبولیتی پیدا نمی کند بلکه مردم را عصبانی تر می کند.

وی ادامه داد: مردم می گویند «این نوع نشست ها چه سودی برای ما دارد؟ چه تأثیری روی بازار می گذارد؟ چه راه حل اقتصادی در این نشست ارائه شد؟ چه اقدامی بعد از این جلسه در دستورکار دولت قرار گرفت که به نفع مردم باشد؟» بنابراین انتقادها از این نظر وارد است.

نقوی گفت: بالاخره نشست های رئیس جمهور با افراد و مجموعه های مختلف باید در نهایت ثمری برای مردم و کشور داشته باشد. از این منظر معتقدم این نشست خیلی قابل توجه نبود و اساسا در این شرایط نباید چنین نشستی برگزار می شد یا اگر هم برگزار می شود همه حاضران باید خود را ملزم بدانند که در راستای حل مشکلات مردم صحبت کنند، نه تسویه حساب های شخصی و سیاسی یا اعلام نظرات و دیدگاه های فردی و گروهی یا اینکه سهمی از دولت نصیب شان شده است یا خیر. وقتی مباحث از نوع گروه دوم باشد طبیعتا مردم از این نوع نشست ها و بیانات عصبانی می شوند.