نوع پرداخت عیدانه نهایی نشده است/احتمال اختصاص سبد کالا وجود دارد

به گزارش نامه، طی ماه های اخیر نمایندگان مجلس و دولت در چندین جلسه شبانه مشترک تصمیم گرفتند که کمکی مالی به مردم در اول اسفند ماه اختصاص یابد. عیدانه مبلغی بین 70 تا 90 هزار تومان است که به تمامی یارانه بگیران پرداخت می شود که صرف نظر از منبع تامین این میزان پول، هنوز ابهاماتی در خصوص نحوه پرداخت وجود دارد، چه اینکه برخی از پرداخت نقدی به صورت واریز به حساب سرپرستان خانوار و برخی دیگر صحبت از دادن کارت اعتباری برای خرید کالا یا همان سبد کالا می کنند. اما بر اساس اخباری که روز گذشته منتشر شده است زمان واریز عیدانه از اول اسفند ماه به هفته آینده تغییر کرده است. شاید در کنار ابهامات موجود در نوع پرداخت عیدانه، مهمترین موضوع برنامه دولت برای هدایت نقدینگی و جلوگیری از تورم فزاینده در کشور به موجب سرازیر شدن این نقدینگی به بازار است. ایرج ندیمی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس در گفت و گو با نامه در این رابطه می گوید دولت می تواند عیدانه را به صورت نقدی پرداخت نکند و طور دیگر عمل کند، اما صحبت از پرداخت عیدانه 70 تا 100 هزار تومانی است که همه یارانه بگیران و مردم یعنی رقمی بالغ 70 تا 75 میلیون جمعیت آن را دریافت می کنند. وی معتقد است دادن کارت خرید به جای پول نقد موضوعی منتفی شده در دولت به شمار نمی آید و هنوز هم امکان این کار وجود دارد. مشروح گفت و گوی نامه با عضو کمیسیون اقتصادی مجلس را در ادامه مطالعه فرمایید: آقای ندیمی! بعد از تصمیم جدید دولت و مجلس برای پرداخت کمک به مردم در قالب عیدانه از 70 تا 90 هزار تومان برخی ها تحلیل گران این شیوه پرداخت کمک نقدی را در شرایط کنونی تورم زا و فزاینده رشد نقدینگی می دانند، نظر شما در این رابطه چیست؟ فکر نمی کنید که این نوع پرداخت تبعات اقتصادی به دنبال داشته باشد؟ طبیعتا هر نوع پرداخت و تزریق پول به جامعه آثار اقتصادی خاص خود را به دنبال خواهد داشت. نمی توان گفت که افزایش نقدینگی جامعه از 80 هزار به 425 هزار میلیارد تومان و تزریق حدود 40 هزار میلیارد تومان یارانه به کشور و یا رقمی نزدیک به آن در قالب عیدانه و هدیه هیچ اثری در جامعه به دنبال نخواهد گذاشت؛ اما در این بین مهمترین چیز مدیریت نقدینگی عرضه شده در جامعه است. مدیریت بدان معناست که بخشی از پول و نقدینگی جامعه صرف کالاها و خدمات شود و بخشی از آن هم در حیطه تامین تقاضاهای جامعه تعریف شود. طبیعتا بخشی از نقدینگی جامعه باید به سمت تامین نیازهای مردم می شود که باید بتوان در این حوزه نقدینگی را مدیریت کرد. در هرحال باید قبول کنیم که عرضه ی پول زیاد اثراتی را در جامعه به دنبال خواهد داشت. هر عرضه آثاری خواهد داشت چه بخواهد عرضه کالا باشد و یا عرضه خدمات و پول. نتیجه نهایی تمامی این عرضه ها هم تاثیر بر میزان ارزش پول و حتی قدرت خرید مردم است. بر این اساس نباید به دنبال حذف پرداخت و تزریق نقدینگی در قالب های مختلف همچون عیدانه باشیم و باید تلاش کنیم نوع مصارف پول ها را مدیریت کنیم چون سیستم عرضه و تقاضا در تمامی حوزه ها حاکم است که یکی از آن ها به عرضه پول و نقدینگی باز می گردد. شما بر موضوع مدیریت نقدینگی در جامعه تاکید بسیاری دارید، منظور شما از مدیریت پول در جامعه چیست و فکر می کنید که مسوولان در این رابطه چه وظیفه ای دارند؟ مدیریت بدان معناست که مثلا از شورای پول و اعتبار خواسته شود که درصدی از منابع را برای مسکن تولید و خدمات کنار گذارد.این رویکرد را می تواند در نوع هدایت نقدینگی مردم نیز تعریف کرد. نقدینگی ای که به چند دسته حوائج ضروری و غیرضروری تقسیم می شود؛در این بین وظیفه دولت تامین حوائج ضروری مردم با کارهایی همچون واردات ذخیره سازی و عرضه کالا است؛به عبارت دیگر دولت باید با مدیریت درست بداند که کدام بخش از نقدینگی مردم صرف تامین کالاهای ضروری شان می شود و برای آن برنامه ریزی کند. همین رویکرد را دولت باید قبل از پرداخت عیدانه نیز باید دنبال کند تا ورود این میزان حجم از نقدینگی اثرات سوئی در اقتصاد کشور نداشته باشد. با این وجود آیا بهتر نبود که مجلس و دولت در جلسات مشترک شبانه خود به جای تصمیم گیری پرداخت نقدی شیوه دیگری را برای پرداخت عیدانه همچون تامین کالا در نظر می گرفت؟ دولت می تواند عیدانه را به صورت نقدی پرداخت نکند و طور دیگر عمل کند، اما صحبت از پرداخت عیدانه 70 تا 100 هزار تومانی است که همه یارانه بگیران و مردم یعنی رقمی بالغ 70 تا 75 میلیون جمعیت آن را دریافت می کنند. حال اگر قرار باشد به جای پرداخت نقدی کالاهایی خاص بین مردم توزیع شود این سوال پیش می آید که چه طور قرار است کالایی با این حجم تامین شود. مثلا به جای دادن 70 هزار تومان اگر می خواستیم برنج کیلویی 4 هزار تومان را تامین کنیم حدود20 کیلو به هر خانوار اختصاص می یافت که اگر این عدد را در جمعیت 70 میلیونی ضرب کنیم، رقمی نجومی برای تامین برنج بدست می آید؛ این موضوع را می توان به سایر کالاها نیز تعمیم داد.پس می توان گفت که مشکل بر سر تامین و تجهیز کالا به اندازه نیاز است. البته اگر این پرداخت ها در حد اقشار ضعیف بود، شاید تامین کالا رویکرد مناسب تری تا پرداخت کمک نقدی محسوب می شد، ولی وقتی صحبت از پرداخت عیدانه به 70 میلیون جمعیت است تامین کالا به این اندازه کمی دور از ذهن است. در شرایطی که به گفته شما امکان تامین کالا در قالب عیدانه به عنوان جایگزین پول نقد وجود ندارد، آیا دولت نمی تواند به جای تزریق پول نقد به حساب های خانوار از طرق دیگری همچون دادن کارت برای امکان خرید یکسری کالاهای مشخص و موارد این چنینی وارد شود؟ دادن کارت خرید به جای پول نقد موضوعی منتفی شده در دولت به شمار نمی آید و هنوز هم امکان این کار وجود دارد چرا که تصمیم مجلس و دولت بر آن بود که سهم هر فرد برای عیدانه 70 تا 100 هزار تومان باشد،پس در اینکه دولت این میزان را به صورت نقدی و یا در قالب کارت خرید تامین کند، جای بحث وجود دارد. تصمیم فعلی پرداخت کمک و یا عیدانه به صورت نقدی است اما ممکن است این میزان در قالب کارت هایی به مردم داده شود تا از طریق آن کالاهایی همچون برنج گوشت و حتی بنزین را تامین کنند.پس هنوز این امکان وجود دارد و دولت هنوز هم می تواند در نوع تخصیص به تفاهم هایی برسد.