زاینده رود حدودا از سال ۱۳۸۶ جریان دائمی خود در کل مسیر را از دست داد و خشک شدن آن در شهر اصفهان باعث مشکلات زیست محیطی و خسارات جبران ناپذیر در حوزه کشاورزی و بیکار شدنِ چندصدهزار ساکنین پایین دست رودخانه و مهاجرت فصلی یا کامل آن‌ها به استان‌های دیگر شد. باز هم انتظار برای دیدن آب در زاینده رود در چشمان مردمان این دیار خانه کرد و ماند. هر بار با باز و بسته شدن این رود حال ناخوشی را با خود به ارمغان می‌آورد. امیدی که نا امید می‌شود. پل‌های تاریخی در حال مرگ، نگاه پر حسرت کشاورزان، حال ناخوش مردم، نابودی گونه‌های پرندگان مهاجر و نگاه منتظر آینده اتفاقی تلخ و تراژدی تکراری این روزهای اصفهان است. این تصاویر حاصل دو بار باز و بسته شدن آب زاینده رود است. منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
