کرونا تا ابد با ما می ماند؟

 همه گیری، شیوع فراگیر یک بیماری عفونی است که تعداد قابل توجهی از مردم را در اکثر کشورهای جهان تحت تاثیر قرار می دهد. همه گیری کووید ۱۹ نمونه ای از آن است. از نظر تخصصی اگر بتوان همه عفونت های کووید ۱۹ را در سراسر جهان متوقف کرد، این ویروس ریشه کن می شود اما این کار بسیار دشوار است. 

از نظر تاریخی ما فقط دو بیماری آبله و جنون گاوی را با موفقیت ریشه ‌کن کرده ‌ایم. البته ممکن است برخی از بیماری ها در یک کشور یا حتی یک جامعه از بین رفته باشد اما در سطح جهانی هنوز وجود داشته و می تواند در سطح پایین تر رخ دهد. 

حال اگر یک بیماری مانند کووید ۱۹ به همان شکلی که در حال حاضر وجود دارد، گسترش پیدا کند چه اتفاقی می افتد؟ در نقطه‌ ای نامشخص، همه‌ گیری دیگر شیوع جدیدی نخواهد داشت، بلکه در عوض به یک بیماری بومی تبدیل می ‌شود، جایی که نرخ‌ های بالای بیماری به طور منظم وجود داشته حتی ممکن است از نظر تعداد با نرخ‌ های مشاهده شده در مرحله اولیه همه‌ گیری قابل مقایسه باشد. 

در حالی که هیچ نقطه زمانی مشخصی وجود ندارد که در آن یک بیماری همه گیر به یک بیماری بومی تبدیل شود، اما این مشکلات زمانی رخ می دهد که تعداد موارد در یک دوره زمانی طولانی تثبیت شود. یکی از نمونه ‌های ویروسی که باعث همه‌ گیری شد و اکنون مسوول یک بیماری بومی جهانی شناخته می شود، HIV عامل ایدز است. بنابراین، اصطلاحی که ما برای توصیف وضعیت فعلی عفونت‌ های کووید۱۹ در یک کشور استفاده می‌ کنیم، بر اساس تعداد موارد، مدت زمانی که بیماری در گردش بوده و ثبات تعداد موارد در طول زمان هدایت می‌ شود.

به طور کلی می توان گفت سطح تعداد مبتلایان کووید۱۹ در کشوری مانند بریتانیا به انتخاب های بهداشت عمومی بستگی دارد.  اما کشورهایی مانند نیوزلند، کاهش انتقال بیماری در حد صفر را امکان پذیر کرده و باعث حذف اکثر اقدامات ضروری شده اند با این حال، خطر ظهور مجدد ویروس از کشورهای دیگر، مستلزم نظارت مستمر و آمادگی بهداشت عمومی است.

 این ادامه گردش ویروس، خطر سنگینی بر سیستم های بهداشتی به همراه دارد که ممکن است نیاز به اقدامات ضروری جدید داشته باشد و در عین حال تأثیرات قابل توجهی بر سلامت افراد آلوده ایجاد کند. البته تأثیرات بلندمدت را نمی توان نادیده گرفت، زیرا تخمین زده می ‌شود که تقریباً ۱۴ درصد از مبتلایان کووید ۱۹ علائمی را به مدت سه ماه یا بیشتر دارند که به عنوان کووید طولانی شناخته می‌ شود. 

در بین این دو حالت افراطی، بومی بودن سطح پایین یا عفونت های پراکنده وجود دارد. برخی از ویروس ها مانند ویروس سرخک در این دسته قرار می گیرند. با کووید۱۹ در سطح آندمیک یا پراکنده پایین، و با نرخ بالای واکسیناسیون، اقدامات ضروری برای اکثر جمعیت مورد نیاز نخواهد بود.

در عوض، تیم‌ های بهداشت عمومی باید هر گونه شیوع بیماری را در سطح محلی بررسی و مهار کنند، همانطور که در مورد سرخک انجام می ‌شود. در حال حاضر پیشرفت قابل توجهی در کاهش بستری شدن و مرگ و میر ناشی از کووید۱۹ به دست آمده با این حال با سویه جدید اومیکرون هنوز نرخ ابتلا در بخش های خاصی از جهان بسیار بالاست. شرایطی چون واکسینه نشدن یا آسیب پذیر بودن بالینی، افراد را در خطر ابتلا به بیماری کووید ۱۹ باقی می گذارد که باعث می شود خطر تبدیل شدن این همه گیری به بیماری بومی سطح بالا هنوز وجود داشته باشد. 

اقادامات پیشگیرانه و بهداشتی بیشتر از جمله بالا بردن سطح واکسیناسیون می‌ تواند به کاهش عفونت‌ های جدید در ماه‌های آینده کمک کند که به طور بالقوه حذف کووید ۱۹ یا تبدیل شدن آن به یک بیماری آندیمیک پراکنده یا سطح پایین را در پی خواهد داشت.