سامان احتشامی، نوازنده پیانو ایرانی درباره بیست و هشتمین جشنواره موسیقی فجر به خبرنگار «نامه» گفت: از روزی که کار موسیقی را شروع کردم، هیچوقت مشکلی تا امروز با قوانین حاکم بر این حوزه و مجوزها نداشتهام، به همین خاطر همواره علاقمند به شرکت در جشنوارههای داخلی هستم چرا که معتقدم برگزاری جشنواره هنری هیچ ارتباطی به اتفاقات مملکت ندارد. وی در ادامه افزود: کمبود بودجه در حوزه موسیقی و جشنواره موضوع تازهای نیست و همواره این مشکل وجود داشته در واقع هرگز پول به آن معنای رایج در این بخش نبوده. به همین خاطر هنرمندان موسیقی کشور برای شرکت در جشنواره تفکر مالی ندارند و برخی از شرکت در این برنامه امتناع میورزند چرا که توجیه مالی در این زمینه برای آنان نیست. احتشامی بیان کرد: بحث دیگر این است که جشنواره ما دیده نمیشود و عملا بینالمللی نیست. مشکل اینجاست که تلویزیون حتی از نمایش تار زدن اساتید موسیقی سنتی خودداری میکند به همین خاطر و وقتی از استاد همایون خرم تجلیل میشود، مخاطب تنها عکس وی را میبیند و نوازندگی عملا وجود ندارد. وی تصریح کرد: نام بینالمللی از همان ابتدا برای این جشنواره دکور بوده است برای اینکه
حضور تنها چند نوازنده خارجی دلیل بر بینالمللی بودن این برنامه نیست. در حالی از بینالمللی بودن جشنواره موسیقی فجر دم میزنیم که کشورهای همسایه نیز از برگزاری این برنامه خبر ندارند و یا در سطح بسیار سادهتر، حتی در داخل کشور نیز مردم عادی به سختی از اجرای این برنامه مطلع هستند. سازنده موسیقی فیلم «رستگاری در هشت و بیست دقیقه» اظهار کرد: موسیقی زیرزمینی زمانی به وجود میآید که کسی در مقابل رشد این برنامه بایستد. با توجه به اینکه هرگز مشکلی در زمینه اجرای موسیقی نداشتم اما به نظر من این یک موضوع آزاد است که هر کسی بخواهد موسیقی خود را منتشر کند. احتشامی پیشنهاد داد: اگر در اجرای موسیقی تنها تواناییهای افراد بررسی شود، شاهد رشد این نوع آثار ممنوع نخواهیم بود. در چنین حالتی قطعا مخاطب میتواند به گزینش آثار بپردازد. وی افزود: وقتی حتی یک شبکه برای پخش موسیقی در کشور نداریم چطور میتوانیم درباره فرهنگ رشد این مقوله نظر دهیم؟ به همین خاطر سوال اصلی این است که وقتی موسیقی دیده نمیشود چرا در مورد آن حرف میزنیم. آهنگساز قطعه «سنگ صبور» درباره حذف بخش موسیقی بانوان از جشنواره گفت: به شخصه نمیتوانم بپذیرم که کار
موسیقی را محدود به گروه خاصی کنیم چرا که حذف یا دستهبندی در برخی مواقع شبیه اره کردن یک تار یا پیانو است که قطعا اصالت هنری را از آن می گیرد. ضمن اینکه مگر ما چند تا هنرمند خانم داریم که فقط تمایل به اجرای کار برای خانم ها دارند؛ این قابل درک نیست؟
دیدگاه تان را بنویسید