چند لیسته‌شدن اصولگرایان و ترکیب احتمالی مجلس دوازدهم

گروه سیاست نامه‌نیوز: ارائه لیست واحد آرمان‌شهری است که اصولگرایان‌در هر دوره از انتخابات برای رسیدن به آن چالش‌های فراوانی را تجربه می‌کنند. پر واضح است که ارائه لیست واحد باعث جلوگیری از پراکندگی آراء اصولگرایان و تجمیع سبد رأی آنها و در نهایت بالارفتن شانس بالای آنها برای کسب کرسی‌های بیشتر مجلس می‌شود؛ به ویژه در شهرهای بزرگ که مردم‌ معمولا به لیست‌ها رأی می‌دهند و کمتر پیش می‌آید که افراد به صفت فردی خودشان توفیق یابند؛ مگر چهره‌های معروف.

با این اوصاف در میان جبهه اصولگرایی در این دوره از انتخابات هم صداهایی مبنی بر ضرورت دستیابی به لیست واحد شنیده می‌شد اما واقعیت آن بود که آنها تا اینجای کار دوار اختلافاتی درون جناحی‌اند که رسیدن به ایست واحد را سخت کرده است؛ شاهدش سخنان اخیر مهدی چمران، رئیس شورای ائتلاف تهران، است که می‌گوید: «شاید اصولگرایان به یک فهرست واحد نرسند. البته می‌گویم شاید که امیدواریم برسیم اما آن طرف را تقریبا پیش‌بینی این است که به یک لیست واحد خواهند رسید».

نکته حایز اهمیت آن است که خود چمران هم می‌گوید اصلاح‌طلبان احتمالا با لیست واحد وارد انتخابات می‌شوند که در این صورت کف رأی اصلاح‌طلبان اگر بر یک لیست تجمیع شود و از آن سو سبد رأی اصولگرایان اگر‌ پراکنده شود این گمان وجود دارد که اصلاح‌طلبان بتوانند در شهرهای بزرگ توفیقی نسبی به دست آورند. احتمالا وضعیت مانند سال ۹۴ نخواهد شد زیرا رأی اصلاح‌طلبان به آن میزان نیست اما به هر حال آنها خواهند توانست که اقلیتی تأثیرگذار در مجلس تشکیل دهند.

در میان اصولگرایان هم بیشترین رأی حتما با بدنه اصلی و سنتی اصولگرایان است که هم نمایندگان راستین اصول انقلاب اسلامی‌اند و هم اهل افراط و نفریط نیستند. این بخش از اصولگرایان در صورت تعدد لیست با توجه به سرمایه اجتماعی‌شان می‌توانند اقبال بیشتری نسبت به طیف‌های دیگر به دست آورند.

طیف دیگر‌ نواصولگرایان‌اند. محور این طیف محمدباقر قالیباف است و شورای ائتلاف نزدیک به او است. قالیباف به هر حال چهارسال ریاست مجلس را بر عهده داشته است و شاید این جایگاه حسنی برای او و طیفش محسوب شود اما سنجش‌ها نشان می‌دهد که او سرمایه اجتماعی‌اش نسبت به چهار سال قبل افزایش نداشته است. اما به هر روی می‌توان سهمی هم برای لیست این طیف قائل بود.

پایداری‌ها و شریان گرچه بیش از همه سر ناسازگاری می‌زنند و در روند رسیدن به لیست واحد به نوعی اخلال ایجاد می‌کنند اما اگر نتیجه کار ورود اصولگرایان با چند لیست باشد به نظر می‌رسد سرمایه اجتماعی بسیار‌ کمتری نسبت به بدنه اصلی اصولگرایی داشته باشند.

شریان هم گرچه گفته می‌شود به نوعی می‌خواهد نقش بازوی انتخاباتی دولت را ایفا کند اما تا اینجای کار نتوانسته اقبال بالایی به دست آورد. در مجموع دو طیف پایداری و شریان سهم بالایی از کسب رأی از مجموع آراء اصولگرایان نخواهند داشت.

البته یک احتمال دیگر هم وجود دارد؛ آنکه اصلاح‌طلبان از سایه بیرون آیند و سازوکار انتخاباتی‌شان مشخص شود. اگر به قطعیت اصلاح‌طلبان به صورت یکپارچه وارد انتخابات شوند، هیچ بعید نیست که اصولگرایان اختلافات درون‌جناحی‌شان را کنار بگذارند و به سمت لیست واحد حرکت کنند.