کارتن خوابی دیوار به دیوار بیمارستان

به گزارش نامه نیوز، دو ماهی که هر روزش هزار روز میگذرد و باید علاوهبر سختی هایش، دست و پنجه نرم کردن با حراست بیمارستان را هم اضافه کرد: « از لرستان آمدیم. مدتی که اینجا هستیم چند وقتی را در مسافرخانه های مخصوص همراهان بیمار بودم اما دو ماه است که قراردادهای چند تا از مسافرخانه ها لغو شده و نامه اسکان برایمان صادر میکنند اما نامه را که میبریم میگویند جا نداریم. بعضی وقتها در مسافرخانه ها کارهای خلافی میشود. مثلاً مواد میکشند یا یکی از آنها با مجوز کسی که چند سال پیش فوت کرده اداره میشد. برای همین هم چند تا را تعطیل کردند.» مرد میانسالی است. کنارش هم مرد دیگری نشسته. مردی که چهره رنج کشیدهای دارد و از سرما کز کرده. از خوزستان آمده. میگوید 5 سال است دخترش سرطان دارد و دائم در رفت و آمد است: «بعضی وقتها در مسافرخانه های همراه بیمار اسکانم میدهند اما فقط برای سه روز. سه روز که تمام شود باید دوباره نامه بیاوریم و آنقدر دوندگی دارد که نمیشود. برای همین هم دو سال و نیمی میشود که همینجا در گوشه حیاط بیمارستانم.» میپرسم یعنی چه؟ جریان این نامهها چیست؟ هر دویشان با هم شروع میکنند به توضیح دادن: «نامه را دکتر میدهد که بیمار نیاز به بستری شدن و درمان دارد و مددکاری هم نامه راتأیید میکند.» بعد آن یکی رشته کلام را به دست میگیرد: «نامه را میبریم کمیته امداد پیچ شمیران و آنها هم ما را معرفی میکنند به مسافرخانه.» بعد هر دویشان با هم میگویند که الان دکتر نامه را داده، مددکاری و کمیته امداد هم حواله را دادهاند اما مسافرخانه میگوید تخت نداریم. از طرفی این نامه باید هر 3 روز تمدید شود و همه مراحل را طی کند. اما خیلی وقتها پیش میآید که دکتر را پیدا نمیکنی و نمیشود نامه را تمدید کرد. با کلی دوندگی هم که نامه را تمدید کنی آخرش میگویند جا نداریم. آنکه از لرستان آمده خودش را معرفی میکند: «رحمتی هستم. نامم را هم بنویسید که همه بدانند. این هم نامش محمدی است. در مسجد سلیمان کارگری میکرده اما حالا هیچ چیزی ندارد، شغلی هم ندارد، همه چیزش را از دست داده.» بعد هر دو از ماجراهای زیادی که در این مدت دیدهاند میگویند: