نقد صریح اقراریان به شهرداری تهران

میفرمایید که چالش نداریم؛ بله! آقای فروزنده، هرچیزی را رها کنیم، هرچه را ول کنیم و رسیدگی نکنیم، چالش نخواهیم داشت. خیلی جالب است یک زیست مسالمت آمیزی با دست فروشان دارید. آنها کار خودشان را میکنند؛ مأموران شهربان و حریم بان هم کار خودشان را میکنند. نمی خواهم پشت این تریبون بگویم «کار خودشان را میکنند» یعنی چه. اگر مثل من نیم ساعت کنار یک دستفروش باستید، میفهمید «کار خودشان را میکنند» یعنی چه.

آقا! چشممان را روی واقعیت های جامعه بسته ایم. شهر ول است، رها است. این وضعیت سر چهارراه ها از کودکان کار و تکدی گری. اینجا پایتخت ام القرای جهان اسلام است؛ اینجا تهران است. این شهر و این شهرداری یک روزهایی را به خودش دیده است؛ مدیریت هایی را به خودش دیده است. شرایطی را گذرانده. افسوس، واقعا افسوس! چالش نداریم؟ این آمارها برای من قابل قبول نیست. بعد از تذکری که بابت نامگذاری ها دادم، آقای دکتر مظفر فرمودند: این در بودجه یک جایی در شهرداری هست. گفتم ببین آقای مظفر عزیز، برادر خوب من، کار را زمانی میفهم که این تابلویی که سر کوچه خورده (نصب شده) درست شده باشه.

این آماری که شما در اینجا میدید (ارائه می کنید) به درد من نمیخورد. در همین چهارراه نظام آباد، در این ایام، حد فاصل منطقه 7 و 8 برای خودشان گوسفند میفروختند، بساط میکردند. پلیس راهنمایی و رانندگی هم که الحدالله، اونا هم رها کرده‌اند. وانت، دستفروش، سد معبر پیاده رو، گذاشتم لوازم مغازه در خیابان. در منطقه 5 دیدم کل محله را گرفته اند. منطقه 16 هم همین مشکل را دارد.

شورای پنجم یک رویکردی داشت، شهر را گذاشته بود روی اتوپایلوت. یعنی اونا کار خودشون رو می کردند شهر هم کار خودش را. بله، چالش هم ندارد. این وضعیت مترو است. شما از مترو چهارراه ولیعصر بیا بالا ببین وضعیت پارک شهر چگونه است. برادر خوبمان آقاد نادعلی بازدید رفته اند.